ငါတို႔ေကာမအိုေတာ႔ဘူးလား?

တေလာက ျမန္မာျပည္မွာအဘိုးအို(၈၁)အရြယ္တေယာက္ကိုလမ္းေဘးမွာလာပစ္ထားၾကတယ္လို႕
ဖတ္လိုက္ရတယ္ ေၾသာ္ ေတြးၾကည္႕မိလိုက္တယ္ သူတို႕ကေကာမအိုေတာ႕ဘူးလားေပါ႔။

ျမန္မာျပည္ကေတာ္ေသးတယ္ ဘာသာေရးေလးခံထားလို႕ အမ်ားစုကလည္းဗုဒၶဘာသာေတြျဖစ္ေနလို႕ ဒါေတာင္ခဏခဏသတင္းၾကားရတယ္ မိဘကိုဆဲတာ ျပန္ေအာင္တာေတြ။

စကၤာပူမွာဆိုလည္းအဘိုးအိုေတြအဘြားအိုေတြသူ႕တို႕ဘာသာစားပြဲထိုးလုပ္ပန္းကန္ေဆးအလုပ္လုပ္ကာ
မိမိိသမုဒၵရာဝမ္းတထြာအတြက္ရွာေနရတာမ်ားစြာေတြ႕ရတယ္။

ကိုယ္႕ရဲ႔မိဘေတြအိုရင္႔ၾကီးသြားလို႔စိတ္ပ်က္ကာ ျပန္ေအာ္တာ ျပန္ဆဲတာတို႔မလုပ္မိေစနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပါတ္သက္ျပီးသာဓကေလးတခုရွိခဲ႔ဖူးတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က အသီတိ မဟာသာ၀က(တပည့္ၾကီးရွစ္ က်ိတ္)တြင္အပါအ၀င္ ရွင္လကု႑က ဘဒၵိယ ဟု အမည္တြင္ေသာ ရဟႏ ၱာအရွင္သူ ျမတ္တစ္ပါးရွိ၏၊ ထိုအရွင္၏ပံုသ႑ာန္သည္ အရပ္အားျဖင့္ပုကြ၏၊ ကိုယ္လံုးကိုယ္ ထည္ကလည္းေသး၏၊မသိသူမ်ားက ကိုရင္ေလးတစ္ပါးဟုထင္မွတ္၏၊

အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္းသာမေဏမ်ားက ကစားစရာအရုပ္ကေလး ဟုသေဘာထားကာ ထိပ္ပုတ္၊ ေခါင္း ပုတ္၊ ႏွာေခါင္းဆဲြ၊ နားရြက္ ဆဲြသကၤန္းစဆဲြကာ စၾကေနာက္ၾက ေျပာင္ၾကေလွာင္ၾက မထိေလးစားျပဳမူၾက၏၊

အရွင္သူျမတ္က ရ ဟႏၱာျဖစ္၍သီးခံနိုင္ေသာလည္း ျမင္ေတြ႔ ေနရသည့္ျမင္ကြင္းက ေလာကအ
လယ္မတင့္တယ္ေသာ ျမင္ကြင္းျဖစ္၏၊ ရဟႏ ၱာၾကီး တစ္ပါး လူၾကီးတစ္ေယာက္ကို မထီေလးစား လုပ္ေနေသာ အျပဳ႕အမူအက်င့္စရိုက္ သည္ ကူးစက္ေရာဂါတစ္ခုအေနျဖင့္ လူအမ်ားထံသို႔ကူးစက္သြား ပါ က ေလာၾကီးတစ္ခု လံုး အရုပ္ဆုိးအက်ဥ္းတန္နိုင္၏၊

ထိုအနာဂတ္အေရးကို ၾကိဳေတြးမိသိျမင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္သည္ တစ္ေန႔ေသာအခါ ရဟန္း သာ မေဏတို႔အား အဆံုးအမၾသ၀ါဒေပး ေတာ္မူ၏။

ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ လကု႑ကဘဒၵိယေထရ္ကို မထီေလးစားမျပဳ႔႕လုပ္ၾက ႏွင့္၊ ထို
မေထရ္သည္ ငါဘုရား၏သာသနာေတာ္၌ ထင္ရွားေသာ ဓမၼကထိကတစ္ပါးျဖစ္ ၏၊ ရဟန္းတစ္ပါးလည္းျဖစ္၏၊

သူ၏အတိတ္ဘ၀ကျပဳ႕ခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ဤ
ဘ၀၌ အမ်ားတကာ၏ မထီေလးစားေစာ္ကားမႈကိုခံျခင္းျဖစ္၏၊ သင္တို႔သည္ အကု သိုလ္အမႈကို ျပဳသူအသစ္ အေမြဆက္ခံသူမျဖစ္ၾကေလႏွင့္။

ရဟန္းတို႔ သင္တို႔၏ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္မႈကိုခံရေသာ လကု႑ကဘဒၵိယမေထရ္ သည္ ေရွးေရွးကာလအတိတ္ဘ၀တစ္ခုက ဗာရာဏသီျပည္၌ နိုင္ငံအၾကီးအကဲ နိုင္ ငံ ေခါင္းေဆာင္မင္းတစ္ပါးျဖစ္ခဲ့၏၊

ထိုမင္းသည္အိုျခင္းသေဘာကိုမႏွစ္သက္အိုသြားသည့္ အရာမွန္သမ်ွကို မၾကည့္ခ်င္ မျမင္ခ်င္၊ ထို႔ေၾကာင့္ လက႑ကဘဒၵိယေလာင္ လ်ာ ျဖစ္ေသာ ထိုမင္းသည္ ဆင္အို ျမင္းအို ကၽြဲႏြားအိုစေသာ တိရစၧာန္တို႔ကိုေတြ႔လွ်င္အေ၀း သို႔ေရာက္ေအာင္ႏွင္ထုတ္ေစ၏၊

အဘိုးအိုိုကိုေတြ႔လွ်င္လည္း ေျမျပင္တြင္ကၽြမ္း
ထိုးေစ၏ အဖြားအိုေတြ႔လွ်င္ တြန္းလွဲေစ၏။ လွည္အို ရထားအိုေတြ႔လွ်င္ ဖ်က္ဆီးေစ၏၊
အိုျခင္းကို မႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ ထိုမင္းသည္ အိိုေသာအရာ၀တၳဳမ်ားကို ကေလးက
စားစရာ အရုပ္သဖြယ္ သတ္မွတ္၏၊ သူလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေန၏၊ သူျပဳ႔သမွ် နုၾကရေသာ
အဖိုးအို အဖြားအိုမ်ားကိုၾကည့္၍ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေနတတ္၏။

ဣႆရာႏု၀တၱေကာ ဟိ ေလာေကာ - ေလာကသည္ အစိုးရသူ သူတို႔၏ေနာက္
လိုက္ျဖစ္၏၊ ဟူေသာ စကားႏွင့္အညီ မင္း၏ ေနာက္လိုက္ မင္းအၾကိဳက္ကိုသိေနေသာ
၀န္ၾကီး ၀န္ငယ္ အမတ္ၾကီး အမတ္ငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ကလည္း လက္ခုတ္လက္၀ါး
တီး၍ အားေပးၾက၏၊ အတုလိုက္ကာျပဳမူၾကကုန္၏၊

ထိုနိုင္ငံ၌ေနထိုင္သူအမ်ားျပည္သူတို႔သည္မင္း၏လုပ္ရပ္ၾကည့္၍ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ျဖစ္ေန
ရေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔၏မိအို ဖအိုတို႔ကို အျခားတိုင္းတစ္ပါးတိုင္းျပည္သို႔ ပို႔ထားၾကရကုန္၏၊

ထိုနိုင္ငံအတြင္း၌ လူၾကီးမိဘ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ား မရွိရေတာ့ကား ၾကီးသူကိုရိုေသေလးစားျခင္း မိဘကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးျခင္း ဟူေသာကိုယ္က်င့္တရားတို႔သည္ ေပ်ာက္ကြယ္ပ်က္စီးေလ၏၊ ၾကီး သူတို႔ကို မထီေလးစားေစာ္ကားျခင္း မိဘတို႔ကိုပစ္ပယ္ထားျခင္း ဟူေသာ အဓမၼတရား သည္သာ ထြန္းကားေလ၏၊

ထိုအခါ`အဓေမၼာ နိရယံ ေနဘိ´ အဓမၼသည္ အပါယ္ေလး
ဘံုသို႔ ပို႔ေဆာင္၏၊ ဟူသည္ႏွင့္အညီ ေသဆံုးသူအမ်ားစုသည္ အပါယ္ဘံုသို႔ေရာက္ရ
ကား အပါယ္ဘံု၌ သတၱ၀ါတို႔သည္ ျပည့္ႏွက္ေန၏၊ နတ္ျပည္၌ကား နတ္သားနတ္သမီး
ဦးေရေလ်ာ့ပါး၍ ခမ္းေျခာက္ေျခာက္ျဖစ္လာ၏။

ထိုအေခ်အေနကို သတိျပဳမိေသာ သိၾကားမင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင္နတ္ျပည္တြင္နတ္
သား နတ္သမီးဦးေရေလ်ာ့နည္းေနရသနည္း ဟု ဆင္ျခင္ၾကည့္လိုက္ရာ လူ႔ ျပည္ရွိ လ ကု႑ကဘဒၵိယေလာင္းလ်ာ မင္းဆိုးမင္းယုတ္မာေၾကာင့္ ဟု႕အေၾကာင္းအ ရင္းကိုသိရ
သိရသည့္အတြက္ ထိုမင္းကိုဆံုးမရန္ မိမိကိုယ္ကို လူအိုသ႑ာန္ဖန္ဆင္း၍ လွည္းအို
ႏြားအိုတို႔ကိုအသံုးျပဳကာ လွည္းအိုေပၚ၌ ရက္တက္ရည္အိုးႏွစ္လံုးတင္ျပီးလွ်င္ လူ႔ျပည္
သို႔ဆင္းခဲ့၏၊

လကု႑ကဘဒၵိယေလာင္းလ်ာ ဗာရာဏသီမင္းတစ္ပါးတည္းျမင္ ေတြ႔ေစ
ရန္ အဓိ႒ာန္၍ ထိုမင္း၏ေရွ့သို႔ေရာက္ေအာင္ ေမာင္းႏွင္၏၊ လူအိုႏွင့္လွည္းအို ႏြားအို တို႔ကိုအျပိဳင္နက္တည္းေတြ႔ျမင္လိုက္ရေသာ ဗာရာဏသီမင္းသည္ အလြန္ပင္ စိတ္
ဆိုးမာန္ဆိုးျဖစ္ကာ မင္းမႈထမ္းေယာက္်ားတို႔အား ဖမ္းဆီးႏွိပ့္စက္ဖို႔ေစခိုင္းပါေသာ္
လည္း မည္သူမွ်မေတြ႔မျမင္ၾက၊ သူတစ္ဦးတည္းသာေတြ႔ျမင္ရကား သဲၾကီးမဲၾကီးျဖင့္ လိုက္လံဖမ္းဆီးဖို႔ၾကိဳးစားေလ၏။

ထိုအခါ သိၾကားအိုသည္ လွည္းကိုရပ္တန္႔ျပီး မင္း၏ဦးေခါင္းထက္၌ ရက္တက္ ရည္
အိုးတစ္လံုးကိုေမွာက္ခ်ေလ၏၊ ထပ္မံလိုက္လာျပန္ေသာအခါ ဒုတိယရက္တက္ရည္
အိုးတစ္လံုးကို သြန္ခ်လိုက္ျပန္၏၊

ဗာရာဏသီမင္းသည္ ဦးေခါင္းမွစ၍ တစ္ကိုယ္လံုး ရက္တက္ရည္တို႔ျဖင့္ရႊဲရႊဲစိုသြား၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ရွက္လည္းရွက္သြား၏၊ တသက္လံုးလူအိုတို႔အေပၚတြင္ အနုိင္ယူခဲ့ပါလွ်က္ဤအဘိုးအိုႏွင္က်မွငါအရႈံးေပးရေလ၏၊ဟု ေတြးကာေၾကာက္စိတ္လည္း၀င္လာ၏၊

ထိုအခါအဘိုးအိုဟန္ေဆာင္ထားေသာသိၾကားမင္းသည္မွတ္သားေလာက္ေအာင္ဆံုးမျပီးမွ ကိုယ္ထင္ျပကာ ၀ရဇိန္ လက္ႏွက္ျဖင့္ခ်ိန္ရြယ္လွ်က္ ဟယ္ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းယုတ္ သင္ေရာတစ္ေန႔မအိုရျပီေလာ၊ သင္ သည္အဖိုးအိုတို႔ကို ကစားစရာအရုပ္သဖြယ္ ႏွိပ္စက္ၾကည္စားသျဖင့္ သက္ၾကီးရြယ္အိုတို႔ကို ရိုေသေလးစားျခင္းဟူေသာ ေကာင္းေသာအေလ့အထသည္ လူ႔ျပည္၌ေပ်ာက္ ကြယ္ရေလျပီ၊ သင့္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ လူအေပါင္းသည္ အပါယ္ဘံုသို႔ေရာက္ၾကရ
ေလ ျပီ၊

သင့္၏အက်င့္ဆိုးကိုေဖ်ာက္ေလာ့၊ အကယ္၍မေဖ်ာက္လွ်င္ ၀ရဇိန္လက္
နက္ျဖင့္ အသင္၏ ဦးေခါင္းကိုခဲြပစ္အံ့၊ ဟုျခိမ္းေျခာက္၍ ဆံုးမစကားေျပာၾကားကာ
တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္သို႔ျပန္သြား၏၊ လကု႑လဘဒၵိယ ေလာင္းလ်ာ ဗာရာဏ
သီမင္းလည္း ထိုအခါ မွစ၍ မိမိ၏အက်င့္ဆိုးကို ပယ္ေဖ်ာက္ေလ၏။

ရဟန္းတို႔ေလာက၌ ကာယဗလ အားအင္ဆုတ္ယုတ္ေသာ္လည္း ပညာရွိလွ်င္ ၾကီး
သည္မည္၏၊ ကာယဗလၾကီးမားေတာင့္တင္းေသာ္လည္း ပညာမဲ့လွ်င္ ၾကီးသည္ မ
မည္ ဟုဆံုးမၾသ၀ါဒ စကားမိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

ထို႔ေၾကာင႔္ ယေန႔ေခတ္လူငယ္မ်ားသည္ အမိအဘ သက္ၾကီးရြယ္အိုတို႔ကို သံုးမ ရ
ေတာ့ပါဘူးဆိုျပီး မပစ္ပယ္မိၾကဖို႔ ဒီဇာတ္ေတာ္ကသတိေပးထားတာပါပဲ ပစ္ပယ္မိၾကျပီဆိုရင္ ျပန္စဥ္းစားၾကည္႕ပါ ငါတို႕ေကာမအိုေတာ႕ဘူးလားလို႔…..

(ဓမၼစမ္းေရ)