ျငိမ္းခ်မ္းေစေသာလမ္းစဥ္

ယခုအခါ ကမာၻျပဳမႈ Globalization ျဖစ္စဥ္ႏွင့္အတူ သူလည္း ႏိုင္၊ ကုိယ္လည္း ႏိုင္ ဟူေသာ သေဘာတရားမ်ား ေခတ္စားလာပါသည္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ သူလုပ္နိဳင္ရင္ ငါလည္းလုပ္နိုင္ရမည္၊ သူရရင္ ငါလည္းရရမည္ ဟူေသာစိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ၾကိဳးစားလာၾကသည္။

ယခင္က (သူတည္းတေယာက္ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ၊ တေယာက္သူမွာ ပ်က္လင့္ကာသာ ဓမၼတာတည္း) ဟူေသာ ဆိုရိုးစကားကို လက္သုံးျပဳခဲ့ၾကသည္။ တေယာက္က ႏိုင္ဖို႔၊ အျခားတေယာက္ ရႈံးရမည္ ဆိုသည္သေဘာ။

တစုတဖြဲ႔၊ တႏိုင္ငံ ႏိုင္ဖို႔၊ အျခားတဖြဲ႔၊ အျခားတႏိုင္ငံ အရႈံးေပးရမည္ ဆိုသည့္သေဘာ။

ပင္လယ္နီ သေဘာတရားဆိုတာလဲ တေယာက္ႏိုင္ဖို႔၊ အျခားတေယာက္ ရႈံးရမည္ ဆိုသည့္သေဘာပဲ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္၀န္းက်င္ကစ၍ သူလည္းေအာင္ျမင္၊ ကိုယ္လည္းေအာင္ျမင္ Win-Win သေဘာတရားမ်ားကို က်င့္သုံးႏိုင္လာၾကသည္။ 

ပင္လယ္နီလို တိုက္ပြဲမ်ားျဖင့္ ေသြးခ်င္းခ်င္း မနီေစဘဲ ပင္လယ္ျပာလို အားလုံးအဆင္ေျပမည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို ခံယူက်င့္သုံး လာခဲ့ၾကသည္။

ဗုဒၶဘုရားရွင္ကလဲ…..ခ်စ္သားရဟန္းတို႕ ငါဘုရားသည္ ေလာကႏွင္႕ မျငင္းခံုပါ၊ ေလာကၾကီးကသာငါဘုရားႏွင္႕လာေရာက္ျငင္းခံုေနျခင္းျဖစ္ေပတယ္၊ခ်စ္သားရဟန္းတို႕….
တရားဓမၼႏွင္႔သာေနေသာသူသည္ ေလာကမွာရွိေသာသူတစံုတေယာက္ေသာသူႏွင္႕မ်ွမျငင္းခံုပါ။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ေလာက္ကပင္ ထိုသို႔ေသာ Win-Win သေဘာတရားမ်ားကို ျမန္မာရဟန္းေတာ္တပါးက ဖြင့္ဟထုတ္ေဖာ္ခ့ဲသည္ဆိုလ်င္ ယုံႏိုင္ဖြယ္ မရွိေပ။ သို႔ေသာ္ အမွန္ပင္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ပါသည္။ Win – Win သီအိုရီဟု တပ္အပ္ေသခ်ာ မွည့္ေခၚျခင္း မရွိခဲ့ေသာ္လည္း တင္ျပခ်က္မ်ားမွာ ထိုသီအိုရီအတိုင္းပင္ တေသြမတိမ္း ရွိခဲ့ေပသည္။

၀တၳဳဆိုက္၊ စာမ်က္ႏွာ ၈၀ သာ ရွိပါသည္။ “လက္၀ဲ၊ လက္က်ာႏွင့္ ဗုဒၶသာသနာ” စာေရးသူက ဦေကတုမာလာ။ စာေရးျပီးစီးေသာ ေန႔စြဲကို ၁၈၊ ၅၊ ၁၉၅၀ ဟု မွတ္တမ္းျပဳထားသည္။

ဗုဒၶ၀ါဒ ေလာကနိဗၺာန္ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ေရးသားတင္ျပထားခ်က္မ်ားသည္ Win-Win သီအိုရီမ်ားကို ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။

ဘုရားသခင္ညႊန္ၾကားခ်က္အရ ေလာကနိဗၺာန္ထူေထာင္နည္းမွာ သူကလည္း မႏိုင္၊ ကိုယ္ကလည္း မႏိုင္၊ သူကလည္း မရႈံး၊ ကိုယ္ကလည္း မရႈံးဘဲ ၂ ဦး ၂ ဖက္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႏွင့္ ၀မ္းေျမာက္ႏိုင္မွ ေလာကနိဗၺာန္ကို ထူေထာင္ႏိုင္ရာ၏။ 

အေၾကာင္းကား ကိုယ္ႏိုင္သြားရင္ ကိုယ့္မွာ ရန္မကင္းေသး၍ စိတ္မေအးရေသးျခင္း၊ ကိုယ္ရႈံးသြားရင္ ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ မေအးမခ်မ္း ျဖစ္ရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ႏိုင္၊ သူႏိုင္၊ ကိုယ္ရႈးံ၊ သူရႈံး ၀ါဒမ်ဳိးျဖင့္ ခ်မ္းသာႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းကား ဗုဒၶ၀ါဒတြင္ လုံး၀မရွိ။ 

ဗုဒၶ၀ါဒအရ ေလာကနိဗၺာန္ႏွင့္ ေလာကုတၱရာနိဗၺာန္ ထူေထာင္နည္းမွာ (၁) သမၼာဒိ႒ိ – ေကာင္းေသာအျမင္၊ (၂) သမၼာသကၤပၸ – ေကာင္းေသာအၾကံ (၃) သမၼာ၀ါစာ – ေကာင္းေသာအေျပာ (၄) သမၼာကမၼႏ ၱ – ေကာင္းေသာအလုပ္ (၅) သမၼာအာဇီ၀ – ေကာင္းေသာအသက္ေမြးမႈ (၆) သမၼ၀ါယမ – ေကာင္းေသာၾကိဳးစားမႈ (၇) သမၼာသတိ ေကာင္းေသာႏွလုံးသြင္းျခင္း (၈) သမၼာသမာဓိ – ေကာင္းေသာ တည္ၾကည္ျခင္းထိုတရား ၈ပါး ပင္ျဖစ္၏။

ထိုတရား ၈ပါး ကိုယ္တြင္းမွာ ရွိသူကို ရွာက ကမာၻတြင္ အထူးေတြ႔ခဲ၏။ ေတြ႔ဖို႔ ခက္ခဲသည္ဟု ဆိုလို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမာၻၾကီး မီးေတာက္ရ၏။ လူတိုင္း လူတိုင္းတြင္ ထိုတရားမ်ား ရွိၾကလ်င္၊ ဒါသည္ကား ဆင္းရဲမႈပဲ၊ ဒါသည္ကား ခ်မ္းသာမႈပဲ၊ ဒါသည္ကား ခ်မ္းသာေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းပါပဲဟု နည္းမွန္လမ္းမွန္ကို မုခ်ရရွိၾကေပမည္။

အျမင္မွန္ေအာင္ ျပဳလုပ္နည္းမွာ ဘုရားသခင္က ရာဟုလာကို ေဟာၾကားခဲ့သည့္အတုိင္း …

“တစုံတခုကို လုပ္မည့အခါျဖစ္ေစ၊ ေျပာမည့္အခါျဖစ္ေစ၊ ၾကံမည့္အခါျဖစ္ေစ၊ ေရွးဦးစြာ ထို ငါလုပ္မည့္အလုပ္ကား၊ ငါေျပာမည့္စကားကား၊ ငါၾကံမည့္ အၾကံကား ငါ၏ ဆင္းရဲမႈလား၊ သူတပါး၏ ဆင္းရဲမႈလား၊ သို႔မဟုတ္ သူေရာ ငါေရာ ဆင္းရဲမႈလား ဟု စဥ္းစားရေပမည္။ ထိုသို႔ စဥ္းစား၍ ငါ၏ ဆင္းရဲမႈ၊ သူ၏ ဆင္းရဲမႈ၊ သို႔မဟုတ္ သူေရာ ငါေရာ ဆင္းရဲမႈဟု သိလ်င္ မလုပ္ႏွင့္၊ မေျပာႏွင့္၊ မၾကံစည္ႏွင့္။ ဆင္းမႈ မဟုတ္မွ လုပ္ရ၊ ေျပာရ၊ ၾကံရမည္။ တကယ္လို႔ လုပ္ဆဲျဖစ္လ်င္လည္း ဆက္မလုပ္ႏွင့္၊ လုပ္ျပီးျပီဆိုလ်င္လည္း ပရိသတ္အလည္တြင္ ငါမွားပါျပီ၊ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ဘူး ဟု ဘြင္းဘြင္းၾကီး ရွင္းျပရမည္။ …”

(ရာဟုလာ၀ါဒသုတ္မွ)

ဘုရားသခင္က ထိုကဲ့သို႔သာ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာအမည္ခံေနေသာ ဗမာျပည္တြင္ ထိုတရားမ်ဳိးရွိေသာ လူပုဂၢဳိလ္၊ ရဟန္းပုဂၢဳိလ္ကား အလြန္ရွား၏။ သူတပါး ဆင္းရဲလ်က္ မိမိခ်မ္းသာမႈ ထင္လ်င္ ၀မ္းေျမာက္စြာ ျပဳလုပ္လိုၾက၏။ မိမိမွာ ဆင္းရဲမႈ ျဖစ္လာလ်င္ကား တရားကင္းေလျခင္းဟု ျငီးတတ္ၾက၏။ မိမိက တရားကင္းလ်က္ သူတပါးမ်က္ရည္က်ခါမွ မိမိမွာ ခ်မ္းသာရလ်င္ကား ငါတရားကင္းေနပါကလား ဟု မေတြးမိရုံမက တျပဳံးျပဳံးႏွင့္ ပီတိလုံး ဆိုက္လ်က္သာ ေနၾက၏။

ယခင္အခါ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားက သူတပါးပစၥည္းကို အလကားသိမ္းေပးမည္ ဆုိသျဖင့္ ဆင္းရဲသားလူထုမ်ားစြာ ၀မ္းေျမာက္ၾက၏။ သူတို႔၏ အလကားရေအာင္ ၾကိဳးစားေနၾကေသာ သူပုန္မ်ားေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ႔ရေသာအခါကား သူပုန္ကိုေရာ အစုိးရကိုေရာ အျပစ္တင္ၾက၏။ ဒါႏွင့္မ်ား သင္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံေနၾကေလသလား။

ေရွးအခါက ကမာၻသူ ကမာၻသားတို႔ကား အသက္တမ္း သိန္း သန္း ကုေဋ အသေခ်ၤတိုင္ေအာင္ ရွည္ၾက၏။ ထိုစဥ္က လူတို႔ကား ေရာဂါေ၀ဒနာဟူ၍ လုံး၀မေတြ႔ရ။ ငတ္မြတ္ျခင္းေဘးမရွိ၊ အလြန္ေအးခ်မ္းၾက၏။ 

 တဦးကို တဦး ေၾကာက္ရ စိုးရိမ္ရေသာ အေလ့မရွိ။ ထိုကဲ့သို႔ ေအးခ်မ္းသာယာေအာင္ လူတိုင္း လူတိုင္းတြင္ တဦးကို တဦး သတ္ျဖတ္ျခင္း မရွိ၊ တဦးဥစၥာကို တဦးက ခိုးယူျခင္း၊ လိမ္ယူျခင္း မရွိ။ တဦးသားမယားကို တဦးက လြန္က်ဳးျခင္း မရွိ၊ တဦးကို တဦးက မုသားေျပာျခင္း၊ ဂုံးတိုက္ျခင္း၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေျပာဆိုျခင္း မရွိ။ အက်ဳိးမဲ့စကားကို ေျပာေလ့မရွိ။ ထိုတရားမ်ဳိး ကိုယ္တြင္းမွာ ရွိၾကေသာေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္အခါကား နိဗၺာန္တမွ် သာယာလွ၏။ ထိုတရားမ်ဳိးကို ဘုရားသခင္ အထူးေဟာခဲ့၏။

သင္တို႔ကား ဗုဒၶဘာသာအေရျခဳံမွ်သာျဖစ္၍ ထိုကဲ့သို႔ သာယာေသာေလာကကို မေတြ႔ရ။ သင္တို႔ကိုယ္တြင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာတရား ဘယ္မွာရွိသလဲ စဥ္းစားၾကပါ။ သင္က တရားကင္းလ်က္ နမူနာေနျပလ်င္ သင့္ကိုအတုယူခါ အျခားတဦးက က်င့္ျပန္၏။ သင္၏ အက်င့္ဆိုး တကမာၻလုံး ကူးစက္သြားလ်င္ သင့္အေပၚမွာ တရားေစာင့္ေရွာက္မည့္သူ တဦးမွ မေတြ႔၍ သင္ဆင္းရဲမႈ ျဖစ္ရ၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ကမာၻေပၚမွာ သူႏိုင္ ကုိယ္ႏိုင္၊ သူရႈံး ကိုယ္ရႈံး ဆိုတဲ့ လက္၀ဲ လက္က်ာ ၀ါဒ လႊမ္းမိုးေန၏။ ထို၀ါဒေၾကာင့္ ကမာၻသူ ကမာၻသားမ်ား ဆင္းရဲဒုကၡ ေတြ႔ၾကရ၏။ သင္တို႔ကား ခ်မ္းသာေအာင္ ကယ္တင္မည့္ ၀ါဒ၊ သင့္တို႔အား ေဘးမေတြ႔ေအာင္ ကိုးကြယ္ရာ၀ါဒကား ဗုဒၶသာသနာ ေခၚတဲ့ ဘုရားသခင္၏ ညႊန္ၾကားခ်ကပ္ျဖစ္ေသာ သူမႏိုင္ ကိုယ္မႏိုင္၊ သူမရႈံး ကိုယ္မရႈံး ၀ါဒပင္တည္း။ …”

ႏွလံုးသားမွာ ခ်မ္းသာေစနိုင္ေသာတရားမရွိလ်ွင္စည္းစိမ္ဥစၥာမည္မွ်ျပည္႕စံုေစကာမူခ်မ္းသာနိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ဒီစကားကေတာ႕ တိဗက္ဘုန္ေတာ္ၾကီး ဒလိုင္းလားမား ေျပာၾကားထားတာပါ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ႏွလံုးသားထဲမွာ ျငိမ္းေအးေစနိဳင္ေသာ တရားဓမၼ တစံုတခုမရွိရင္ ဘယ္ေသာအခါမွ ခ်မ္းျခင္းတရားရမည္မဟုတ္ပါ။

ဥပမာ..တေယာက္နဲ႕တေယာက္အျမင္မၾကည္ဘူးဆိုရင္တေယာက္ဆီမွာလည္း ေဒါသတရားေတြထိန္းသိမ္းထားတယ္ တေယာက္ကလည္းထိန္းသိမ္းထားတယ္ဆိုရင္..အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳဆိုတာရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး

 ေတြ႔လိုက္တိုင္းပူပင္မွဳေတြရရွိအံုးမွာပါပဲ။

 ျငိမ္းခ်မ္းေစတဲ႔ခႏၱီႏွလံုးသားေလးနဲ႔ ေနလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ႕ ျမတ္ဘုရားလမ္းစဥ္

အတိုင္းေနသြားတာျဖစ္တဲ႔အတြက္ သူမနိဳင္ ကိုယ္မနိုင္ သူမရွဳံး ကိုယ္မရွံဳး၀ါဒပင္မဟုတ္လား?။ဓမၼစမ္းေရေသာက္သံုးနိဳင္ပါေစ။။