“ပရဟိတ” ပရဟိတဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြ လိႈင္လိႈင္ၾကားေနလာရသလို ကိုယ္တိုင္လည္း ပရဟိတ လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ေနရေတာ့ ႀကံဳႀကိဳက္ခဲ့ရတဲ့ ပရဟိတ အေၾကာင္းေလးေတြ တေစ့တေစာင္း
ေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာမိတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလို မိမိရဲ႔ပရဟိတအဖြဲ႕အစည္းလုပ္ငန္းေတြ ေပၚေပါက္လာတယ္ ဆိုတာ ၀မ္းသာစရာ ႀကိဳဆိုစရာပါဘဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီပရဟိတဆိုတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ လူငယ္ေတြ ပါ၀င္လာတာ စိတ္၀င္စားလာတာ အားတက္စရာတခုပါပဲ။
စာေရးသူရဲ႔ဓမၼစမ္းေရပညာေရးေဖာင္ေဒးရွင္းမွာ လူငယ္ေတြခ်ည္းပါပဲ
အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္အမ်ားစုပါဝင္ပါတယ္ အၾကီးဆံုးက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး
ဦးလွဦးဆိုတဲ႔သူတေယာက္သာပါဝင္တယ္
သူကလည္းစာေရးသူတို႕နဲ႕အျပိဳင္နင္လားငါလားပါပဲ ဝမ္းေျမာက္စရာတခုပဲေလ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က သိထားတဲ႔ပရဟိတ အလုပ္ေတြဆိုတာ သာေရးနာေရးေလာက္ပဲသိထားတာ လူႀကီးေတြနဲ႔ပဲသက္ဆုိင္တယ္လုိ႔ အယူအဆ မွားယြင္းမႈေတြ ရွိခဲ့သလို လူငယ္ေတြကိုလည္း အေရးတယူ ေနရာေပးခဲ့တာမ်ဳိး မရွိခဲ့ဘူး။ လူငယ္ေတြလုပ္ရင္ ေအာင္ျမင္မွာပဲဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္လဲ မရရွိခဲ့ဘူး။
ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာစာေရးသူတို႕ပရဟိတအဖြဲ႕ေလးဟာဆရာေတာ္ေတြ ေက်ာင္းဆရာေတြ ရပ္ရြာရဲ႔စိတ္တကယ္ထက္သန္တဲ႔လူငယ္အမ်ားနဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားေတာ႕ အားတက္ေက်နပ္စရာတခုေလ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယေန႔ေခတ္အေနအထားအရ တစ္ႏုိင္ငံလံုး အႏွ႔ံအျပားမွာ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ ေဝေဝဆာဆာလုပ္ေဆာင္ျပီးေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီေလ။
ဒီအဖြဲ႕ေတြမွာအင္တိုက္အားတုိက္ အလုပ္ေဆာင္ေနသူေတြဟာ လူငယ္အမ်ားစုပါဘဲ။
ၿမိဳ႕ရြာအႏွ႔ံအျပားက ပရဟိတေတြမွာ အမ်ားအားျဖင့္ နာေရးကူညီမႈ၊ ေသြးလွဴရွင္မ်ားအဖြဲ႕၊ ဆြမ္းေလာင္းအသင္း၊ ပညာေရး ေထာက္ပံ့မႈအဖြဲ႕ အစရွိသျဖင့္ အမ်ားဆံုးေတြ႕ျမင္ ၾကားသိေနရသလို ဖုန္းတစ္ခ်က္ဆက္လိုက္တာနဲ႔အေၾကာင္းအရာ ကိစၥမ်ားမ်ား အဆင္ေျပသြားၾကတာပါဘဲ။
ဒီအတြက္ေၾကာင္႕ဆက္သြယ္မွဳအဆင္ေျပလာလို႕လည္းအစိုးရကိုေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ လိုင္းေကာင္းတာမေကာင္းတာမေျပာလိုပါဘူး လိုအပ္တဲ႔အခ်ိန္မွာ လိုအပ္သလိုထစ္ထစ္ေငါ႔ေငါ႕နဲ႔ ၾကားေနရတာကိုပဲစြဲေဆာင္မွဳတခုပါပဲ။
ဒီေတာ့ ဒီဘက္ေခတ္ အေျခအေနမွာ လက္ကိုင္ဖုန္းတစ္လံုးဟာ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြအတြက္ၾကားခံပစၥည္း တစ္ခုဆိုတာ လူတိုင္းသိထားၾကတာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ပရဟိတဟာ လူငယ္ေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာေရပန္းစားလာခဲ့တယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ လကၡဏာပါ။
ဒါေပမဲ့ မိမိဂုဏ္ မိမိနာမည္အတြက္ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ ဒီလုပ္ငန္းကို ေျမစမ္း ခရမ္းပ်ဳိးမယ့္ လူငယ္ေတြအတြက္ အယူလြဲ လမ္းမလြဲေစခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ ခံယူခ်က္ တိမ္းေစာင္းမသြားေစခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေတြ ေျပာေနရသလဲဆိုေတာ့ စာေရးသူကိုယ္တိုင္လည္း ပရဟိတလုပ္ငန္းကို ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနသူတစ္ဦးျဖစ္လို႔ပါဘဲ။ ႏုိင္ငံျခားမွာ MA တက္စဥ္ကတည္းကလုပ္ခ်င္ေနတာပါ ဒီလုပ္ငန္းေတြကို အေ၀းကပဲ အားက်ေနမိတယ္ေလ။
ကုိယ့္အမိေျမကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ၿပီးပရဟိတေလာကထဲ ေျခခ်ခ်င္ေနတာခဲ့တာ (၂) ႏွစ္ ဆိုတဲ့ ကာလအတြင္းေရာက္ခဲ့ၿပီမို႔ခုေတာ႕ကိုယ္တိုင္ပါဝင္လုပ္ကိုင္ေနခြင္႕ရေနျပီကုိယ္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာေတြလည္းရွိေနလို႕ ေ၀မွ်ခ်င္စိတ္ ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ပရဟိတကို ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလုိစိတ္နဲ႔၊ တစ္ခ်ဳိ႕က မိမိလုပ္ငန္းအတြက္ေျခကုပ္ယူခ်င္စိတ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က မိမိရည္ရြယ္ခ်က္ အတြက္ အသံုးခ်ခုတံုးလုပ္ခ်င္စိတ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က ကၽြန္ေတာ္/မ က ဘယ္ပရဟိတ အဖြဲ႕အစည္းကပါအစရွိသျဖင့္ အမ်ားရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို ရယူၿပီး မိမိရဲ႕ အတၱအတြက္ ကုိယ္က်ဳိးရွာခ်င္တဲ့ စိတ္ တခ်ိဳ႕ကစကားေျပာတာေတာင္တို႕ဘယ္အဖြဲ႕မွာ ဘာလုပ္ေနတယ္စသည္ျဖင္႕ၾကြားဝါေနတတတ္ၾကတယ္။
မိမိရဲ႕အမည္ လုပ္ငန္း ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလိုသူေတြ အႏုပညာ၊ ဂီတ၊ စာေပ အစရွိသျဖင့္ ၎ရပ္၀န္းမွာ ရပ္တည္လိုသူ တစ္ခ်ဳိ႕ဟာလည္း ပရဟိတကိုအသံုးခ်ခံ ပစၥည္းလို သေဘာထားၿပီး ဒီနယ္ပယ္ထဲကို ေျခခ်လာၾကသလို အတန္အသင့္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ခံရၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ပရဟိတကို ေက်ာခုိင္း သြားၾကျပန္ပါတယ္။
ထက္တက္ျမက္ျမက္ ရွိတဲ့သူ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္၍ သတင္းဓါတ္ပံု အေထာက္အထားအခ်ဳိ႕ကိုတင္ျပေတာင္းခံၿပီး ကုိယ္က်ဳိးရွာၾကသလို မိမိ၏မွီခိုမႈအတြက္ ၎အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ကုန္ၾကမ္းေပး ကုန္ေခ်ာယူ သေဘာမ်ဳိးျဖင့္ အလဲအထပ္ျပဳလုပ္လာတာဟာ ရွက္ဖြယ္အတိပါ။
ဒါမ်ိဳးကပရဟိတမဟုတ္ပါဘူး အတၱဟိတသေဘာမ်ိဳးအသြင္ေဆာင္ေနတယ္ ဒါေတြလည္းေရွာင္ဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းေနအရြယ္မွာ “လက္ဦးဆရာမည္ထုိက္စြာ ပုဗၺာစရိယ မိႏွင့္ဘ” ဆိုတဲ့ စကားပံုလိုပါဘဲ။ ပရဟိတနယ္ပယ္မွာလည္း မိမိယံုၾကည္တဲ့သူ မိမိဆရာတင္တဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႕အစည္း စသည္ျဖင့္ ဆရာတင္မွားရင္ သံသရာတစ္ခုလံုး ေမွာက္မွားမယ္ဆိုတာ မလြဲဧကန္ပါ။
စကားပံုတခုၾကားဖူးပါတယ္ ကုန္ရွံဳးတေခါက္ လင္ကုန္ရွံဳးရင္တသက္လံုးေမွာက္ ဆရာမွားရင္ တသံသရာလံုးေမွာက္တဲ႔။
အဇာတသတ္မင္းဟာ ေဒဝးတ္ကိုသာမေတြ႕ခဲ႔ရင္ပေစၥကဗုဒၶါျဖစ္မွာဧကန္ပါပဲ ေဒ၀ဒတ္ကိုဆရာတင္မွားလို႔ အပါယ္ငရဲမွာ စံျမန္းေနရတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကပါဘဲ။
ကုိယ္ႀကိဳးရွာ၊ စီးပြားရွာ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈကို ရွာေဖြတာဟာ ပရဟိတေလာကနဲ႔ လားလားမွ မသက္ဆိုင္တဲ့ ေနရာပါ။
အင္မတန္မွလည္း စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။ အမ်ားလွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴ ပစၥည္း၊ ေငြ စတာေတြဟာ ပရဟိတသမားတစ္ဦးအတြက္ မစားေကာင္းတဲ့ အသီးပါ။
လံုး၀ လံုး၀မေမွာက္မွားသင့္တဲ့ အရာဆိုတာ သတိခ်ပ္ေစခ်င္ပါတယ္။
မိမိကုိယ္တုိင္ ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ၿပီး လွဴဒါန္းတာမွ ပရဟိတမဟုတ္ပါဘူး ေငြေၾကးလွဴနိဳင္မွ ပရဟိတေခၚဆိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ားလွဴဒါန္းတဲ့အရာကို မိမိအေနနဲ႔ စိတ္အားလူအားနဲ႔ ကူညီေဆာင္ရြက္တာ၊မပ်က္ဆီး မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္တာ၊ မိမိတတ္ႏုိင္တဲ့အေနအထားကေနၿပီးေတာ့ ၀ုိင္း၀န္းအားျဖည့္ ေဆာင္ရြက္တာဟာလည္း ပရဟိတလို႕ေခၚပါတယ္။
လူစုလူေ၀းနဲ႔ေနရတာကို သေဘာက်လို႔ ပရဟိတလုပ္ငန္းလုပ္တာ မသင့္ေတာ္သလို မိမိ၏ အတၱေၾကာင့္ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ပ်က္စီးတာ၊ စိတ္၀မ္းကြဲတာ၊ ရပ္တန္႔သြားတယ္ ဆိုတာဟာ ဂုဏ္ယူစရာလုပ္ရပ္တစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ မိမိ၏ကိုယ္က်ဳိးလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ပရဟိတသမားေတြကို အထင္ေသးႏွာေခါင္း႐ႈံတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးကို ေ၀းစြာ ေရွာင္ၾကည္သင့္ပါတယ။္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က သိထားတဲ႔ပရဟိတ အလုပ္ေတြဆိုတာ သာေရးနာေရးေလာက္ပဲသိထားတာ လူႀကီးေတြနဲ႔ပဲသက္ဆုိင္တယ္လုိ႔ အယူအဆ မွားယြင္းမႈေတြ ရွိခဲ့သလို လူငယ္ေတြကိုလည္း အေရးတယူ ေနရာေပးခဲ့တာမ်ဳိး မရွိခဲ့ဘူး။ လူငယ္ေတြလုပ္ရင္ ေအာင္ျမင္မွာပဲဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္လဲ မရရွိခဲ့ဘူး။
ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာစာေရးသူတို႕ပရဟိတအဖြဲ႕ေလးဟာဆရာေတာ္ေတြ ေက်ာင္းဆရာေတြ ရပ္ရြာရဲ႔စိတ္တကယ္ထက္သန္တဲ႔လူငယ္အမ်ားနဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားေတာ႕ အားတက္ေက်နပ္စရာတခုေလ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယေန႔ေခတ္အေနအထားအရ တစ္ႏုိင္ငံလံုး အႏွ႔ံအျပားမွာ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ ေဝေဝဆာဆာလုပ္ေဆာင္ျပီးေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီေလ။
ဒီအဖြဲ႕ေတြမွာအင္တိုက္အားတုိက္ အလုပ္ေဆာင္ေနသူေတြဟာ လူငယ္အမ်ားစုပါဘဲ။
ၿမိဳ႕ရြာအႏွ႔ံအျပားက ပရဟိတေတြမွာ အမ်ားအားျဖင့္ နာေရးကူညီမႈ၊ ေသြးလွဴရွင္မ်ားအဖြဲ႕၊ ဆြမ္းေလာင္းအသင္း၊ ပညာေရး ေထာက္ပံ့မႈအဖြဲ႕ အစရွိသျဖင့္ အမ်ားဆံုးေတြ႕ျမင္ ၾကားသိေနရသလို ဖုန္းတစ္ခ်က္ဆက္လိုက္တာနဲ႔အေၾကာင္းအရာ ကိစၥမ်ားမ်ား အဆင္ေျပသြားၾကတာပါဘဲ။
ဒီအတြက္ေၾကာင္႕ဆက္သြယ္မွဳအဆင္ေျပလာလို႕လည္းအစိုးရကိုေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ လိုင္းေကာင္းတာမေကာင္းတာမေျပာလိုပါဘူး လိုအပ္တဲ႔အခ်ိန္မွာ လိုအပ္သလိုထစ္ထစ္ေငါ႔ေငါ႕နဲ႔ ၾကားေနရတာကိုပဲစြဲေဆာင္မွဳတခုပါပဲ။
ဒီေတာ့ ဒီဘက္ေခတ္ အေျခအေနမွာ လက္ကိုင္ဖုန္းတစ္လံုးဟာ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြအတြက္ၾကားခံပစၥည္း တစ္ခုဆိုတာ လူတိုင္းသိထားၾကတာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ပရဟိတဟာ လူငယ္ေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာေရပန္းစားလာခဲ့တယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ လကၡဏာပါ။
ဒါေပမဲ့ မိမိဂုဏ္ မိမိနာမည္အတြက္ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ ဒီလုပ္ငန္းကို ေျမစမ္း ခရမ္းပ်ဳိးမယ့္ လူငယ္ေတြအတြက္ အယူလြဲ လမ္းမလြဲေစခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ ခံယူခ်က္ တိမ္းေစာင္းမသြားေစခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေတြ ေျပာေနရသလဲဆိုေတာ့ စာေရးသူကိုယ္တိုင္လည္း ပရဟိတလုပ္ငန္းကို ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနသူတစ္ဦးျဖစ္လို႔ပါဘဲ။ ႏုိင္ငံျခားမွာ MA တက္စဥ္ကတည္းကလုပ္ခ်င္ေနတာပါ ဒီလုပ္ငန္းေတြကို အေ၀းကပဲ အားက်ေနမိတယ္ေလ။
ကုိယ့္အမိေျမကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ၿပီးပရဟိတေလာကထဲ ေျခခ်ခ်င္ေနတာခဲ့တာ (၂) ႏွစ္ ဆိုတဲ့ ကာလအတြင္းေရာက္ခဲ့ၿပီမို႔ခုေတာ႕ကိုယ္တိုင္ပါဝင္လုပ္ကိုင္ေနခြင္႕ရေနျပီကုိယ္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာေတြလည္းရွိေနလို႕ ေ၀မွ်ခ်င္စိတ္ ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ပရဟိတကို ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလုိစိတ္နဲ႔၊ တစ္ခ်ဳိ႕က မိမိလုပ္ငန္းအတြက္ေျခကုပ္ယူခ်င္စိတ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က မိမိရည္ရြယ္ခ်က္ အတြက္ အသံုးခ်ခုတံုးလုပ္ခ်င္စိတ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က ကၽြန္ေတာ္/မ က ဘယ္ပရဟိတ အဖြဲ႕အစည္းကပါအစရွိသျဖင့္ အမ်ားရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို ရယူၿပီး မိမိရဲ႕ အတၱအတြက္ ကုိယ္က်ဳိးရွာခ်င္တဲ့ စိတ္ တခ်ိဳ႕ကစကားေျပာတာေတာင္တို႕ဘယ္အဖြဲ႕မွာ ဘာလုပ္ေနတယ္စသည္ျဖင္႕ၾကြားဝါေနတတတ္ၾကတယ္။
မိမိရဲ႕အမည္ လုပ္ငန္း ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလိုသူေတြ အႏုပညာ၊ ဂီတ၊ စာေပ အစရွိသျဖင့္ ၎ရပ္၀န္းမွာ ရပ္တည္လိုသူ တစ္ခ်ဳိ႕ဟာလည္း ပရဟိတကိုအသံုးခ်ခံ ပစၥည္းလို သေဘာထားၿပီး ဒီနယ္ပယ္ထဲကို ေျခခ်လာၾကသလို အတန္အသင့္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ခံရၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ပရဟိတကို ေက်ာခုိင္း သြားၾကျပန္ပါတယ္။
ထက္တက္ျမက္ျမက္ ရွိတဲ့သူ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္၍ သတင္းဓါတ္ပံု အေထာက္အထားအခ်ဳိ႕ကိုတင္ျပေတာင္းခံၿပီး ကုိယ္က်ဳိးရွာၾကသလို မိမိ၏မွီခိုမႈအတြက္ ၎အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ကုန္ၾကမ္းေပး ကုန္ေခ်ာယူ သေဘာမ်ဳိးျဖင့္ အလဲအထပ္ျပဳလုပ္လာတာဟာ ရွက္ဖြယ္အတိပါ။
ဒါမ်ိဳးကပရဟိတမဟုတ္ပါဘူး အတၱဟိတသေဘာမ်ိဳးအသြင္ေဆာင္ေနတယ္ ဒါေတြလည္းေရွာင္ဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းေနအရြယ္မွာ “လက္ဦးဆရာမည္ထုိက္စြာ ပုဗၺာစရိယ မိႏွင့္ဘ” ဆိုတဲ့ စကားပံုလိုပါဘဲ။ ပရဟိတနယ္ပယ္မွာလည္း မိမိယံုၾကည္တဲ့သူ မိမိဆရာတင္တဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႕အစည္း စသည္ျဖင့္ ဆရာတင္မွားရင္ သံသရာတစ္ခုလံုး ေမွာက္မွားမယ္ဆိုတာ မလြဲဧကန္ပါ။
စကားပံုတခုၾကားဖူးပါတယ္ ကုန္ရွံဳးတေခါက္ လင္ကုန္ရွံဳးရင္တသက္လံုးေမွာက္ ဆရာမွားရင္ တသံသရာလံုးေမွာက္တဲ႔။
အဇာတသတ္မင္းဟာ ေဒဝးတ္ကိုသာမေတြ႕ခဲ႔ရင္ပေစၥကဗုဒၶါျဖစ္မွာဧကန္ပါပဲ ေဒ၀ဒတ္ကိုဆရာတင္မွားလို႔ အပါယ္ငရဲမွာ စံျမန္းေနရတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကပါဘဲ။
ကုိယ္ႀကိဳးရွာ၊ စီးပြားရွာ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈကို ရွာေဖြတာဟာ ပရဟိတေလာကနဲ႔ လားလားမွ မသက္ဆိုင္တဲ့ ေနရာပါ။
အင္မတန္မွလည္း စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။ အမ်ားလွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴ ပစၥည္း၊ ေငြ စတာေတြဟာ ပရဟိတသမားတစ္ဦးအတြက္ မစားေကာင္းတဲ့ အသီးပါ။
လံုး၀ လံုး၀မေမွာက္မွားသင့္တဲ့ အရာဆိုတာ သတိခ်ပ္ေစခ်င္ပါတယ္။
မိမိကုိယ္တုိင္ ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ၿပီး လွဴဒါန္းတာမွ ပရဟိတမဟုတ္ပါဘူး ေငြေၾကးလွဴနိဳင္မွ ပရဟိတေခၚဆိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ားလွဴဒါန္းတဲ့အရာကို မိမိအေနနဲ႔ စိတ္အားလူအားနဲ႔ ကူညီေဆာင္ရြက္တာ၊မပ်က္ဆီး မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္တာ၊ မိမိတတ္ႏုိင္တဲ့အေနအထားကေနၿပီးေတာ့ ၀ုိင္း၀န္းအားျဖည့္ ေဆာင္ရြက္တာဟာလည္း ပရဟိတလို႕ေခၚပါတယ္။
လူစုလူေ၀းနဲ႔ေနရတာကို သေဘာက်လို႔ ပရဟိတလုပ္ငန္းလုပ္တာ မသင့္ေတာ္သလို မိမိ၏ အတၱေၾကာင့္ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ပ်က္စီးတာ၊ စိတ္၀မ္းကြဲတာ၊ ရပ္တန္႔သြားတယ္ ဆိုတာဟာ ဂုဏ္ယူစရာလုပ္ရပ္တစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ မိမိ၏ကိုယ္က်ဳိးလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ပရဟိတသမားေတြကို အထင္ေသးႏွာေခါင္း႐ႈံတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးကို ေ၀းစြာ ေရွာင္ၾကည္သင့္ပါတယ။္
စာေရးသူအျမဲသံုးေနတဲ႔စကားေလးတခြန္းရွိပါတယ္မိမိအတြက္တပါးသူစိတ္အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္မည္႕
ကိစၥေရွာင္ၾကဥ္ပါ
ပရဟိတကို အေရာင္တင္ရမယ့္ အခ်ိန္မွာ စုန္းျပဴးေတြေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္တို႔လူငယ္ေတြ မ်က္ႏွာမပ်က္ခ်င္ပါဘူး။
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ၿပီးရပ္တန္႔မသြားပါနဲ႔
ဆက္လက္အားထုတ္ဖို႕တိုက္တြန္းပါရေစ….ဓမၼစမ္းေရ..
0 comments:
Enregistrer un commentaire