သနားက်င္နာျခင္းႏွင္႕ပရဟိတ.

ကရုဏာ၏ သေဘာသည္ ကုလား ဗမာ မြန္စလင္ ဗုဒၶဘာသာ မခြဲျခားသတၱဝါတို႔အေပၚ၊ တစ္ပါးသူတို႔အေပၚ သနားၾကင္နာျခင္းႏွင့္အတူူ မိမိကိုယ္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္၍ စာနာညွာတာ ေပးတတ္သည့္ သေဘာကိုကရုဏာဟုေခၚတယ္။

ကရုဏာသေဘာသည္ ညွင္းဆဲမႈ ရက္စက္ၾကမ္းက်ဳတ္အမူအရာ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားကိုေျပာဆိုတတ္ေသာအေလ႕အက်င္႕တို႔မွ ကင္းလြတ္ေသာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားအေပၚမွာ အေျခခံထားသည္။

ကရုဏာတို႕သေဘာသည္သူတစ္ပါးတို႔ကို ဒုကၡမွ လြတ္ကင္းသြားေအာင္ ကူညီေဖးမ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးသည္။ ဥပမာ အဖြားအုိတေယာက္လမ္းမေပၚေလ်ွာက္ေနစဥ္အတြင္း မိမိကိုယ္တိုင္ကရုဏာစိတ္ဝင္၍ ကူညီေဖးမေပးသည္႕သေဘာမ်ိဳး ကရုဏာတို႕သေဘာဟာမိမိကိုယ္တိုင္ ဆင္းရဲဒုကၡ မျဖစ္ေစလိုသကဲ့သို႔ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ဆင္းရဲဒုကၡ မျဖစ္ေစလိုသေဘာပင္မ်ိဳးပင္။

ကရုဏာစိတ္ထားသည္ သူတစ္ပါး အက်ဳိးစီးပြား မပ်က္စီးေစလိုေသာ သေဘာရွိသည္။ သူတစ္ပါးတို႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို မၾကည့္ရက္။ ဆင္းရဲဒုကၡမွ ကယ္တင္ေပးလိုသည့္ စိတ္ထား ျဖစ္သည္။

သနားညွာတာမႈ ကရုဏာစိတ္ထား ကင္းမဲ့သူမ်ားသည္ စိတ္ဆိုး၊ စိတ္မိုက္၊ စိတ္ရိုင္းမ်ားျဖင့္ သူတစ္ပါးတို႔၏ အသက္ခႏၶာကို ေသေၾကပ်က္စီးရန္ သတ္ျဖတ္ရန္ ဝန္ေလးသူမ်ား မဟုတ္ေပ။ သူတစ္ပါးတို႔၏ ပစၥည္းဥစၥာတို႔ကို လုယက္ဖ်က္စီးရန္လည္း စိတ္ထားယုတ္ညံ့ၾကသည္။

ကရုဏာတရားျဖင့္ ပရဟိတပုဂၢိဳလ္မ်ားတြင္ ရက္စက္ၾကမ္းက်ဳတ္ေသာ ထိုကဲ့သို႔ စိတ္ထားမ်ဳိး မရွိ။ သူတစ္ပါးကိုပင္ ကူညီ ကယ္တင္ခ်င္သည့္ စိတ္ထားသာ ရွိသည္။ တိုေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ပရဟိတ လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားသည္ ေငြအား၊ လူအား၊ အခ်ိန္အား၊ လုပ္အား ေျမာက္မ်ားစြာကို ေပးဆပ္ရင္း အလုပ္လုပ္ၾကသည္။

ကရုဏာအား ႀကီးမားလာေသာအခါ မိမိကိုယ္တုိင္ အပင္ပန္းခံကာ သူတစ္ပါး အက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ေပးသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သတၱဝါမ်ား အေပၚ သနားၾကင္နာသည့္ ကရုဏာ အားႀကီးမားလြန္းေသာေၾကာင့္ဒီပကၤရာျမတ္ဘုရားေျခေတာ္ရင္းမွာ သုေမဓာရွင္ရေသ႕ဘဝကစျပီး ေလးအသေခၤ်ႏွင့္ ကမာၻတစ္သိန္း ပါရမီမ်ား ျဖည့္က်င့္ခဲ့ၿပီး သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႀကီး ရေအာင္ က်င့္ႀကံ အားထုတ္ခဲ့သည္။

ဘုရားျဖစ္လာေသာအခါ သတၱဝါမ်ားကို ေန႔မအား၊ ညမအား သံသရာ ဆင္းရဲတြင္းထဲမွ ကယ္တင္ခဲ့သည္ဘယ္ေလာက္ပင္သတၱဝါတို႕အေပၚေစတနာထားခဲ႔သလဲ ပရဟိတဘယ္ေလာက္လုပ္ခဲ႕သလဲစဥ္းစားၾကည္႔လိုက္စမ္းပါ။

ထိုေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ‘မဟာကရုဏာေတာ္ အရွင္သူျမတ္’ ဟု အမႊမ္းတင္ ေရးဖြဲ႕ဆိုသည္မွာ အဘယ္မွာ မွားႏိုင္အံ့နည္း။

သနားၾကင္နာေသာ ကရုဏာစိတ္ထား မရွိလွ်င္ ပရဟိတ အလုပ္ လုပ္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။

လဲက်ေနသူကို ျမင္လွ်င္ စိတ္ထဲကပင္ သနားေန၍ အလုပ္မျဖစ္။
သနားပါတယ္ ဟု ႏႈတ္ကပဲ ရြတ္ဆိုေနလွ်င္လည္း အရြတ္သာ ရွိမည္ အသားပါမည္မဟုတ္။

မိမိကိုယ္တိုင္၏ လက္မ်ားကပင္ လဲက်ေနသူကို ေဖးမထူတင္ ေပးရမည္။
သို႔မွသာ ကရုဏာစိတ္ထားမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ပရဟိတစစ္စစ္ပင္ ျဖစ္သည္။

ထိုေၾကာင့္
“လဲေနသူ ထူေပးပါ။ အားငယ္သူ အားေပးပါ”
ဟူေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ ကရုဏာစိတ္ထား ရွိသူမ်ားအတြက္ အႏွစ္သာရ ျပည့္ဝေသာ ေရႊစကားလံုးေလးမ်ား ျဖစ္သည္ဟု မည္သူမွ် ျငင္းႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ငတ္မြတ္ ဆာေလာင္ေနေသာ ေလာကႀကီးကို မိမိတတ္စြမ္းေသာ ေငြအား ဥာဏ္အား ကိုယ္အားျဖင့္ ေဖးမကူညီျခင္း မရွိဘဲ မသိက်ဳိးကၽြန္ ျပဳေနေသာသူ၊ ကရုဏာတရား ကင္းမဲ့ေနေသာသူကို လူဟုပင္ ေခၚဆိုဖို႔ရန္ စကားလံုးေတြရွာၾကံဖို႕ရန္ ခက္ခဲေနေပလိမ္႕သည္။

ကရုဏာစိတ္ထားမ်ားျဖင့္ အမ်ားအက်ဳိး ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တတ္စြမ္းသည့္ဘက္မွ ပါဝင္ကူညီျခင္းျဖင့္ ေလာကႀကီးကို အလွဆင္ၾကရမည္မွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ေမြးရာပါ အသိတရားမ်ား ျဖစ္ေနရမည္ မဟုတ္ပါေလာ?

ဒီအသိဥာဏ္ေတြကိုသင္တို႕တေတြလက္ေတြ႕အသံုးခ်တတ္ဖို႕အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနျပီမဟုတ္ပါလား?အခ်ိန္အခါေကာေရာက္ေနျပီမဟုတ္ပါေလာ သင္စဥ္စားလိုက္ပါ ငါဟာဘာလဲဆိုတာ.......

အရွင္ဉာဏဒီပရဲ႔ေဆာင္းပါးေလးကိုမွီျငမ္းျပီးေရးထားပါတယ္ ဓမၼစမ္းေရ..