လူေတြေျပာေနတဲ႔အဖန္ငါးရာငါးကမၻာ

ဗုဒၶဘာသာျမန္မာအမ်ားရဲ႕အေတြးေလးတခုရွိေနတတ္ပါတယ္အဲဒါကေတာ႔မေန႔ကဒကာတေယာက္
လွမ္းေမးထားတယ္ကိုယ္႕ကိုကိုသတ္ေသတာအဖန္ငါးရာငါးကမၻာခံရတယ္ဆိုတာဟုတ္ပါသလားတကယ္
လို႔မွန္တယ္ဆိုရင္တခ်ိဳ႕ရဟႏၱာေတြခႏၶာကိုယ္ၾကီးကိုရႊံမုန္းလို႔သတ္ေသၾကေတာ႕တဲ႔ရဟႏၱာေတြၾကေတာ႕
ဘယ္လိုရွင္းမလဲဘုရားတဲ႔။

ဒီအေၾကာင္းကိုကို္ယ္တိုင္ကလည္းငယ္ငယ္ကၾကားဖူးေပမဲ႔ေသခ်ာမစဥ္းစားခဲ႔႔ပါဘူးခုေတာ႔ေတြးရပါျပီ
 ေရးရပါျပီ ေမးေသာသူကိုလည္းေက်းဇူးတင္မိတယ္ ေတြးျဖစ္လာ ေရးျဖစ္လာလို႔ စာေတြၾကည္႕ျဖစ္လာလို႔ေပါ႕။

တကယ္ေတာ့ အဲဒီလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ ေနာင္ဘဝေတြမွာလည္း ဘဝေပါင္းငါးရာ တုိင္ေအာင္ အခုလုိပဲ သတ္ၿပီးေသရတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ လြဲမွားေနတယ္လို႔ယူဆမိတယ္ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ကေတာ႔ စာေပပဲမႏွံ႕စပ္လို႔လား ေတာ႔မသိဘူး။

ဘုရားေဟာမွာလည္းမေတြ႕ဘူးသလုိ က်မ္းဂန္မွာပါတဲ့ အခ်က္လည္း မဟုတ္ပါဘူးလို႔ဆိုခ်င္ပါတယ္ ပိဋကတ္ေတာ္မွာလာတဲ့ ဇာတ္ေတာ္တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဇာတ္ေတာ္နာမည္က မတကဘတၱဇာတ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဇာတ္ေတာ္ကိုစာဖတ္ပရိတ္သတ္ၾကီးလည္းသိျပီးျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္နာမည္နဲ႔သာတြဲမသိတာျဖစ္ေနပလိမ္႔မယ္ ဇာတ္ေတာ္ထဲမွာေတာ႔ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာႀကီးတစ္ဦးဟာ ေသသူကုိ ရည္စူးၿပီး ဆိတ္တစ္ေကာင္းကုိ သတ္ဖုိ႔ေရခ်ိဳးေပးခ်ိန္မွာ အဲဒီဆိတ္ဟာ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ရယ္လည္းရယ္ၿပီး ငုိလည္းငုိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ဆရာႀကီးက ဘာေၾကာင့္ရယ္လည္းရယ္၊ ငိုလည္းငုိတာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ ဆိတ္က “ကၽြႏ္ုပ္လည္း အတိတ္ဘတစ္ခုမွာ အခုဆရာႀကီးလုိပဲ ဆိတ္တစ္ေကာင္ကုိ လည္ျဖတ္သတ္ခဲ့မိလုိ႔ အဲဒီအကုသိုလ္ဝဋ္ေကၽြးဟာ ဒီဘဝအထိ ဘဝေပါင္း (၄၉၉)ဘဝတုိင္တုိင္ လည္ျဖတ္အသတ္ခံခဲ့ရေၾကာင္း၊ ဒီလုိဝဋ္ေကၽြးကုိ ေနာက္တစ္ဘပဲ ခံၿပီးရင္ ကုန္ဆုံးေတာ့မွာ ျဖစ္တာကုိေတြးၿပီး ဝမ္းသာလုိ႔ ရယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္၊

ငုိတာကေတာ့ အခုအကၽြႏု္ပ္ကုိ သတ္မယ့္ဆရာႀကီးလည္း ကၽြႏု္ပ္လုိပဲ ဘဝေပါင္းငါးရာ အသတ္ခံရေတာ့မွာပါလားလုိ႔ ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတဲ့အတြက္ ငုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း” ေျပာၾကားလုိက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့မွ ဆရာႀကီးဟာ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ဆိတ္ကုိမသတ္ေတာ့ဘဲ လႊတ္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အကုသိုလ္ဝဋ္ေကၽြးရွိတဲ့ ဆိတ္ဟာတစ္ေနရာမွာ မုိးႀကိဳးထိလြင့္လာတဲ့ ေက်ာက္ခ်က္ထိၿပီး လည္ပင္းျပတ္ကာ ေသသြားခဲ့ရပါတယ္။
ဝဋ္ေကၽြးပါလာေတာ့ တစ္ဦးမသတ္လည္း တစ္ခုခုနဲ႔ ေသသြားရတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဇာတ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းအရာကုိေသခ်ာဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ ဆိတ္ဟာအတိတ္ဘဝ လူျဖစ္စဥ္က ဆိတ္တစ္ေကာင္ကုိ သတ္ခ့ဲမိတဲ့ ဝဋ္ေကၽြးေၾကာင့္ ဘဝေပါင္းငါးရာတုိင္ေအာင္ အသတ္ခံၿပီး ေသခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကုိ ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသလုိ႔ အဖန္ငါးရာ၊ ဘဝငါးရာ ခံရတာ မဟုတ္ဘဲ သူမ်ားကုိ သတ္မိတဲ့ အကုသုိလ္ ဝဋ္ေကၽြးေၾကာင့္ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ အသတ္ခံရတဲ့ ဇာတ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းအရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဇာတ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းကုိ နားစြန္နားဖ်ား ၾကားမိရာက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသရင္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ခံရတယ္ဆုိၿပီး ျမန္မာမ်ား အမွတ္လဲြေနတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႔လည္းယံုၾကည္မိပါတယ္။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့အတြက္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာအထိ အဲဒီလုိ ထပ္တူသတ္ေသရမယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ လဲြေနတယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိေျပာေတာ့ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတာ အဖန္းငါးရာ ငါးကမၻာ ခံရတာမဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ကိုယ့္ကုိယ္သတ္ေသတာလည္း မလုပ္မိၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။

လူအေတာ္မ်ားမ်ားကမဟုတ္တာဆုိသိပ္ၿပီးအတုယူတတ္တာမဟုတ္တာလုပ္တဲ႔သူဆိုသိပ္ျပီး
မွတ္မိေနတတ္ၾကတာ ေဒဝဒတ္ကိုသိလားဆုိရင္သိတယ္ပဲတန္းေျပာၾကတာ ေခမာမိဖုရားကိုေကာသိလား
ဥပၸလဝဏ္တို႔ဘာတို႕ေကာသိလားဆိုရင္ ေမ႔ေနတတ္ၾကတယ္။

ေသခ်ာစဥ္းစားရမွာကအဲဒီလုိစိတ္ညစ္လုိ႔ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသတ္ေသတဲ့သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသခါနီး စိတ္အစဥ္ဟာ ဘယ္လုိမွ ေကာင္းတဲ့စိတ္အေတြး မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ႔စိတ္နဲ႔ကုိယ့္ကုိယ္ကုိအဆုံးစီရင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတဲ့ဘုံဘဝမွာ ေရာက္ဖို႕ဆိုတာ မလြယ္လွပါဘူး။

ေသခါနီးမွာျဖစ္တဲ့စိတ္အစဥ္ဟာ ေနာက္ဘဝမွာအရင္အက်ိဳးေပးတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသခါနီးစိတ္အစဥ္
ဟာလူေတြအတြက္သိပ္ကိုအေရးၾကီးအထူးသတိျပဳရမယ့္အခ်က္တခ်က္ျဖစ္ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ
သိၾကျပီးျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ကား သတ္ေသမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတာနဲ႔ သူတပါးကုိ သတ္လိုက္တာမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့အတြက္ ဘဝငါးရာ အဖန္ငါးရာငါးကၼဘာခံရတယ္ဆိုတာမဟုတ္ပါဘူး ၊

သူတပါးကုိ ကုိယ္ကသတ္တာဆုိရင္ေတာ့ သတ္တဲ့စိတ္ေစတနာအတုိင္း ဒီအကုသုိလ္ဝဋ္ေကၽြးကုိ ျပန္လည္ ေပးဆပ္ရတတ္ၿပီး အကုသိုလ္အျပစ္ သိပ္ႀကီးရင္ ဘဝေပါင္း ငါးရာအထိေတာင္ ခံရတတ္ေၾကာင္း သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသမႈအပုိင္းမွာလည္း ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အျပစ္ကုိျမင္ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ကုိ ၿငီးေငြ႕လုိ႔ သတ္လုိက္တဲ့ အပုိင္းမွာ အျပစ္မရွိေပမယ့္ ေဒါသအေလ်ာက္ သတ္မိရင္ေတာ့ အျပစ္တခုျဖစ္ျဖစ္ဖြယ္အတိ၇ွိပါတယ္။

အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတာခုနေျပာသလုိ ေသခါနီးစိတ္အစဥ္ဟာမေကာင္းႏုိင္တဲ့အတြက္ ေသၿပီးေနာက္
အပါယ္ဘုံဘဝေတြအထိ ေရာက္ေစႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္လုိ႔ ဆုိလိုခ်င္တာပါ။

ဘုရားရွင္လက္ထက္က ဝဂၢလိ အမည္ရွိတဲ့ျမတ္ဘုရားကိုအလြန္ၾကည္ညိဳတဲ႔ မေထရ္တစ္ပါးဟာ ခႏၶာကုိယ္ကုိၿငီးေငြ႕ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အျပစ္ကုိျမင္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္လည္ပင္းကုိကုိယ္ ဓားနဲ႔ျဖတ္ၿပီး သတ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီမေထရ္ဟာ ဒီအခုိက္မွာ ေဝဒနာကုိ ႐ႈလုိက္တဲ့အတြက္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ ခႏၶဝဂၢသံယုတ္ ေဖာ္ျပထားတာဖတ္ဖူးပါတယ္။

ဒါကုိၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အျပစ္ကုိျမင္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ့အပုိင္းမွာ ဒီလုိသတ္ေသလုိက္တဲ့အတြက္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ခံစရာမရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ သက္ေသအျဖစ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြအေနနဲ႔သိရမွာကကိုယ္႕ကိုကိုသတ္လို႔အဖန္ငါးရာငါးကမၻာခံရတာမဟုတ္ဘူး တပါးသူကိုသတ္လို႔ခံရတာျဖစ္တယ္ဆိုတာသတိျပဴမိဖို႔လိုသလို ကိုယ္႕ကိုကိုသတ္မိရင္လည္းမေကာင္းတဲ႔စိတ္ေသခါနီးမွာျမင္တတ္တာမို႔ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔မ်ားစြာလိုပါတယ္။

ေရွးစြဲေတြကိုေဖ်ာက္ျပီးမိမိကိုယ္တိုင္အသိဥာဏ္ရွိေအာင္လုပ္ကာမိမိဘဝမိမိလွပေအာင္ဖန္တီးနိဳင္ဖို႔မ်ားစြာ
လိုအပ္ပါတယ္ ေရွးပညာရွိေတြအေနနဲ႔လည္းေျပာၾကားတယ္ဆိုတာ မိမိကိုယ္ကိုကိုမိမိ မသတ္မိေစဖို႔ ေၾကာက္ေအာင္လည္းေျပာတာျဖစ္နိုင္ပါတယ္ ဆင္ခ်င္ၾကည္႕ၾကပါေလ။

စာေရးသူလက္လွမ္းမွီသေလာက္ေရးသားလိုက္ပါတယ္။

                                  ေဘးရန္ကင္းကြာ က်မၼာၾကပါေစ။

(ဓမၼစမ္းေရ)