ဒီေန႕ေခာတ္ေလာကမွာဝန္ထမ္းကလဲဝန္ထမ္းအေလ်ွာက္ျပည္သူကလဲ
ျပည္သူအေလ်ွာက္
တေယာက္တမ်ိဳးဆီဆိုးျပီးအေပးအယူမ်ားေနၾကတယ္ ဘာမွမေပးရင္ဘာမွကိုမရသလိုျဖစ္ေနျပီ။
ေ
ပးနိဳင္မွရမည္၊တာဝန္အေလ်ွာက္ေစတနာအေလ်ွာက္လုပ္ေပးတယ္ဆိုတာမရွိသေလာက္ရွားေန
တဲ႔ေခာတ္ျဖစ္သြားျပီ ေစတနာဝန္ထမ္းဆိုတာနည္းသြားျပီ ရာထူးၾကီးသူက ရာထူးငယ္သူကိုအထင္ေသးခ်င္ၾကတယ္ ပညာတတ္သူက ပညာမတတ္သူကိုအထင္ေသးခ်င္ၾကတယ္ခ်မ္းသာသူက ဆင္းရဲသူကိုအျမင္မၾကည္ဘူး ကိုယ္ကခ်ည္းေပးေနရရင္တေလာကလံုးေျဗာင္းဆန္ေနတတ္ၾကတယ္။
အျပစ္တခုေတြ႕ရင္ေစတနာအေလ်ွာက္ဆံုးမဖို႕ဆိုတာေဝး၊ အဲဒီအျပစ္ကိုအေပးအယူနဲ႔ဖံုးဖို႔ပဲျပင္ေနၾကတဲ႔ေခာတ္၊အျပစ္လုပ္မိတဲ႔သူကလဲ ကိုယ္႕အျပစ္ကိုဝန္ခံဖို႔ဆိုတာေဝး၊ မိမိအျပစ္ကိုအေပးအယူနဲ႔ပဲဖံုးကြယ္ခ်င္ေနၾကတယ္။
ဒီအေပးအယူနဲ႔ပါတ္သက္ျပီးကိ ံဆႏၵဇာတ္ေတာ္မွာခုလိုေလးျပဆိုထားပါတယ္၊တစ္ခါတုန္းက ဗာရာဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္းမွာ အမႈေတြကို ဆံုးျဖတ္ေပးတဲ့ တရားသူၾကီးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အေပးယူမ်ားတာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ တရားသူၾကီးကသာ အေပးယူမ်ားတာ ဘုရင္မင္းျမတ္ကေတာ့ ဥပုသ္သီလကို ကိုယ္တိုင္ ေဆာက္တည္သလို သူရဲ႕ မူးမတ္ငယ္သားေတြကိုလည္း ေဆာက္တည္ေစပါတယ္။
တစ္ေန႕မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ တရားသူၾကီးဟာ အမႈတစ္ခုကို အေပးယူလုပ္ခဲ့ျပီး ဘုရင့္ဆီ အခစား၀င္လာပါတယ္။ ညီလာခံသဘင္မွာ ဘုရင္မင္းျမတ္က တိုင္းေရးျပည္ရာကိစၥေတြ မေဆြးေႏြးခင္ သူ႕ရဲ႕ မူးမတ္ေတြကို ဒီေန႕ ဥပုသ္ေဆာက္တည္ျဖစ္လား ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို အရင္ေမးေနပါတယ္။
မူးမတ္ေတြကလည္းေဆာက္တည္ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရားေပါ့။ တကယ္လည္း ေဆာက္တည္ သူေတြပါ။
တရားသူၾကီး၀င္လာေတာ့လည္း ဘုရင္က ဒီေန႕ဥပုသ္ေဆာက္ျဖစ္လား လို႕ေမးပါတယ္။တရားသူၾကီးကလည္းမူးမတ္ေတြေျဖတဲ့အတိုင္း ေဆာက္တည္ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား
လို႕ ေျပာပါတယ္။ တရားသူၾကီးညာတာကို ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား တစ္ေယာက္က ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ညီလာခံသဘင္ျပီးလို႕ အျပင္ေရာက္တဲ့အခါ ဒီေန႕ ဥပုသ္မေဆာက္ျဖစ္ဖူးမဟုတ္လား လို႕ ပုဏၰား ေမးပါတယ္။ ဒီေတာ့ တရားသူၾကီးက ဟုတ္တယ္ ငါမေဆာက္တည္ျဖစ္ဘူး၊ မနက္က အျပစ္မကင္းတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကိုလုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီညမွာေတာ့ ခံတြင္းကို ေဆးျပီး ညစာမစားပဲ ဥပုသ္ေဆာက္တည္မယ္။ ဒါဆို ငါ့အတြက္ ဥပုသ္တစ္၀က္ေတာ့ ရမွာပဲလို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ပါသတဲ့။
တရားသူၾကီးဟာ ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဥပုသ္ေဆာက္တည္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ မနက္ေရာက္ေတာ့ ဥပုသ္အျမဲေဆာက္ေလ့ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က အမႈလာအပ္ပါတယ္။
အမႈအေၾကာင္း ေျပာၾကဆိုတၾက ရင္းနဲ႕ မြန္းတည့္ခါနီး ေရာက္သြားေရာဆိုပါေတာ့။
ဒီေတာ့ အမႈလာအပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ခံတြင္းေဆးဖို႕ျပင္ပါတယ္။ သူတို႕ေခတ္က ခံတြင္းေဆးျပီးမွ ဥပုသ္ေဆာက္တည္ေလ့ ရွိတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ တရားသူၾကီးကို သရက္သီးေတြ လာကန္ေတာ့ပါတယ္။
တရားသူၾကီးကလည္း လာကန္ေတာ့တဲ့ သရက္သီးေတြနဲ႕ပဲ ဒီသရက္သီးစားလိုက္ျပီး ဥပုသ္ေဆာက္ပါလို႕ ေျပာျပီးေပးလွဴလိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႕ သက္တမ္းကုန္ဆံုးတဲ့အခါက်ေတာ့ တရားသူၾကီးက စုေတေရာ ဆိုပါေတာ့။စုေတေတာ့ ဘယ္မွာသြားျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ သရက္ဥယ်ာဥ္ၾကီးတစ္ခုမွာ နတ္သားအျဖစ္ ေရႊဗိမာန္ၾကီးနဲ႕ ထင္ရွားစြာ သြားျဖစ္ပါသတဲ့။ အျခံအရံနတ္သမီးေတြကလည္း တစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ေတာင္ ရွိပါသတဲ့။
နတ္တျဖစ္လဲ တရားသူၾကီးဟာ ညဘက္မွာသာ နတ္စည္းစိမ္ကို ခံစားေနရေပမယ့္ မနက္အရုဏ္တက္တာနဲ႕နတ္အသြင္နဲ႕နတ္စည္းစိမ္ေတြကြယ္ေပ်ာက္ျပိး ေ၀မာနိကျပိတၱာ
ျဖစ္သြားေတာ့ပါတယ္။ျပိတၱာျဖစ္သြားေတာ့ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ ဘ၀နဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕အသားကို ျပန္စားေနရပါတယ္။ ကိုယ့္အသား ကိုယ္ျပန္စားေနရတာဆိုေတာ့ ေသြးသံတရြဲရြဲနဲ႕ တစ္ခ်ိန္လံုး ေအာ္ဟစ္ ငိုေၾကြးေနရပါတယ္။
ကံအေၾကာင္းအက်ိဳးေတြ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဥပုသ္ေဆာက္တည္သူအမ်ိဳးသမီးကို သရက္သီးလွဴခဲ့တဲ့အတြက္ သရက္ဥယ်ာဥ္ၾကီးရတာပါ။ အေပးယူမ်ားခဲ့တဲ့အတြက္ ေန႕မွာ ျပိတၱာျဖစ္ရတာပါတဲ့။ ဥပုသ္တစ္၀က္ေဆာက္တည္ခဲ့တဲ့အတြက္ ညဥ့္မွာ နတ္စည္းစိမ္ ခံစားရတာပါတဲ့။
ကိုယ္ျပသည္႕ကံ ကိုယ့္ထံျပန္ ပဲ့တင္သံမလြဲ တစ္ထပ္တည္း ဆုိတာလုိပဲ ကိုျပဳေသာကံ ကိုယ္ဆီ ျပန္ေရာက္လာမွာမလြဲဧကန္ျဖစ္ပါသည္၊အ႒သာလိနီအ႒ကထာမွာျပဆိုထားတာ
ကေကာင္းကင္မွာ ျပသာဒ္ၾကီးတည္ျပီး ပုန္းေအာင္၍လဲ မလြတ္ပါ၊ သမုဒၵရာအလယ္ ျပသာဒ္ၾကီးတည္ျပီး ခုိေအာင္လဲ မလြတ္ပါ၊ ေတာင္ေခါင္းမွာ ပုန္းေအာင္း၍လဲ ေရွာင္လြဲ၍မရပါ။
မိမိသြားရာ အရိပ္ပမာ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ပါေနမွာ၊ အက်ိဳးေပးခ်ိန္မက်ေသး၍သာ မီးခဲ ျပာဖုံးထားသလုိ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ေရာက္က ကိုယ္ျပဳကံက ထျပီး ေလာင္ၾကြမ္းမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေနာက္ အရိပ္ပမာပါမည့္ ေကာင္းကံေတြကို မ်ားမ်ားျပဳျပီး မေကာင္းကံေတြကိုေတာ့ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ႏုိင္ၾကရန္တင္ျပျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္၊ အေပးယူမ်ားေနတဲ႔ေခာတ္ၾကီးမွာေစတနာရွိတဲ႔ျပည္သူ႕ဝန္ထမ္း ေစတနာထားတဲ႔ျပည္သူ႕ဝန္
ထမ္းအလိုရွိတာေတာ႔အမွန္ပါပဲ။
ဝန္ထမ္းဆိုတာတိုင္းျပည္ရဲတာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္မွဝန္ထမ္းေခၚဆိုတာမဟုတ္ မိမိေစတနာအေလ်ွာက္ဘာပဲလုပ္လုပ္ဘာပဲေျပာေျပာ ဘာပဲၾကံၾကံတာဝန္သိတတ္တဲ႔သူ တာဝန္ယူတတ္တဲ႔သူေတြဟာလည္းဝန္ထမ္းေတြပါပဲ။
ဘယ္သူေတြဘာေတြျဖစ္ျဖစ္ဘာေတြလုပ္လုပ္လုပ္ဘာေတြပဲၾကံၾကံသင္ရဲ႔ေစတနာေကာင္း
တခုကိုလူတိုင္းတန္ဖိုးထားခ်င္ၾကတယ္၊သင္ရဲ႔ျပည္သူအေပၚထားမည္႕ေစတနာတခုကို
တတိုင္းျပည္လံုးတကမၻာလံုးေမ်ွာ္လင္႔ေနမယ္ဆိုတာမေမ႕ပါေစနဲ႔။
(ဓမၼစမ္းေရ)
တေယာက္တမ်ိဳးဆီဆိုးျပီးအေပးအယူမ်ားေနၾကတယ္ ဘာမွမေပးရင္ဘာမွကိုမရသလိုျဖစ္ေနျပီ။
ေ
ပးနိဳင္မွရမည္၊တာဝန္အေလ်ွာက္ေစတနာအေလ်ွာက္လုပ္ေပးတယ္ဆိုတာမရွိသေလာက္ရွားေန
တဲ႔ေခာတ္ျဖစ္သြားျပီ ေစတနာဝန္ထမ္းဆိုတာနည္းသြားျပီ ရာထူးၾကီးသူက ရာထူးငယ္သူကိုအထင္ေသးခ်င္ၾကတယ္ ပညာတတ္သူက ပညာမတတ္သူကိုအထင္ေသးခ်င္ၾကတယ္ခ်မ္းသာသူက ဆင္းရဲသူကိုအျမင္မၾကည္ဘူး ကိုယ္ကခ်ည္းေပးေနရရင္တေလာကလံုးေျဗာင္းဆန္ေနတတ္ၾကတယ္။
အျပစ္တခုေတြ႕ရင္ေစတနာအေလ်ွာက္ဆံုးမဖို႕ဆိုတာေဝး၊ အဲဒီအျပစ္ကိုအေပးအယူနဲ႔ဖံုးဖို႔ပဲျပင္ေနၾကတဲ႔ေခာတ္၊အျပစ္လုပ္မိတဲ႔သူကလဲ ကိုယ္႕အျပစ္ကိုဝန္ခံဖို႔ဆိုတာေဝး၊ မိမိအျပစ္ကိုအေပးအယူနဲ႔ပဲဖံုးကြယ္ခ်င္ေနၾကတယ္။
ဒီအေပးအယူနဲ႔ပါတ္သက္ျပီးကိ ံဆႏၵဇာတ္ေတာ္မွာခုလိုေလးျပဆိုထားပါတယ္၊တစ္ခါတုန္းက ဗာရာဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္းမွာ အမႈေတြကို ဆံုးျဖတ္ေပးတဲ့ တရားသူၾကီးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အေပးယူမ်ားတာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ တရားသူၾကီးကသာ အေပးယူမ်ားတာ ဘုရင္မင္းျမတ္ကေတာ့ ဥပုသ္သီလကို ကိုယ္တိုင္ ေဆာက္တည္သလို သူရဲ႕ မူးမတ္ငယ္သားေတြကိုလည္း ေဆာက္တည္ေစပါတယ္။
တစ္ေန႕မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ တရားသူၾကီးဟာ အမႈတစ္ခုကို အေပးယူလုပ္ခဲ့ျပီး ဘုရင့္ဆီ အခစား၀င္လာပါတယ္။ ညီလာခံသဘင္မွာ ဘုရင္မင္းျမတ္က တိုင္းေရးျပည္ရာကိစၥေတြ မေဆြးေႏြးခင္ သူ႕ရဲ႕ မူးမတ္ေတြကို ဒီေန႕ ဥပုသ္ေဆာက္တည္ျဖစ္လား ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို အရင္ေမးေနပါတယ္။
မူးမတ္ေတြကလည္းေဆာက္တည္ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရားေပါ့။ တကယ္လည္း ေဆာက္တည္ သူေတြပါ။
တရားသူၾကီး၀င္လာေတာ့လည္း ဘုရင္က ဒီေန႕ဥပုသ္ေဆာက္ျဖစ္လား လို႕ေမးပါတယ္။တရားသူၾကီးကလည္းမူးမတ္ေတြေျဖတဲ့အတိုင္း ေဆာက္တည္ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား
လို႕ ေျပာပါတယ္။ တရားသူၾကီးညာတာကို ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား တစ္ေယာက္က ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ညီလာခံသဘင္ျပီးလို႕ အျပင္ေရာက္တဲ့အခါ ဒီေန႕ ဥပုသ္မေဆာက္ျဖစ္ဖူးမဟုတ္လား လို႕ ပုဏၰား ေမးပါတယ္။ ဒီေတာ့ တရားသူၾကီးက ဟုတ္တယ္ ငါမေဆာက္တည္ျဖစ္ဘူး၊ မနက္က အျပစ္မကင္းတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကိုလုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီညမွာေတာ့ ခံတြင္းကို ေဆးျပီး ညစာမစားပဲ ဥပုသ္ေဆာက္တည္မယ္။ ဒါဆို ငါ့အတြက္ ဥပုသ္တစ္၀က္ေတာ့ ရမွာပဲလို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ပါသတဲ့။
တရားသူၾကီးဟာ ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဥပုသ္ေဆာက္တည္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ မနက္ေရာက္ေတာ့ ဥပုသ္အျမဲေဆာက္ေလ့ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က အမႈလာအပ္ပါတယ္။
အမႈအေၾကာင္း ေျပာၾကဆိုတၾက ရင္းနဲ႕ မြန္းတည့္ခါနီး ေရာက္သြားေရာဆိုပါေတာ့။
ဒီေတာ့ အမႈလာအပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ခံတြင္းေဆးဖို႕ျပင္ပါတယ္။ သူတို႕ေခတ္က ခံတြင္းေဆးျပီးမွ ဥပုသ္ေဆာက္တည္ေလ့ ရွိတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ တရားသူၾကီးကို သရက္သီးေတြ လာကန္ေတာ့ပါတယ္။
တရားသူၾကီးကလည္း လာကန္ေတာ့တဲ့ သရက္သီးေတြနဲ႕ပဲ ဒီသရက္သီးစားလိုက္ျပီး ဥပုသ္ေဆာက္ပါလို႕ ေျပာျပီးေပးလွဴလိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႕ သက္တမ္းကုန္ဆံုးတဲ့အခါက်ေတာ့ တရားသူၾကီးက စုေတေရာ ဆိုပါေတာ့။စုေတေတာ့ ဘယ္မွာသြားျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ သရက္ဥယ်ာဥ္ၾကီးတစ္ခုမွာ နတ္သားအျဖစ္ ေရႊဗိမာန္ၾကီးနဲ႕ ထင္ရွားစြာ သြားျဖစ္ပါသတဲ့။ အျခံအရံနတ္သမီးေတြကလည္း တစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ေတာင္ ရွိပါသတဲ့။
နတ္တျဖစ္လဲ တရားသူၾကီးဟာ ညဘက္မွာသာ နတ္စည္းစိမ္ကို ခံစားေနရေပမယ့္ မနက္အရုဏ္တက္တာနဲ႕နတ္အသြင္နဲ႕နတ္စည္းစိမ္ေတြကြယ္ေပ်ာက္ျပိး ေ၀မာနိကျပိတၱာ
ျဖစ္သြားေတာ့ပါတယ္။ျပိတၱာျဖစ္သြားေတာ့ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ ဘ၀နဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕အသားကို ျပန္စားေနရပါတယ္။ ကိုယ့္အသား ကိုယ္ျပန္စားေနရတာဆိုေတာ့ ေသြးသံတရြဲရြဲနဲ႕ တစ္ခ်ိန္လံုး ေအာ္ဟစ္ ငိုေၾကြးေနရပါတယ္။
ကံအေၾကာင္းအက်ိဳးေတြ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဥပုသ္ေဆာက္တည္သူအမ်ိဳးသမီးကို သရက္သီးလွဴခဲ့တဲ့အတြက္ သရက္ဥယ်ာဥ္ၾကီးရတာပါ။ အေပးယူမ်ားခဲ့တဲ့အတြက္ ေန႕မွာ ျပိတၱာျဖစ္ရတာပါတဲ့။ ဥပုသ္တစ္၀က္ေဆာက္တည္ခဲ့တဲ့အတြက္ ညဥ့္မွာ နတ္စည္းစိမ္ ခံစားရတာပါတဲ့။
ကိုယ္ျပသည္႕ကံ ကိုယ့္ထံျပန္ ပဲ့တင္သံမလြဲ တစ္ထပ္တည္း ဆုိတာလုိပဲ ကိုျပဳေသာကံ ကိုယ္ဆီ ျပန္ေရာက္လာမွာမလြဲဧကန္ျဖစ္ပါသည္၊အ႒သာလိနီအ႒ကထာမွာျပဆိုထားတာ
ကေကာင္းကင္မွာ ျပသာဒ္ၾကီးတည္ျပီး ပုန္းေအာင္၍လဲ မလြတ္ပါ၊ သမုဒၵရာအလယ္ ျပသာဒ္ၾကီးတည္ျပီး ခုိေအာင္လဲ မလြတ္ပါ၊ ေတာင္ေခါင္းမွာ ပုန္းေအာင္း၍လဲ ေရွာင္လြဲ၍မရပါ။
မိမိသြားရာ အရိပ္ပမာ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ပါေနမွာ၊ အက်ိဳးေပးခ်ိန္မက်ေသး၍သာ မီးခဲ ျပာဖုံးထားသလုိ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ေရာက္က ကိုယ္ျပဳကံက ထျပီး ေလာင္ၾကြမ္းမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေနာက္ အရိပ္ပမာပါမည့္ ေကာင္းကံေတြကို မ်ားမ်ားျပဳျပီး မေကာင္းကံေတြကိုေတာ့ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ႏုိင္ၾကရန္တင္ျပျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္၊ အေပးယူမ်ားေနတဲ႔ေခာတ္ၾကီးမွာေစတနာရွိတဲ႔ျပည္သူ႕ဝန္ထမ္း ေစတနာထားတဲ႔ျပည္သူ႕ဝန္
ထမ္းအလိုရွိတာေတာ႔အမွန္ပါပဲ။
ဝန္ထမ္းဆိုတာတိုင္းျပည္ရဲတာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္မွဝန္ထမ္းေခၚဆိုတာမဟုတ္ မိမိေစတနာအေလ်ွာက္ဘာပဲလုပ္လုပ္ဘာပဲေျပာေျပာ ဘာပဲၾကံၾကံတာဝန္သိတတ္တဲ႔သူ တာဝန္ယူတတ္တဲ႔သူေတြဟာလည္းဝန္ထမ္းေတြပါပဲ။
ဘယ္သူေတြဘာေတြျဖစ္ျဖစ္ဘာေတြလုပ္လုပ္လုပ္ဘာေတြပဲၾကံၾကံသင္ရဲ႔ေစတနာေကာင္း
တခုကိုလူတိုင္းတန္ဖိုးထားခ်င္ၾကတယ္၊သင္ရဲ႔ျပည္သူအေပၚထားမည္႕ေစတနာတခုကို
တတိုင္းျပည္လံုးတကမၻာလံုးေမ်ွာ္လင္႔ေနမယ္ဆိုတာမေမ႕ပါေစနဲ႔။
(ဓမၼစမ္းေရ)
0 comments:
Enregistrer un commentaire