ျမတ္ဗုဒၶဝဇၨီတိုင္းဘ႑ာ႕ရြာမွာသီတင္းသံုးေတာ္မူခိုက္ရဟန္းေတြကို
သူယုတ္မာနဲ႔သူေတာ္ေကာင္းခြဲျခားနိဳင္ဖို႕ျမတ္ဗုဒၶကခုလိုေလးမိန္႕ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
ရဟန္းတို႔ တရား ေလးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ သူကို သူယုတ္ဟု သိအပ္၏။
အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-
၁..ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္သည္ သူတစ္ပါး၏ ေက်းဇူးမဲ့ကို မေမးေသာ္လည္း ထင္စြာ ျပဳ၏၊ ေမးေသာ္ကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိအံ့နည္း၊ ျပႆနာအလို႔ငွါ ေရွး႐ႈေဆာင္၍ ေမးသည္ရွိေသာ္ မယုတ္ေလ်ာ့ေစမူ၍ မဆိုင္းမတြ ျပည့္ျပည့္စံုစံု အက်ယ္တဝင့္ သူတစ္ပါး ေက်းဇူးမဲ့ကို ေျပာဆိုတတ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထို အေၾကာင္းသည္ ''ဤအသွ်င္ကား သူယုတ္တည္း'' ဟု သိရမည့္ အေၾကာင္းတည္း။
၂...ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား သူယုတ္သည္ သူတစ္ပါး၏ ေက်းဇူးကို ေမးေသာ္လည္း ထင္စြာမျပဳ၊ မေမးေသာ္ကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိအံ့နည္း၊ ျပႆနာအလို႔ငွါ ေရွး႐ႈေဆာင္၍ ေမးအပ္သည္ရွိေသာ္ ယုတ္ေလ်ာ့ေစ၍ ဆိုင္းဆိုင္းတြတြ မျပည့္မစံု အက်ယ္မဖြင့္ဘဲ သူတစ္ပါး ေက်းဇူးကို ေျပာဆိုတတ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထို အေၾကာင္းသည္ ''ဤအသွ်င္ကား သူယုတ္တည္း'' ဟု သိရမည့္ အေၾကာင္းတည္း။
၃...ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား သူယုတ္သည္ မိမိ၏ ေက်းဇူးမဲ့ကို ေမးေသာ္လည္း ထင္စြာ မျပဳ၊ မေမးေသာ္ကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိအံ့နည္း၊ ျပႆနာအလို႔ငွါ ေရွး႐ႈေဆာင္၍ ေမးအပ္သည္ရွိေသာ္ ယုတ္ေလ်ာ့ေစ၍ ဆိုင္းဆိုင္းတြတြ မျပည့္မစံု အက်ယ္မဖြင့္ဘဲ မိမိေက်းဇူးမဲ့ကို ေျပာဆိုတတ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထို အေၾကာင္းသည္ ''ဤအသွ်င္ကား သူယုတ္တည္း'' ဟု သိရမည့္ အေၾကာင္းတည္း။
၄...ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား သူယုတ္သည္ မိမိ၏ ေက်းဇူးကို မေမးေသာ္လည္း ထင္စြာ ျပဳ၏၊ ေမးေသာ္ကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိအံ့နည္း၊ ျပႆနာအလို႔ငွါ ေရွး႐ႈေဆာင္၍ ေမးအပ္သည္ရွိေသာ္ မယုတ္ေလ်ာ့ေစမူ၍ မဆိုင္းမတြ ျပည့္ျပည့္စံုစံု အက်ယ္တဝင့္ မိမိေက်းဇူးကို ေျပာဆိုတတ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထို အေၾကာင္းသည္ ''ဤအသွ်င္ကား သူယုတ္တည္း'' ဟု သိရမည့္ အေၾကာင္းတည္း၊
ရဟန္းတို႔..ဤတရားေလးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုသူကိုသူယုတ္ဟုသိအပ္၏။
ရဟန္းတို႔..ေအာက္ေဖာ္ျပပါဤတရားေလးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုသူကိုသူေတာ္ေကာင္းဟုသိအပ္၏။
အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
၁...ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူတစ္ပါး၏ ေက်းဇူးမဲ့ကို ေမးေသာ္လည္း ထင္စြာ မျပဳ။ မေမးေသာ္ကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာရွိပါအံ့နည္း၊ ျပႆနာအလို႔ငွါ ေရွး႐ႈ ေဆာင္၍ သူတစ္ပါးတို႔ ေမးအပ္သည္ရွိေသာ္ ယုတ္ေလ်ာ့ေစ၍ ဆိုင္းဆိုင္းတြတြ မျပည့္မစံု အက်ယ္မဖြင့္ဘဲ သူတစ္ပါး၏ ေက်းဇူးမဲ့ကို ေျပာဆိုတတ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထို အေၾကာင္းသည္ ''ဤအသွ်င္ကား သူေတာ္ေကာင္းတည္း''ဟုသိရမည့္အေၾကာင္းတည္း။
၂...ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူတစ္ပါး၏ ေက်းဇူးကို မေမးေသာ္လည္း ထင္စြာ ျပဳ၏၊ ေမးေသာ္ကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိပါအံ့နည္း၊ ျပႆနာအလို႔ငွါ ေရွး႐ႈေဆာင္၍ ေမးအပ္သည္ ရွိေသာ္ မယုတ္ေလ်ာ့ေစမူ၍ မဆိုင္းမတြ ျပည့္ျပည့္စံုစံု အက်ယ္တဝင့္ သူတစ္ပါး၏ေက်းဇူးကို ေျပာဆိုတတ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထို အေၾကာင္းသည္ ''ဤအသွ်င္ကား သူေတာ္ေကာင္းတည္း''ဟု သိရမည့္ အေၾကာင္းတည္း။
၃...ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား သူေတာ္ေကာင္းသည္ မိမိ၏ ေက်းဇူးမဲ့ကို မေမးေသာ္လည္း ထင္စြာျပဳ၏၊ ေမးေသာ္ကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိပါအံ့နည္း၊ ျပႆနာအလို႔ငွါ ေရွး႐ႈေဆာင္၍ သူတစ္ပါးတို႔ ေမးအပ္သည္ရွိေသာ္ မယုတ္ေလ်ာ့ေစမူ၍ မဆိုင္းမတြ ျပည့္ျပည့္စံုစံု အက်ယ္တဝင့္ မိမိေက်းဇူးမဲ့ကို ေျပာဆိုတတ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထို အေၾကာင္းသည္ ''ဤအသွ်င္ကား သူေတာ္ေကာင္းတည္း'' ဟု သိရမည့္ အေၾကာင္းတည္း။
၄...ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား သူေတာ္ေကာင္းသည္ မိမိ၏ ေက်းဇူးကို ေမးေသာ္လည္း ထင္စြာမျပဳ၊ မေမးေသာ္ကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိပါအံ့နည္း၊ ျပႆနာအလို႔ငွါ ေရွး႐ႈေဆာင္၍ ေမးအပ္သည္ရွိေသာ္ ယုတ္ေလ်ာ့ေစ၍ ဆိုင္းဆိုင္းတြတြ မျပည့္မစံု အက်ယ္မဖြင့္ဘဲ မိမိေက်းဇူးကို ေျပာဆိုတတ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထို အေၾကာင္းသည္ ''ဤအသွ်င္ကား သူေတာ္ေကာင္းတည္း'' ဟု သိရမည့္ အေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားေလးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို သူေတာ္ေကာင္းဟု သိအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ေခြၽးမကို အၾကင္ ညဥ့္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေန႔၌ေသာ္လည္းေကာင္း ေခၚေဆာင္လာခဲ့၏၊ ထို ေခၚေဆာင္လာေသာ ညဥ့္ေန႔၌သာလွ်င္ ထို ေခြၽးမအား ေယာကၡမမိန္းမသူ၌ လည္းေကာင္း၊ ေယာကၡမ ေယာက္်ားသူ၌လည္းေကာင္း၊ လင္၌လည္းေကာင္း၊ အယုတ္သျဖင့္ ကြၽန္အမႈလုပ္ ေယာက္်ားတို႔၌ လည္းေကာင္း လြန္ကဲေသာ အရွက္အေၾကာက္သည္ ေရွး႐ႈတည္၏၊ ထို ေခြၽးမသည္ ေနာင္အခါ၌ ေပါင္းသင္းျခင္း အကြၽမ္းဝင္ျခင္းကို စြဲ၍ ေယာကၡမမိန္းမသူကိုလည္းေကာင္း၊ ေယာကၡမ ေယာက္်ားသူကို လည္းေကာင္း၊ လင္ကိုလည္းေကာင္း ''ဖဲၾကကုန္ေလာ့၊ အဘယ္ကို သင္တို႔ သိၾကကုန္အံ့နည္း'' ဟု ဆိုသကဲ့သို႔၊
ဤအတူ သာလွ်င္...
ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာရဟန္းသည္ အၾကင္ ညဥ့္၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အၾကင္ ေန႔၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ ရဟန္းျပဳ၏၊ ထို ဝင္ေရာက္ရဟန္းျပဳေသာ ညဥ့္ေန႔၌သာလွ်င္ ထိုရဟန္းသစ္အား ရဟန္းတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းမိန္းမတို႔၌လည္းေကာင္း၊ ဥပါသကာ ေယာက္်ားတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ ဥပါသိကာ မိန္းမတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ အယုတ္သျဖင့္ အရံေစာင့္ သာမေဏတို႔၌ လည္းေကာင္း လြန္ကဲေသာ အရွက္ အေၾကာက္သည္ ေရွး႐ႈတည္၏၊ ထိုရဟန္းသစ္သည္ ေနာင္အခါ၌ ေပါင္းသင္းျခင္း အကြၽမ္းဝင္ျခင္းကို စြဲ၍ ဆရာကို လည္းေကာင္း၊ ဥပဇၩာယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ''ဖဲၾကကုန္ေလာ့၊ အဘယ္ကို သင္တို႔ သိၾကကုန္အံ့နည္း'' ဟု ဆို၏။ ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသာသနာ ေတာ္၌ ''ေရာက္လာခါစ ေခြၽးမႏွင့္ တူေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနအံ့'' ဟု က်င့္ရမည္။ ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ ဤသို႔သာလွ်င္ က်င့္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဓမၼစမ္းေရ..
၃ - သပၸဳရိသသုတ္၊ မွ၊ အပဏၰကဝဂ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
