dimanche 30 septembre 2012
mardi 18 septembre 2012
ေလာကကိုေက်းဇူးဆပ္လိသူ
ဒီေခါင္းစဥ္ကိုစဥ္းစားကတည္းကျမတ္ဗုဒၶကိုအထူးသတိရမိပါတယ္၊ျမတ္ဗုဒၶသည္ဒီပကၤရာ
ျမတ္ဘုရားရွင္လက္ထက္ကတည္းကသုေမဓာရွင္ရေသ႕ဘ၀နဲ႔နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳနိဳင္ေသာ္လဲ
ေလာကရဲ႔ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႕အားသူနဲ႔အတူတခါတည္းေခၚသြားခ်င္တာေၾကာင္႕ေလးအသေခ်ၤနဲ႔
ကမၻာတသိန္းပါရမီေတြျဖည္႕က်င္႕အပင္ပန္းေတြခံအဆင္းရဲေတြခံကာျမတ္ဘုရားအျဖစ္သို႕ေရာက္ရွိေအာင္ အေတာ္ၾကိဳးစားခဲ႕ရတယ္။
ျမတ္ဘုရားအျဖစ္သို႕ေရာက္ရွိေသာအခါေလးဆယ္႕ငါး၀ါပါတ္လံုးမနားမေနလူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါတို႕အား
တရားေရေအးတိုက္ေကၽြးရင္း…ေနာက္ဆံုးပရိနိဗၺာန္၀င္စံခါနီးအထိ၊သုဘဒၵရဟန္းၾကီးအားေလာကကိုေက်းဇူးဆပ္ခဲ႕တယ္။
ေနာက္ တေယာက္ျမင္မိတာကစာရွဳ႕သူတို႕ဗိမိၺသာရမင္းဆိုတာသာသနာမွာထင္ရွားတဲ႔မင္းတပါးျဖစ္သည္႕အတြက္ေၾကာင္႕
အထူးေျပာစရာမလိုပါ၊ဒါေပမဲ႔…မင္းၾကီးလဲေလာကကိုဘ၀နဲ႔စေတးျပီးေလာကကိုကေက်းဇူးဆပ္လိုသူအျဖစ္နဲ႔ျမင္မိလို႕
စာေရးသူနည္းနည္းေရးခ်င္မိတယ္။
ဗိမၺိသာရ မင္းဟာေသာတာပန္မင္းျဖစ္တယ္၊ဘာျဖစ္လို႕ မင္းၾကီးဟာတရားဓမၼကိုဆက္လက္အားမထုတ္ဘဲ ဘာျဖစ္လို႕ဒီေလာက္နဲ႔ေက်နပ္ေနရတာလဲလို႕ေတြးမိလို႕ပါ။
တကယ္ေတာ႕မင္းၾကီးဟာေသာတာပတၱိဖိုလ္၏အရသာကိုခံစားျပီးေနာက္က်န္ေနေသာ သကဒါဂါမိမဂ္..ဖိုလ္.အနာဂါမိမဂ္..ဖိုလ္.အရတၱမဂ္..ဖိုလ္…တရားခံစားဖို႕ရန္ဆက္လက္ပြားမ်ား
အားထုတ္လိုေသာ္လဲ မင္းၾကီးမွာေဆာင္ရြက္ရန္ကိစၥရပ္တာ၀န္ေလးတရပ္ရွိေနေသးလို႕လို႕ထင္ပါတယ္။
လူဆိုတာေလာကမွာမိမိလုပ္လိုေသာလုပ္ငန္းမ်ားကိုလုပ္ရသည္မဟုတ္၊ လုပ္သင္႕ေသာလုပ္ငန္းမ်ားကိုလူသားမ်ိဳးႏြယ္ေတြအတြက္လုပ္ဖို႕ရန္သာျဖစ္တယ္။
“သဒၶေမၼာ ၀ိဂုေဏာ ေသေယ်ာ၊ ပရဓမၼာ သုနဳ႒ိတာ”။ မိမိ၏တာ၀န္သည္ေလာကအျမင္အားျဖင္႕ဂုဏ္ငယ္ေစကာမူ..ေလာကအျမင္အားျဖင္႕
ဂုဏ္ၾကီးသူတပါးတာ၀န္ကို၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ျခင္းထက္ပိုျပီးျမင္႕ျမတ္ပါတယ္။
ေလာကုတၱရာအေနနဲ႔ေျပာရရင္ျမင္႕ျမတ္တယ္ဆိုတာလုပ္ငန္းအၾကီးအေသးအေပၚမွာမူမတည္၊မိမိလုပ္တဲ႔ လုပ္ငန္းမွာတာ၀န္ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ျခင္း စိတ္ထားေကာင္းစြာထားျခင္းအေပၚမွာမူတည္ပါတယ္။
ေလာကဟူသည္ အျမဲလည္ပါတ္ေနေသာနာရီေလးနဲ႔တူပါတယ္၊နာရီေလးမွာလက္တံေလးေတြရွိတယ္၊
အဲဒီလက္တံေလးေတြဟာသူဟာနဲ႔သူလည္ပါတ္ေနမွအခ်ိန္ဆိုျပီးလူေတြသတ္မွတ္ရတာ၊
တကယ္လို႕လက္တံေလးေတြကလည္ပါတ္မွဳမရွိဘူးဆိုရင္လက္တံတခုခုကတာ၀န္မေက်ဘူးဆိုရင္
လူေတြရဲ႕အခ်ိန္သတ္မွတ္မွဳဟာလည္းရမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင္႕ျမင္႕ျမတ္မွဳဟူသည္လုပ္ငန္းအၾကီးအေသးအေပၚမွာမူမတည္၊မိမိလုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ရာတြင္
ေကၽြပြန္ေအာင္ေဆာင္ရြက္နိဳင္ျခင္းမ်ိဳးကသာမူတည္ပါတယ္။
ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးမွာေဆာင္ရြက္ရမည္႕တာ၀န္ကိစၥရပ္ကေလးရွိပါတယ္၊ထိုတာ၀န္ကိစၥက
ဖုႆျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ကသံဃိကပစၥည္းသံုးခဲ႕မိလို႕ျပိတၱာျဖစ္ေနေသာေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္
တို႕အားကယ္တင္ေရးကိစၥရပ္ကေလးပါပဲ။
မိမိေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႕အားကယ္တင္ေရးကိစၥမွာ"ကံဟူသည္အစိေႏၱယ်ျဖစ္သည္ဟူေသာျမတ္ဘုရားေဒသနာအရ"
ဆိုရင္အထူးအဆန္းေတာ႕မဟုတ္ဘုရားအမွဴးရွိေသာသံဃာေတာ္ေတြဆြမ္းသကၤန္းဆက္ကပ္လိုက္ျပီးေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္
တို႕အားအမ်ွေ၀ျခင္းပင္ျဖစ္၏။
ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႕ကသာဓုနဳေမာဒနာျပဳနိဳင္လ်ွင္ခ်က္ခ်င္းအက်ိဳးေက်းဇူးကိုရနိဳင္ပါတယ္၊
ထိုကိစၥရပ္ေတြေဆာင္ရြက္နိဳင္ဖို႕လဲ ျမတ္ဘုရားသည္မင္းၾကီးထံမွေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို
အလွဴခံျပီးေနာက္တေန႕မွာ တိေရာကုဋၬသုတ္ကိုေဟာေတာ္မူခဲ႕သည္မဟုတ္လား?။
ထိုသုတ္မွာ ျမတ္ဘုရားကမင္းၾကီးဟာလူတို႕၏ဘ၀ေပးတာ၀န္ကိုနားလည္ေအာင္ေဟာၾကားခဲ႕တယ္၊
သတၱ၀ါဟူသည္အစမထင္ေသာသံသရာကက်င္လည္ခဲ႔ရသည္သံသရာက်င္လည္ေနသမ်ွကာလပါတ္လံုး..
တဦးႏွင္႕တဦးေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ႕ဖူးပါတယ္မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ႕သလိုရန္သူလည္းျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္ေက်းဇူးရွင္လည္းျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္။
ရာသီဥတုကလည္းေကာင္း..အစာအာဟာရကလည္းေကာင္း..ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါတို႕လည္းေကာင္း..
ေနရာ႒ာနကလည္းေကာင္း..သတၱ၀ါေတြမွာေက်းဇူးျပဳေနၾကတာပါပဲ၊ဟုျမတ္ဘုရားေဟာေတာ္မူခဲ႕ပါတယ္၊
ထိုေဒသနာအရဆိုရင္ ေလာကမွာရွိေနေသာသူမွန္သမွ်ေက်းဇူးရွင္ေတြခ်ည္းပါပဲ။
"လူဆိုတာတတ္နိုင္သေလာက္မိမိပါတ္၀န္းက်င္ကိုျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္လိုသည္႕သေဘာျဖင္႕ဆက္ဆံရာ၏"
ေက်းဇူးဆပ္တယ္ဆိုတာသူ႕ဆီကတစံုတခုေသာေမ်ွာ္လင္႕ခ်က္မထားဘဲသူ႕ကိုေထာက္ပံ႕မွဳသက္သက္ျဖင္႕ေက်းဇူးဆပ္ရာ၏။
"သူတပါးကိုမ်ားမ်ားေပးနိဳင္ေလမိမိမ်ားမ်ားေက်နပ္ရေလ"၊ထိုေၾကာင္႕ျမတ္ဘုရားကတိေရာကုဋၬသုတ္မွာေလာကကိုေက်းဇူးရွင္
အျဖစ္ၾကည္႕တတ္ေသာကတညဳတမ်က္စိျဖင္႕ၾကည္႕တတ္ေအာင္ေဟာထားခဲ႕ပါတယ္။
တကယ္လို႕ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးဟာေလာကီအေနနဲ႕ၾကည္႕ရင္မင္းလုပ္ဖို႕ရန္စိတ္မ၀င္စားေတာ႕ဘဲ
ေလာကုတၱရာအလုပ္မ်ားသာစိတ္၀င္စားေနရင္ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးသည္ေလာကအေပၚတာ၀န္မေက်သူျဖစ္ရလိမ္႕မယ္။
အမွန္အားျဖင္႕မင္းၾကီးသည္မင္းဘ၀ျဖင္႕ပင္ေလာကအေပၚေက်းဇူးဆပ္ျခင္းအားျဖင္႕လိုေသးေသာပါရမီကိုျဖည္႕စည္းကာ
တခုေသာဘ၀တြင္အရဟတၱမဂ္..ဖိုလ္..သို႕မ်က္ေမွာက္ျပဳမည္႕သူျဖစ္ေၾကာင္းျမတ္ဘုရားသိေတာ္မူျပီးျဖစ္သည္မဟုတ္ပါလား?။
စာေရးသူရဲ႕ဆရာကေတာ႕ကမၻာေလာကလူသားေတြကိုအလင္းတန္းရေစဖို႕ထြန္းလင္းေပးတဲ႔ေငြစႏၵာလမင္းပမာ
ကမၻာေလာကလူသားေတြကိုအက်ိဳးမျပဳနိုင္ေသာ္လဲတပင္ေသာငါဟာတေသာင္းမကေသာငွက္ေတြနားခိုဖို႕ရန္
ငါရွင္သန္ၾကိဳးစားမယ္တဲ႕။စာရွဳ႕သူတို႕လဲေလာကကိုေက်းဇူးဆပ္လိုသူအျဖစ္နဲ႕ရွင္သန္ၾကိဳးစားနိဳင္ၾကပါေစ။။။။။
jeudi 13 septembre 2012
ေပ်ာ္ရွြင္နိုင္ေအာင္ေရာင္႕ရဲ႔ၾကစို႕
ျမတ္ဘုရားကေတာ႕ “သႏၱဳ႒ီ ပရမံ စိတၱံသုခံ”ံတင္႕တိမ္ေရာင္႕ရဲမွဳဟာအျမင္႕ျမတ္ဆံုးၾကြယ္၀မွဳ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳလို႕ေဟာထားပါတယ္၊ဒီခ်မ္းသာမွဳဟာလူ႕ဘ၀ရလာတဲ႔အခိုက္မွာအရာရာျပီးျပည္႕စံုတဲ႔
ခ်မ္္းသာသုခပါပဲ ဒီလိုခ်မ္းသာၾကြယ္၀မွဳေတြခ်ိဳ႕တဲ႔ေနရင္ေတာ႕ တျခားဘာေတြပဲရွိရွိ ဘယ္ေလာက္ပဲရွိရွိ အျမဲလိုလိုဆင္းရဲပူပန္ေန၇အံုးမွာပါပဲ။
တကယ္ေတာ႕လူ႕ေလာကမွာ ခ်မ္းသာတယ ္ဆင္းရဲတယ္ဆိုတာ အလိုျပည္႕မွဳ မျပည္႕မွဳေၾကာင္႕ပါပဲ အလိုဆိုတာကလည္း လိုခ်င္တဲ႔အလို လိုအပ္တဲ႔အလိုဆိုျပီးႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္။
လိုခ်င္တဲ႔အလိုကအကန္႕သတ္မဲ႔စည္းလြတ္ေဘာင္လြတ္လိုခ်င္တဲ႔သူကျပည္႕၀တယ္ဆိုတာမရွိပါဘူး
၊ေရာင္႕ရဲမွဳဆိုတာမရွိပါဘူး၊လိုအပ္တဲ႔အလိုက်ေတာ႕ေရာင္႕ရဲ႔မွဳကလိုခ်င္တဲ႔အလိုရမၼက္ကိုႏွိမ္နင္းျပီး
လိုအပ္တဲ႔အလိုကိုလိုအပ္ခ်က္အတိုင္းလိုက္လံ၇ွာေဖြကာျပည္႕ေအာင္ျဖည္႕စည္းေပးတာကိုေရာင္႕ရဲ႔မွဳရယ္လို႕ေခၚၾကတယ္။
တင္းတိမ္ေရာင္႕ရဲမွဳဟာ တခ်ိဳ႕ထင္သလို လူမိုက္ လူဖ်င္းတို႕ရဲ႔ဆင္ေျခစကားမဟုတ္ပါ၊လိုခ်င္တာနဲ႔ လိုအပ္တာကိုခြဲျခားသိနိဳင္ဖို႕ပါပဲ၊လိုခ်င္တာကိုခ်ဳပ္တီးထားနိဳင္ရမယ္၊လိုအပ္တာကိုျဖည္႕စည္းေပးနိဳင္ရမယ္၊
ဒီလိုလုပ္ေဆာင္နိဳင္မွဳဟာ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႔အက်င္႕စရိုက္လကၡဏာပါပဲ။
ျမတ္ဘုရားကေတာ႕ လူတိုင္းလိုခ်င္တဲ႔အရာေလးမ်ိဳးရွိတယ္။
(၁) တရားသျဖင္႕ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မွဳ။
(၂)ေက်နပ္ဖြယ္အျခံအရံေပါမ်ားျခင္း။
(၃)က်မၼာျခင္း။
(၄)ေသေသာအခါေကာင္းရာလားျခင္း။တို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။
လူ႕ဘ၀ရလာျပီဆိုရင္တဏွာ၊မာန၊ဒိ႒ိ၊တရားေတြရွိေနသမ်ွကာလပါတ္လံုးသူေတာ္ေကာင္းတို႕ရထားတဲ႔
မွန္ကန္တဲ႔အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကိုရလိမ္႕မယ္္မဟုတ္ပါ၊သဒၶါ၊သီလ၊သုတ၊စာဂ၊ပညာ၊ဟိရ၊ၾသတပၸ၊ဟူေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြနဲ႔သံုးသပ္ဆင္ျခင္နိဳင္မွသာ မွန္ကန္တဲ႔အက်ိဳးေက်းဇူးကိုရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ…ရွိေနတာေလးနဲ႔ေပ်ာ္၇ွြင္နိဳင္တဲ႔သူတေယာက္အေၾကာင္းေျပာျပပါရေစ၊တခါတံုးက ျမိဳ႕တျမိဳ႕မွာ အလြန္ဆင္းရဲျပီး ေရထမ္းေရာင္းတဲ႔ဆင္းရဲသားေလးရွိခဲ႔ဖူးတယ၊္နာမည္ေလးကေတာ႕ေမာင္လမင္းတဲ႕
ေမာင္လမင္းေလးဟာသေ႒းၾကီးရဲ႔အိမ္နံေဘးမွာတဲထိုးျပီးေနထိုင္ရတယ္။
ေမာင္လမင္းေလးဟာမနက္မိုးလင္းျပီဆိုကတည္းက..ဘုရားရွိခိုး..ေမတၱာပို႕…အမ်ွေ၀ပါတယ္သူလုပ္ေနက်အလုပ္ျပီးျပီဆိုရင္ပခံုးေပၚေရပံုးတင္ကာထြက္လာရပါေတာ႕တယ္၊ျပီးးေတာ႕ေရေတြခပ္ျပီးမွာယူတဲ႕အိမ္ေတြဆီကိုအေရာက္ပို႕ေပးရပါတယ္။
ေမာင္လမင္းေလးဟာေရခပ္ေနရင္းလဲ သီခ်င္းကေလးတေအးေအး ေလကေလးတခၽြန္ခၽြန္နဲ႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရွွြင္ရွြင္အျမဲလိုလိုေနထိုင္တတ္တယ္၊
သေ႒းၾကီးဟာသူ႕ကိုအျမဲေတြ႕တယ္၊သေ႒းၾကီးကအသံၾကားတဲ႕အခါအင္မတန္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္၊
သူ႕စိတ္ထဲမွာလည္းေတြးတယ္၊ဆင္းရဲတဲ႔သူေတြဟာလူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္တယ္၊အပူပင္ေၾကာင္းၾကမွဳဘာမွမရွိဘူး၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရွြင္ရွြင္ေနတတ္ၾကတယ္။
တို႕မွာေတာ႕မရွိေတာင္းတ..ရွိေၾကာင္းၾကဆိုသလိုေအးေအးေဆးေဆးေပ်ာ္ေပ်ာ္ရွြင္ရွြင္ဆိုတာကိုမရွိဘူး
၊ေမာင္လမင္းေလးကေတာ႕မနက္ပိုင္းေရထမ္းျပီးျပီဆိုရင္ေနလည္စာအတြက္အိမ္ကိုျပန္ကာ
ထမင္းခ်က္စားျပီးအေမာေျဖတတ္တယ္၊နားေနတဲ႔အခ်ိန္မွာလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရွြင္ရွြင္ သီခ်င္းကေလးျငီးေနတတ္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာသေ႒းၾကီးကေတာ႕ပစၥည္းဥစၥာခ်မ္းသာသေလာက္စိုးရိမ္ပူပန္မွဳေတြနဲ႔ညစဥ္အိပ္မေပ်ာ္တာမို႕ေန႕လည္စာစားျပီးရင္
ခဏေလးအိပ္တတ္တယ္၊သေ႒းၾကီးေန႕လည္အနားယူအိပ္စက္တဲ႔အခ်ိန္ေမာင္လမင္းေလးအနားယူတဲ႔အခ်ိန္ကတိုက္ေနေတာ႕
..ေမာင္လမင္းေလးရဲ႔သီခ်င္းသံကိုေန႕စဥ္ၾကားေနရေတာ႕သေ႒းၾကီးကိုသီခ်င္းေလးနဲ႔ေခ်ာ႕သိပ္သလိုျဖစ္ေနတာမို႕ေမာင္လမင္းေလးကို
သေဘာက်ေနတယ္။
တရက္မွာ….ေမာင္လမင္းေလးကိုသေ႒းၾကီးကအိမ္ကိုေခၚျပီးေတာ႕အေမာင္..အေမာင္သီခ်င္းသံကိုနားေထာင္ရင္း
အိပ္ရတာေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပတယ္၊အဲဒါေၾကာင္႕အေမာင္႕ကိုဆုခ်တဲ႔အေနနဲ႔အသျပာတရာယူသြားပါလို႕ေျပာျပီးေပးလိုက္တယ္၊
တေန႕ ေရထမ္းေရာင္းတာက..တမတ္….ငါးမူးပဲရတာေမာင္လမင္းေလးကခုေတာ႕ေငြတရာရတာဆိုေတာ႕၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ျပီး
ယူသြားတာေပါ႕အိမ္လဲေရာက္ေရာေငြတရာကိုေျမၾကီးထဲျမွပ္ထားလိုက္တယ္။
ေမာင္လမင္းေလးဟာေငြတရာရသည္႕ေန႕ကစျပီး စိုးရိမ္မွဳေတြျဖစ္တတ္လာျပီး အရင္ကလိုေပ်ာ္ရွြင္မွဳမရွိ သီခ်င္းလဲမဆိုညဘက္ဆိုရင္လည္းေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္မၾကာခဏဆိုသလိုျမွပ္ထားတဲ႔ေငြထုတ္ကိုသတိရေနတတ္တယ္။
ေမာင္လမင္းေလးဟာ..ဒီေငြထုတ္ေၾကာင္႕စိုးရိမ္ေသာကျဖစ္ေနရတာကိုမေက်မနပ္ျဖစ္လာတယ္၊ဆက္ျပီးလဲသီးမခံနိဳင္ေတာ႕ဘူး၊
ဒီေငြမရွိလည္းဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ရွိပူေနရေသးတယ္၊မရွိေတာ႕နားေအးတယ္ဆိုျပီးေငြထုတ္ကိုေဖာ္ထုတ္ကာသေ႒းၾကီးကိုျပန္ေပးလိုက္တယ္။
သေ႒းၾကီးဆီလဲသြားေရာသေ႒းၾကီးကေမာင္လမင္းေလးကိုေမးတယ္၊သီခ်င္းသံလည္းမၾကားရေတာ႕ပါလား
ေနမေကာင္းဘူးလားလို႕ဆီးၾကိဳျပီးေမးတယ္။
ေမာင္လမင္းကသေ႒းၾကီးကိုကၽြန္ေတာ္မေပ်ာ္ရွြင္စြာနဲ႔သီခ်င္းမဆိုနိဳင္တာဟာေနမေကာင္းလို႕မဟုတ္ပါဘူး၊
သေ႒းၾကီးေပးတဲ႔ေငြထုတ္ေၾကာင္႕ပါ၊ဒီေငြထုတ္ကိုအခ်ိန္နွင္႕အမွ်ပူပန္ေနရလို႕သီခ်င္းဆိုခ်င္တဲ႔စိတ္မရွိပါ၊
စိတ္ေပ်ာ္ရွြင္မွဳလည္းမရွိပါလို႕ေျပာျပီးေငြထုတ္ကိုျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။ေငြထုတ္ေပးခဲ႔ေပးျပီးခဲ႔တဲ႔ေန႕ကစျပီး သီခ်င္းသံၾကားရပါေစမယ္၊လို႕ေျပာျပီးျပန္သြားပါတယ္။
သေ႒းၾကီးကေငြထုတ္ကိုေသခ်ာၾကည္႕ျပီးဒီေန႕ကစျပိးပိုက္ဆံရွိလူခ်မ္းသာပဲျဖစ္ရေစမယ္၊
ပိုက္ဆံရွိလူဆင္းရဲမျဖစ္ေစရဘူး၊ေငြပိုင္၇ွင္ပဲျဖစ္ရေစမယ္၊ေငြပိုင္ကၽြန္မျဖစ္ေစရဘူးဟုၾကံဳး၀ါးလိုက္တယ္။
ဒီပံုျပင္ေလးဟာ ရရွိတာေလးနဲ႔ေရာင္႕ရဲနိဳင္မွဳကိုေဖာ္ျပေနတာပါ၊ဒီပံုျပင္ေလးဟာခုေခာတ္နဲ႔မေလ်ာ္ညီနိုင္ေပမဲ႔ “ရွိတာေလးနဲ႕လွေအာင္၀တ္..ရတာေလးနဲ႔၀ေအာင္စား….ပိုလွ်ံတာကိုအလွဴေပးဆိုတဲ”႕ေရွးျမန္မာတိုရဲ႕
စိတ္ေနစိတ္ထားေလးကိုေတာ႕လြမ္းေနေအာင္ျပဳလုပ္ေနသလိုပါပဲ။
လူတိုင္းေတာ႕မတူပါဘူးတခ်ိဳ႕ကစိတ္ခ်မ္းသာတယ္၊ပစၥည္းဥစၥာမျပည္႕စံုဘူး၊တခ်ိဳ႕ကပစၥည္းဥစၥာျပည္႕စံုတယ္၊.
စိတ္မခ်မ္းသာဘူး၊လူ႕ဘ၀မွာျပည္႕စံုတယ္ဆိုတာေတာ႕ရွားပါတယ္၊
ဒီလိုျဖစ္၇တာဟာဘ၀ေပးအေျခအေနလို႕မသတ္မွတ္လိုက္ပါနဲ႔မသက္ဆိုင္ပါဘ၀ေပၚမွာထားတဲ႔သေဘာထားနဲ႔သက္ဆိုင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ႕ဘ၀မွာေအာင္ျမင္မွဳဆိုတာကိုယ္လိုခ်င္တာရတာျဖစ္ျပီးေပ်ာ္ရွြင္ခ်မ္းသာမွဳဆိုတာကေတာ႕ကိုရတာေလးနဲ႔ ရရွိတာေလးနဲ႔ေပ်ာ္ရွြင္နိဳင္ေအာင္ေနတတ္ဖို႕ပါပဲ။ဓမၼစမ္းေရေသာက္သံုးနိဳင္ပါေစ။။။။
samedi 8 septembre 2012
မိတ္ေဆြဘယ္သို႕သြားမည္နည္း
လူ႕ဘံု႒ာန လူ႕ေလာက၀ယ္၊
ျပင္ၾကဆင္ၾက လိမ္းခ်ယ္ၾကႏွင္႕၊
အလွမ်ားစြာ ရွိေနပါ၏။
ျမင္ကာေတြ႕ရ ရုပ္အလွသည္။
ဘ၀အတြက္တာ အကာသာတည္း။
လွတာခ်င္းတူ ယွဥ္ၾကည္႕မူကား။
ယဥ္သူကသာ ပိုလွပါ၏။
ယဥ္တာခ်င္ယွဥ္ ယွဥ္ျပိဳင္မူကား။
စိတ္ျဖဴသူက ပိုလွပါ၏။
စိတ္လွရုပ္လွ ထိုႏွစ္၀၀ယ္။
စိတ္လွေျဖာင္႕မတ္ ဂုဏ္ယူအပ္၏။
စိတ္ဓာတ္ျဖဴစင္ အလွရွင္ကို။
ခ်စ္ခင္တမ္းတ ေလးစားၾက၏။
ေလာကလူ႕ရြာ စည္ပင္လာဖို႕။
သာယာခ်မ္းျမ တင္႕တယ္ၾကဖို႕။
စိတ္လွသူေတြ လိုအပ္ေနျပီ။
မိတ္ေဆြဘယ္သို႕ လွမည္နည္း။
vendredi 7 septembre 2012
ေပးလိုသူအျဖစ္နဲ႔ခ်ဥ္းကပ္ၾကရေအာင္
ျမတ္ဗုဒၶသည္သဗၺညဳတဥာဏ္ရရွိျပီးသည္႕ေနာက္ ေလာကၾကီးကိုၾကည္႕ရွဳ႕ေတာ္မူပါတယ္၊
၊ျမတ္ဗုဒၶေတြ႕တာက ဥာဏ္ပညာနံဳ႕ေသာသူေတြကိုသာမ်ားေသာအားျဖင္႕ေတြ႕ရတယ္ ဥာဏ္ပညာထက္ေသာသူေတြ႕တာနည္းလို႕ ျမတ္ဗုဒၶစဥ္းစားသြားတယ္။
ငါ႕ရဲ႕တရားေတာ္ေတြဟာေလးနက္တယ္၊နက္ရွိဳင္းလြန္းလွတယ၊္ဥာဏ္ပညာနံဳခ်ာေသာသူတို႕အဖို႕
သိဖို႕မလြယ္ကူဒီလိုဥာဏ္ပညာနဳံခ်ာတဲ႔သူေတြကိုတရားဓမၼေဟာၾကားျခင္းအားျဖင္႕ကိုယ္႕ကိုကို
အပင္ပန္းခံတာနဲ႔အတူတူပဲ တရားေဟာဖို႕စိတ္တြန္႕သြားတယ္။
အဲဒီလိုစိတ္အၾကံျဖစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ သဟမၸတိျဗဟၼာၾကီးကျမတ္ဘုရားရဲ႕အေတြးကိုသိလို႕ ျမတ္ဘုရားကိုေလ်ွာက္ပါတယ္၊
ေကာင္းေသာစကားကိုဆိုေတာ္မူတတ္ေသာျမတ္ဘုရားလူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါအေပါင္းကို
တရားေရေအးတိုက္ေကၽြးပါေလာ႕အရဟံအစဘဂ၀ါအဆံုးကိုးပါးေသာဂုဏ္ေတာ္တို႕ႏွင္႕
ျပည္႕စံုေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားလူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါအေပါင္းအားတရားေရေအးတိုက္ေကၽြးပါေလာ႕..
သံုးၾကိမ္တိုင္ျမတ္ဘုရားအားေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။
ျမတ္ဘုရားကလည္းေရွးကသူျမင္ခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းကိုေျပာျပပါတယ္၊ သဟမၸတိျဗဟၼာၾကီးက ျမတ္ဘုရားအား ဥပမာေလးနဲ႔ေလ်ွာက္တယ္၊
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရား..ေလာကေရျပင္က်ယ္မွာေလာကကိုအလွဆင္တဲ႔ၾကာမ်ိဳးစံုပြင္႕ၾကပါတယ္ဘုရား
အဲဒီၾကာေတြကသူတို႕ပြင္႕ၾကတာဟာမ်ိဳးစံုပါပဲဘုရားတခ်ိဳ႕ေသာၾကာပြင္႕ကေလးေတြဟာေရေပၚမတက္နိဳင္လို႕ေရေအာက္ကပဲ
ပြင္႕ၾကပါတယ္ဘုရားေရေအာက္ကပြင္႕ၾကလို႕ေလာကကိုအလွမဆင္နိဳင္ၾကဘူး။
တခ်ိဳ႕ေသာၾကာပြင္႕ကေလးေတြကေရနဲ႔တေျပးညီပြင္႕ၾကပါတယ္၊ေရနဲ႔တေျပးညီပြင္႕ၾကတဲ႕
႔ၾကာပြင္႕ကေလးေတြကေတာ႕ေလာကကိုတေထာင္႕တေနရာကေနျပီးအလွဆင္ေပးနိဳင္တဲ႔ၾကာပြင္႕ကေလးေတြလဲရွိပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ေသာၾကာပြင္႕ကေလးေတြကေတာ႕ေရထက္ေက်ာ္ျပီးပြင္႕ၾကပါတယ္၊
၊ေရထက္ေက်ာ္ျပီးပြင္႕ၾကတဲ႔ၾကာပြင္႕ကေလးေတြကေတာ႕ေလာကကိုပိုျပိးအလွဆင္ေပးနိဳင္တဲ႔သေဘာရွိပါတယ္ဘုရား။
ခုလဲပဲ…ဥာဏ္ပညာထက္တဲ႔ပုဂၢိဳလ္ဥာဏ္ပညာအလည္အလတ္ရွိတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ဥာဏ္ပညာနံဳ႕တဲ႔ပုဂၢိဳလ္ဟူသည္႕
သံုးဦးရွိသည္႕အနက္ဥာဏ္ပညာနံဳ႕တဲ႔သူကိုထားျပီးက်န္ေသာႏွစ္ဦးကိုေထာက္ထားေသာအားျဖင္႕ျမတ္ဘုရား
တရားေဟာေတာ္မူပါ၊ျမတ္ဘုရားရဲ႔တရားေတာ္ကိုနာယူဖို႕ရန္လူနတ္ျဗဟၼာသတၱ၀ါအားလံုးကေမ်ွာ္လင္႕ေနၾကပါတယ္ဘုရား ဟုေလ်ွာက္တင္လိုက္ပါတယ္။
ဒီစကားကိုဘာလို႕ေျပာတာလည္းဆိုေတာ႕ ျမတ္ဘုရားကေလာကၾကီးကိုရယူမွဳနဲ႔လာတာမဟုတ္ဘူး၊
ေပးလိုသူအျဖစ္နဲ႔လာတာျဖစ္လို႕တေသာင္းေသာစၾကၤ၀ဠာတိုက္ကနတ္ျဗဟၼာေတြ၀မ္းပန္းတသာၾကိဳဆိုၾကတယ္၊
၊ေတာင္းပန္မွဳေတြျပဳၾကတယ္၊ ဒါဟာေပးလိုသူတို႕ရဲ႕စြမ္းအား ေပးလိုသူတို႕ရဲ႕သတၱိေတြပါပဲ။
ေနာက္..ျမတ္ဘုရားကဗာရာဏသီျမိဳ႕ကိုၾကြျပီးပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးကိုတရားေဟာဖို႕ၾကြျမန္းတဲ႔အခ်ိန္အခါမွေကာ႑ည ဘဒၵိယ ၀ပၸ မဟာနာမ္ အႆဇိ တို႕ကျမတ္ဘုရားၾကြလာတာျမင္လို႕သူတို႕ငါးဦးတိုင္ပင္ထားၾကတယ္။
အစားၾကဴးတဲ႔ရဟန္းၾကီး..လာဘ္လာဘေပါမ်ားေအာင္က်င္႕ၾကံတဲ႔ရဟန္းၾကီးလာေနျပီ ငါတို႕သူတို႕မေခၚၾကနဲ႔ ခရီးဦးၾကိဳဆိုမွဳလည္းမျပဳၾကနဲ႔ ဟုတေယာက္ကိုတေယာက္ေျပာျပီး ကတိက၀တ္ျပဳထားၾကတယ္။
ျမတ္ဘုရားလဲ သူတို႕နားေရာက္ေရာဘယ္သူမွ မေနနိဳင္ေတာ႕ပါဘူး တေယာက္ကသပိတ္ကိုယူ တေယာက္ကေျခေဆးေပး တေယာက္ကေနရာထိုင္ခင္းေပး တေယာက္ကေသာက္ေရေတြကပ္ တေယာက္ကစိုေနတဲ႔ေျခေထာက္ကိုသုတ္ေပးနဲ႔သူတို႕ျပဳထားတဲ႔ကတိက၀တ္ေတြကိုအားလံုးကိုေမ႕ေလ်ာ႕ကုန္ပါေတာ႕တယ္။
ဒါဟာဘာေၾကာင္႕လဲ..ျမတ္ဘုရားသူတို႕ဆီသြားတာဟာရယူမွဳအတြက္သြားတာမဟုတ္ျမတ္ဘုရားကသူတို႕ဆီက ို တရားဓမၼေတြေပးဖို႕သက္သက္နဲ႔သြားတာပါ။
သူတို႕ဆီကိုေပးလိုသူအျဖစ္နဲ႔ခ်ဥ္းကပ္တာဒါေၾကာင္႕သူတို႕ေတြဘယ္လိုပင္ကတိက၀တ္ျပဳျငားေသာ္လည္း
မေနနိဳင္ရွာပါဘူး၊ျမတ္ဘုရားကိုျပဳစုလုပ္ေကၽြးၾကရတယ္၊ဒါဟာေပးလိုေသာသူတို႕ရဲ႕သတၱိေပးလိုသူတို႕ရဲ႕စြမ္းအား
ဂုဏ္အင္ေတြပါပဲ။
ေလာကၾကီးထဲမွာရွိေနတဲ႔ သူေတြကိုၾကည္႕လိုက္ပါအံုး မိမိအိမ္ကိုအသျပာေတာင္းဖို႕လာတဲ႔သူနဲ႔ အသျပာေပးဖို႕လာတဲ႔သူႏွစ္ေယာက္ကိုcompareလုပ္ၾကည္႕ပါ ထူးထူးျခားျခားျမင္ေတြ႕ရပါလိမ္႕မယ္။
ဒါေၾကာင္႕မို႕ စာေရးသူေျပာခ်င္တာက သူတပါးအေလးဂရုျပဳတာခံခ်င္ရင္ ၾကည္ညိဳတာခံခ်င္ရင္ လူတိုင္းလူတိုင္းကိုေပးလိုသူအျဖစ္နဲ႕ခ်ဥ္းကပ္ၾကပါဘယ္ေသာအခါကာလမွရယူလိုသည္႕ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔မခ်သ္းကပ္မိပါေစနဲ႔
ေပးလိုသူအျဖစ္နဲ႔ခ်ဥ္းကပ္ၾကရင္ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ ေပ်ာ္ရွြင္မွဳေတြ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေတြသယ္ေဆာင္လာပါလိမ္႕မယ္ မယံုရင္စမ္းၾကည္႕လိုက္ပါ။
အားလံုေပးလိုသူအျဖစ္နဲ႔ခ်ဥ္းကပ္နိုင္ၾကပါေစ။။။ဓမၼစမ္းေရေသာက္သံုးနိဳင္ပါေစ။။။
Inscription à :
Articles (Atom)
