သာကီ၀င္မင္းသမီး ဇနပဒကလ်ာဏီသည္ နႏၵမင္းသား ရဟန္းဝတ္သြားျပီးေနာက္ ပူေဆြးေနခဲ႔ရတယ္၊ပူေဆြးမယ္ဆိုလည္းပူေဆြးစရာပူပူေႏြးေႏြးလက္ထပ္တဲ႔ရက္မွာဘုရားရွင္က
ဘာမွမေျပာဘဲညီေတာ္ေမာင္ကိုေက်ာင္းေတာ္ကိုေခၚသြား၊ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔ရဟန္းဝတ္ေပး၊ေနာက္ဆံုး
အကၽြတ္တရားရကာ ရဟႏၱာပါျဖစ္သြားေတာ႔မင္းသမီးေလးတငိုငိုနဲ႔ပူေဆြးေနရွာေတာ႕တာပဲ။
အပူမီးေတြျငိမ္းဖို႔ရန္ျမတ္ဘုရားနည္းလမ္းရွာခဲ႔ရတယ္၊ဇနပဒကလ်ာဏီဟာအလွခံုမင္သူတေယာက္ျဖစ္
တာသိထားေတာ႔ဒီအလွတရားနဲ႔ပဲအကၽြတ္တရားရေအာင္ေဟာၾကားမွရမည္ဆိုတာသတိထားမိတယ္။
သူ႕ရဲ႔အလွကလဲအလြန္တင့္တယ္လွပျပီး ျမင္သူေငးေလာက္တာကိုး၊မိမိ၏ ရုပ္အဆင္းကို အလြန္သာယာႏွစ္သက္ကာအလွမာန္၏လွပေသာဂုဏ္ကိုအေၾကာင္းျပဳျပီးရူပနႏၵာဟူ၍ေခၚေဝၚေနေသာ
အသံေတြကိုၾကားေယာင္ရင္းေနမိတာႏွစ္ေတြေတာင္အေတာ္ၾကာၾကာတဏွာရဲ႔အလိုလိုက္ခဲ႔မိတယ္။
တေန႕ေတာ႕ေတြးမိတယ္၊ငါဟာခ်စ္သူေမာင္ေတာ္ရဟန္းဝတ္သြားျပီးေနာက္ပိုင္းစိတ္ေစရာ
အတိုင္းေနထိုင္လာခဲ႔တာအေတာ္ေတာင္ၾကာခဲ႔ျပီ၊ငါရဲ႔ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြျဖစ္တဲ႔အစ္ကိုေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားလည္း ဘုရားအျဖစ္ တူေတာေမာင္ ရာဟုလာ၊ ခ်စ္သူေမာင္ေတာ္ နႏၵမင္းသား၊ မယ္ေတာ္ ပဇာပတိေဂါတမီတို႔သည္ အားလံုး ရဟန္းျပဳၾကကုန္ျပီ။
ငါလည္းေဆြးေန ပူေနလို႔မျဖစ္ေတာ႔ဘူး၊ငါလည္း ရဟန္းျပဳမွ ေကာင္းမည္-ဟု ၾကံစည္ျပီး ရဟန္းေဘာင္ ၀င္ခဲ့၏၊ သာသနာေတာ္ကို ၾကည္ညိဳလို႔ေတာ႔မဟုတ္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ ဘိကၡဴနီဘ၀ ေရာက္လာခဲ႔တာ။
သာသနာေဘာင္ထဲဝင္လာခဲ႔ေပမဲ႔မင္းသမီးကျမတ္ဘုရားကိုေတာ႔အတတ္နိဳင္ဆံုးေရွာင္ကာေနေနမိတယ္၊
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ျမတ္ဘုရားကခႏၶာကိုယ္ဟာအပုတ္ေကာင္ခ်ည္းဘာမွႏွစ္သက္စရာမရွိဘူးလို႔ေဟာေဟာ
ေနလို႔ပဲ၊ျမတ္ဘုရားကလဲသတၱဝါတဦးတေယာက္ေကာင္းမြန္စြာဘဝျဖတ္သန္းဖို႕အတြက္ေဟာၾကားေပးမွာပဲ၊
ဥပမာေျပာရရင္မိဘေတြကသားသမီးေကာင္းစားဖို႔အတြက္နားေထာင္သည္ျဖစ္ေစနားမေထာင္တာ
သည္ျဖစ္ေစတန္ဖိုးရွိေသာဆံုးမစကားကိုေျပာၾကားေနရသလို၊ဆရာကလဲတပည္႕ကနားေထာင္သည္ျဖစ္ေစ နားမေထာင္သည္ျဖစ္ေစဆံုးမစကားေျပာၾကားမွာပဲ၊နားေထာင္တာနားမေထာင္တာတပည္႕အလုပ္ေလ
ခုလည္းဘုရားရွင္ကေတာ႔ႏွစ္သက္ဖြယ္မရွိတဲ႔ခႏၶာကိုယ္ကို မႏွစ္သက္ေအာင္ ေဟာၾကားမွာပဲ။
သို႕ေပမဲ႔ဇနပဒကလ်ာဏီကေတာ႔ေရွာင္ေနေပမဲ႔ပါရမီဓာတ္ခံအားၾကီးသူပီပီၾကားရွည္မခံပါဘူး။
အပူမီးေတြျငိမ္းေအာင္ေဟာတတ္ေသာျမတ္ဘုရားထံဒူးေထာက္ဖို႕အခ်ိန္တန္ခဲ႔ေလျပီ၊
ဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တို႔ကို ၾကားရဖန္မ်ားေသာအခါ တေန႔တြင္ တရားသဘင္သို႔ ပုန္းလွ်ိဳး ကြယ္လွ်ိဳး လာေရာက္၍ တရားနာ၏၊ ဤအေၾကာင္းကို သိေတာ္မူေသာ ရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ ေျခေတာ္ရင္းတြင္ လူမက နတ္တမွ် လွေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္တဦးကို ဖန္ဆင္း၍ ယပ္ေလခတ္ေပးေနေစ၏၊
ထိုဖန္ဆင္းသူ အမ်ိဳးသမီးငယ္ကို အျခားသူမ်ား မျမင္ရ၊ ဇနပဒကလ်ာဏီ အရွင္မသာ ျမင္ရ၏၊ အရွင္မသည္ ႏုပ်ိဳေခ်ာေမာလွပေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္ကို တအံ့တၾသ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
မိမိ၏ အလွအပသည္ ထိုသူငယ္မႏွင့္ ႏႈိင္းစာလွ်င္ ေရႊဟသၤာႏွင့္ က်ီးမည္းကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္ကို သတိျပဳမိ၏၊ သူငယ္မ၏ တကိုယ္လံုးကို တခုစီၾကည့္ျပီး အားမရႏိုင္ေအာင္ ေငးေမာၾကည့္ရႈေနစဥ္ပင္ သူငယ္မသည္ တျဖည္းျဖည္း အိုမင္းရင့္ေရာ္လာသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရေလသည္။
ႏုပ်ိဳေျပျပစ္ေသာ ၁၆-ႏွစ္ရြယ္ အမ်ိဳးသမီးငယ္သည္ တျဖည္းျဖည္း အသက္ ၂၀-ရြယ္၊ ၂၅-ႏွစ္ရြယ္၊ ၃၀-ရြယ္၊ ၄၀-၅၀-ရြယ္ ျဖစ္လာကာ အေရတြန္႔ ခါးကိုင္းျပီး အမယ္အိုျဖစ္လာသည္၊ ထို႔ေနာက္ ကိုင္ေနေသာ ယပ္ကိုပစ္ခ်ကာ သူနာဘ၀ေရာက္သြားျပီး ေသဆံုးသြားသည္ကို ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ရသည္။
စကားညွပ္ပါရေစအံုး ခုေခာတ္လူငယ္ေတြဘဝတခုကိုသာယာေနၾကတယ္ အလွေၾကာင္႔မာန္ေတြတက္ေနၾကတယ္ ပစၥည္းေၾကာင္႔မာန္တက္ေနၾကတယ္ ပညာေၾကာင္႔မာန္တက္ေနၾကတယ္၊ ရာထူးေၾကာင္႕မာန္တက္ေနၾကတယ္ တကယ္ေတာ႕ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆိုတာမသိၾကေပဘူးလား။
တဖန္ အေလာင္းေကာင္သည္ တျဖည္းျဖည္း ပုပ္ပြဖူးေရာင္ျပီး ေသြးျပည္မ်ား ယိုစီးကာ ေလာက္မ်ား တဖြားဖြား တက္လာသည္ကို ျမင္ရျပန္ေလသည္၊ အရွင္မ ဇနပဒကလ်ာဏီ-ရူပနႏၵာသည္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ျပီး သံေ၀ဂတရားမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္၊
ဤအခ်ိန္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဖန္ဆင္းရုပ္ကို ကြယ္ေပ်ာက္ေစကာ မိမိရဲခႏၶာကိုယ္ဟာ ဘာမွမဟုတ္ အရိုးစုမ်ွသာျဖစ္ေတာ္မူတာကိုေဟာေတာ္မူေလသည္၊ တရားေတာ္အဆံုးတြင္ အရွင္မသည္ အကၽြတ္တရားရလ်က္ ရဟႏၲာေထရီမအျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိခဲ႔ရတယ္။
ေဟာၾကားခဲ႔တဲ႔ဂါထာေလးကေတာ႔
အ႒ီနံ နဂရံ ကတံ ၊မံသေလာဟိတေလပနံ ။
ယတၳ ဇရာ စ မစၥဳ စ ၊မာေနာ မေကၡာ စ ၾသဟိေတာ ။
အဓိပၸါယ္ေလးပါတင္လိုက္ရင္ ပိုျပီးေက်နပ္ေလာက္မယ္ထင္လို႕တင္ျပလိုက္ပါရေစ၊အရိုးတို႔ကို စိုက္ထူ၍ အသားအေသြးတို႔ျဖင့္ လိမ္းက်ံလ်က္ အတၱေဘာတည္းဟူေသာ ျမိဳ႔ကို တဏွာလက္သမားသည္ ေဆာက္လုပ္အပ္၏၊ေဆာက္လုပ္ေနတဲ႔ျမိဳ႔၌ အိုျခင္း, ေသျခင္း, မာန, ေထာင္လႊားျခင္း, သူ႔ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္ျခင္းသည္သာ တည္ရွိေလ၏။
ဇနပဒကလ်ာဏီရဲ႔ေမာင္ေတာ္လြမ္းတဲ႔အပူမီး၊မိမိအလွေၾကာင္႔တက္ေနတဲ႔မာန္မာန၊
မိမိအလွတရားေၾကာင္႔ျမတ္ဘုရားကိုေရွာင္ျခင္တဲ႔႔အက်င္႔အားလံုးေပ်ာက္ကြယ္ကုန္တယ္၊
မိဘေဆြမ်ိဳးေၾကာင္႔ေသာ္လည္းေကာင္းလြမ္းနာက်ျပီးပူေဆြးေသာေၾကာင္႔ေသာ္လည္းေကာင္း
သာသနာထဲဝင္လာေပမဲ႔အသိတရားရလာခ်ိန္မွာတန္ဖိုးရွိစြာအသံုးခ်တတ္လို႔အားလံုးျငိမ္းခ်မ္းတန္ဖိုးရွိလွတဲ႔
ဘဝတခုကိုျဖတ္သန္းခြင္႔ရရွိခဲ႔တယ္။
ဘဝကိုတန္ဖိုးရွိစြာျမင္တတ္ၾကည္႕တတ္လာေတာ႔ေမာင္ေတာ္အျမန္လာပါဆိုတဲ႔အေတြးေမာင္ေတာ္ကို
လြမ္းေနတဲ႔ပူေဆြးမွဳ မိမိအလွကိုမာန္တက္မွဳေတြအားလံုးထားရစ္နိဳင္ခဲ႔ေလျပီ။
တကယ္ေတာ႔ ေလာကမွာရရွိလာတဲ႔အခြင္႔ေရးတခုကိုမိမိဘဝတိုးတက္ေအာင္အသံုးခ်နိဳင္ ဆရာသမားေကာင္းေတြနဲ႔ေတြ႕လိုက္ရင္ ေတြ႕သည္႕အတိုင္း မိမိကိုယ္တိုင္ကလိုက္နာရင္မိမိဘဝလွပမွာေတာ႔အေသခ်ာပါပဲ၊ မိမိဘဝလွပဖို႔မိမိအသိဥာဏ္ကိုတန္ဖိုးရွိတဲ႔ေနရာေတြမွာအသံုးခ်ၾကဖို႔တိုက္တြန္းလိုက္ပါေစ။
(ဓမၼစမ္းေရ)
( ဇရာဝဂ္၊ ဇနပဒကလ်ာဏီ-ရူပနႏၵာ၀တၳဳ )
