ျဖစ္သည္။ "ကူးေျပာင္းျခင္း၊ ေျပာင္းေရႊ့ျခင္း"ဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ ပါဠိဘာသာ"သကၤႏၱ"၊
သကၠတဘာသာ"သၾကၤႏ ၱ"တုိ့ကုိ တုိက္ရုိက္ျမန္မာျပန္ေတာ့ "သၾကၤန္"ဟု ျဖစ္လာသည္။
ဤကမၻာေျမၾကီးသည္
ေနကုိ ဗဟုိျပဳ၍ မိႆရာသီမွ စ၍ ျပိႆ၊ ေမထုန္၊ ကရက႗္၊ သိဟ္၊ ကန္၊ ျဗိစ ၦာ၊
ဓႏု၊ မကာရ၊မိန္ဟူေသာ ၁၂ ရာသီခြင္တုိ့သုိ့ အစဥ္လုိက္ကူးေျပာင္းလွည့္လည္သည္။
ျပီးေနာက္ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ ရက္၊ ၆ နာရီ၊ ၁၂ မိနစ္၊ ၃၇ စကၠန့္ျပည့္ေသာအခါ
မိႆရာသီအစ အႆ၀နီနကၡတ္ ပထမပတ္သုိ့ စတင္၀င္ေရာက္သည္။
ယင္းသုိ့ ရာသီခြင္တပတ္လည္၀င္ေရာက္စအခ်ိန္ကုိ ရာသီတခုမွ ရာသီတခုသုိ့ ကူးေျပာင္းေသာေၾကာင့္"သၾကၤန္"က်သည္ဟု ေခၚေလသည္။
ကြဲျပားေသာယူဆခ်က္လည္း
ရွိေသး၏။ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွ သိၾကားမင္းသည္ သၾကၤန္က်ခ်ိန္မွာ လူ့ျပည္သုိ့
ေခတၱခဏ ဆင္းလာေလ့ရွိသည္။ သိၾကားမင္းလူ့ျပည္ဆင္းခ်ိန္
သည္ "သၾကၤန္က်ခ်ိန္"ျဖစ္သည္။သိၾကားမင္းမဆင္းမီ တရက္အလုိသိၾကားမင္းကုိၾကဳိဆုိေသာ
ေန့ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ "သၾကၤန္အၾကဳိေန့" ေခၚသည္ဟုလည္း အခ်ဳိ့ ယူဆၾကေသး၏။
အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ သၾကၤန္က်မည့္ရက္ကုိ အလြယ္တကူသိႏုိင္ေသာနည္းမွာ လြန္ခ့ဲ
ေသာႏွစ္ သၾကၤန္အတက္ရက္မွ စ၍ ေရတြက္လွ်င္ ၃၆၄ ရက္ေျမာက္ေန့သည္ ယခုေရာက္ဆဲ
ႏွစ္၏ သၾကၤန္အက်ေန့ပင္ ျဖစ္သည္။ အတိအက်အားျဖင့္ လြန္ခ့ဲေသာႏွစ္ သၾကၤန္က်ေသာေန့
ရက္အခ်ိန္မွ ၃၆၅ ရက္၊ ၆ နာရီ၊ ၁၂ မိနစ္ ၃၇ စကၠန့္ျပည့္ေသာအခ်ိန္ေန့ရက္သည္ ယခု
ေရာက္ဆဲႏွစ္၏ သၾကၤန္အက်ေန့ ျဖစ္ပါသည္။
သၾကၤန္အခါေတာ္သည္ ဧျပီလအတြင္းက်ေရာက္ေလ့ရွိသည္။ ျမန္မာႏွစ္ ၁၁၀၁ တြင္
ဧျပီလ
၁၀ ရက္ေန့မွာ သၾကၤန္က်ခ့ဲသည္။ ၁၁၆၂ တြင္ ဧျပီလ ၁၁ ရက္၊ ၁၂၂၀ တြင္ ဧျပီလ ၁၂
ရက္၊ ၁၂၆၃ တြင္ ဧျပီလ ၁၃ ရက္၊ ၁၃၀၁ ခုေလာက္မွ စ၍ ဧျပီလ ၁၄ ရက္ သၾကၤန္က်
သည္။ ယခုႏွစ္ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္တြင္လည္း ဧျပီလ ၁၄ တြင္ သၾကၤန္က်ပါမည္။
တႏွစ္မွာ န၀င္းအေရအတြက္ ၁၀၈ န၀င္းျဖစ္၍ သၾကၤန္ ၁၀၈ ၾကိမ္၊ နကၡတ္ ၂၇ လုံး
ျဖစ္၍
သၾကၤန္ ၂၇ ၾကိမ္၊ ရာသီ ၁၂ ခုျဖစ္၍ သၾကၤန္ ၁၂ ၾကိမ္ က်သည္၊ ကူးေျပာင္းသည္ဟု
ဆုိႏုိင္သည္။ ယင္းကူးေျပာင္းျခင္း သုိ့မဟုတ္
သၾကၤန္က်ျခင္းတုိ့မွာ"သာမညကူးေျပာင္းျခင္း" ျဖစ္၍ "အငယ္စား-စူဠသၾကၤန္"
တုိ့သာျဖစ္ေနသည့္အတြက္ လူတုိ့က အေလးအနက္ထားကာ အသိအမွတ္မျပဳခ့ဲၾကေခ်-------။
ျဂဳိဟ္အေပါင္းတုိ့၏မိခင္ တနဂၤေႏြျဂဳိဟ္ကုိသာ အေလးဂရုျပဳ
ကာ ႏွစ္၊ လ၊ ရက္တုိ့ကုိ မွတ္သားၾကေသာေၾကာင့္ တနဂၤေႏြျဂဳိဟ္ေျပာင္းေရႊ့ကူးေျပာင္းျခင္းကုိ
သာလွ်င္ "သၾကၤန္"ဟုလည္းေကာင္း၊ "သၾကၤန္ၾကီး-မဟာသၾကၤန္"ဟုလည္းေကာင္း အေလး
အျမတ္ျပဳ မွတ္သားလ်က္ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ဆင္ႏႊဲက်င္းပၾကပါသည္။ ထုိ့ေၾကာင့္ ဧျပီလအစပုိင္း
သုိ့မဟုတ္အဆုံးပုိင္းရက္မ်ားတြင္ျဖစ္ေစ၊ေမလ၊ဇြန္လ၊ဇူလုိင္လမ်ားတြင္ျဖစ္ေစက်င္းပေလ့ရွိၾကေသာ
အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားေန ျမန္မာတုိ့၏ သၾကၤန္ပြဲမ်ားသည္ "မဟာသၾကၤန္ပြဲ " မဟုတ္ဘဲ
"စူဠသၾကၤန္ပြဲ"မ်ားသာျဖစ္သည္ကုိသတိျပဳေစလုိပါသည္။ ထုိ့ျပင္ေရွးျမန္မာတုိ့သည္စူဠသၾကၤန္
ပြဲမ်ားကုိ ျပဳလုပ္က်င္းပေလ့မရွိေသာေၾကာင့္ အေနာက္ေရာက္ေရႊျမန္မာတုိ့၏ပြဲကုိ"ျမန္မာ့ရုိးရာ
ဓေလ့သၾကၤန္ပြဲ" ဟုလည္း ဆင္ျခင္ေပးရန္ ခက္ခဲပါသည္။ "ေရသဘင္ပြဲေတာ္ " Water Festival
ဟု ဆုိေသာ္ သင့္ျမတ္ဖြယ္ ရွိပါသည္။
"မဟာသၾကၤန္" ႏွင့္ တြဲဖက္၍ "အတာ" ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ၊ "အတာစား "ဟူေသာ ေ၀ါဟာရတုိ့ကုိ ေတြ့ရပါသည္။ "အတာ"ဟူသည္ ေလာကီအလုိ ဒဏ္သင့္ျခင္းျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ "အႏ ၱ-အဆုံး End"ဟူေသာ ပါဠိပုဒ္မွ "အတာ"ျဖစ္လာသည္ဟုလည္း ၾကံဆၾကသည္။
ယင္းအလုိအားျဖင့္ "အတာ"ဟူသည္ " ေနာက္ဆုံးကာလ၊ အက်ပုိင္းကာလ"
ကုိ ဆုိလုိသည္။ "အတာရက္"မွာ သၾကၤန္အတက္ရက္ ျဖစ္၏။ ႏွစ္တႏွစ္၏ေနာက္ဆုံးရက္ပင္
ျဖစ္သည္။ သၾကၤန္အတက္ရက္ႏွင့္ ေမြးေန့ တုိက္ဆုိင္သူမ်ားသည္ "အတာသင့္"သူမ်ား ျဖစ္
လာသည္။
၂၀၁၀ခုႏွစ္၊ ဧျပီလ ၁၆ ရက္၊ ေသာၾကာေန့၊ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၁ နာရီ ၃၂ မိနစ္၊ ၅၄ စကၠန့္တြင္ သၾကၤန္တက္ခ့ဲ၏။ အတာသင့္ေသာ ေသာၾကာသားသမီးတုိ့သည္ အတာတက္
မည့္
အခ်ိန္အတိအက်တြင္ "အတာစား" ရပါသည္။ "အတာစား" ဟူသည္ အတာတက္ခ်ိန္မွာ
ေကာင္းမြန္သန့္ရွင္းစြာ၀တ္စားဆင္ယင္လွ်က္ အေရွ့ေတာင္အရပ္သုိ့
မ်က္ႏွာမူကာပူေဇာ္ရုိေသထုိက္သူမ်ားကုိ လွဴဖြယ္ပစၥည္းတုိ့ျဖင္ ဆက္ကပ္ပူေဇာ္ျခင္းကုိ ဆုိလုိပါသည္။
၂၀၁၀ျပည့္ႏွစ္၏
သၾကၤန္စာတြင္ အတာစားပုံကုိ ဤသုိ့ ေတြ့ရေပသည္။
"အတာသင့္ေသာ ေသာၾကာသားသမီးတုိ့သည္ အတာတက္ေသာအခ်ိန္၌ ရတနာ ၇ ပါးျဖင့္
ဆင္ယင္၍ ျမတ္ေသာေနရာမွ ဘုရား၊ တရား၊သံဃာရတနာသုံးပါး၊ မိဘဘုိးဘြား၊ ဆရာသမား၊
ျဗဟၼာသိၾကား၊ စတုေလာကပါလ သမၼာေဒ၀နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္တုိ့အား မိမိတုိ့ ဆႏၵရွိေသာ
၀တၳဳပစၥည္းတုိ့ျဖင့္
လွဴဒါန္းပူေဇာ္ပသ၍ တိထီေျမခံ အဂၤါ၏ ျဂဟဇာပြင့္ရာအရပ္ျဖစ္ေသာ
အေရွ့ေတာင္အရပ္သုိ့မ်က္ႏွာမူျပီးလွ်င္ အတာစားကုန္ရာသည္။"
အတာစားလုိက္သည့္အတြက္ ေသာၾကာသားသမီးမ်ားသည္ တႏွစ္လုံး လုိအင္ဆႏၵ
ျပည့္၀လာႏုိင္သည္။အေႏွာင့္အယွက္ကင္းသည္။ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာမဂၤလာသုခအေပါင္းတုိ့
ျပည့္၀လာႏုိင္ေၾကာင္း ၂၀၁၀ သၾကၤန္စာတြင္ ေဖာ္ျပပါအတုိင္း ေတြ့ရ၏။
"အတာစားျခင္း၏အက်ဳိးကား----- အတာပုည၊ ကုသလကုိ၊ ျပဳၾကကုန္ေသာ၊ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးတုိ့သည္ "အတာကမၼံ ကေရာႏ ၱႆ မဟာေဘာဂံ မဟာသုခံ မဟပၹလံ စတုဒၵိသံ ေ၀ရီေဇယ်သုမဂၤလံ" ဟု ပေသနဒီေကာသလမင္းၾကီးအား ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူ
သည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထုိက့ဲသုိ့ ရတနာသုံးပါးစသည္တုိ့အား လွဴဒါန္းပူေဇာ္ၾကေသာသူတုိ့
သည္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ မဂၤလာတရား ျပန့္ပြားတုိးတက္ျပည့္စုံကုန္ရာသည္။"
(သၾကၤန္စာတြင္
အတာစားသည့္အတြက္ ေကာင္းက်ဳိးျပဳပုံမ်ားကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က
ေကာသလမင္းၾကီးအား ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာေတာ္မူခ့ဲေလဟန္ ေရးသားထားေသာ္လည္း
ေကာသလသံယုတ္စေသာ ခုိင္ခံ့ေသာ နိကာယ္ပါဠိေတာ္ၾကီးမ်ား၌ မလာရွိေၾကာင္း သိရပါ
သည္။)
မဂၤလသုတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ရတနာသံုးပါး၊ မိဘဘုိးဘြားဆရာသမား၊ သူေတာ္ေကာင္း
မ်ားကုိ
ရုိေသျခင္း၊ ေပးလွဴျခင္းစသည္တုိ့မွာ ကုသုိလ္ႏွင့္တြဲေနေသာ
မဂၤလာတရားေတာ္မ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ အျပစ္ကင္း၍ ျပဳသင့္ျပဳထုိက္ေသာ
အရာမ်ားျဖစ္ပါသည္။
"အတာအုိး"အေၾကာင္း ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။ အတာအုိးကို သၾကၤန္ကုိ ေစာင့္ၾကဳိ
သည့္အေနျဖင့္ သၾကၤန္မက်ခင္ ၾကဳိတင္ျပင္ဆင္ရသည္။ ပန္း ၇ မ်ဳိးျဖစ္ေစ၊ အညြန့္ ၇ မ်ဳိးျဖစ္
ေစ ေရျပည့္အုိးမွာ ထည့္ၾကသည္။ နံပတ္ ၇ မွာ တနဂၤေႏြစေသာ ၇ ရက္ကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္
ဟု
သိရပါသည္။ သၾကၤန္က်သည္ႏွင့္ တျပဳိင္နက္ အတာအုိးမွေရကုိ သြန္၍ သၾကၤန္ပန္း၊
သၾကၤန္အညြန့္တုိ့ကုိ အိမ္ဦး၀င္းထရံစသည္တုိ့၌ ထုိးစုိက္ကာ
ဆုေတာင္းဆုယူျပဳေလ့ရွိၾကေပ
သည္။ယခုအခါ အတာအုိးထားျခင္းဓေလ့သည္ ျမန္မာလူမႈနယ္ပယ္၌ကြယ္ေပ်ာက္စျပဳလာ
ေခ်ျပီ----------။
သၾကၤန္က်ျပီးေနာက္
ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာျပဳၾကရပါသည္။ ၂၀၁၀ သၾကၤန္စာတြင္ "သၾကၤန္သုံးပါးတုိ့တြင္
သမႏ ၱသၾကၤန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ (၂၄) မိနစ္ေရာက္ေသာအခ်ိန္၌ ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာ
ျပဳရာ၏၊ ဤကားအမ်ားႏွင့္ဆုိင္ေသာ သာမညအခါေပတည္း။"ဟု ဆုိ
ထားသည္။
သၾကၤန္သည္ ဗသွ်ဴသၾကၤန္၊ အာရာမသၾကၤန္၊ သမႏ ၱသၾကၤန္ ဟု ၃ မ်ဳိးရွိသည္။ ဗသွ်ဴ
သၾကၤန္ျဖစ္ကသၾကၤန္မ၀င္မီ ဦးေခါင္းေဆးၾကရသည္။ အာရာမသၾကၤန္ျဖစ္က သၾကၤန္၀င္ဆဲမွာ
ဦးေခါင္းေဆးၾကရသည္။ သမႏ ၱသၾကၤန္ျဖစ္က သၾကၤန္က်ျပီး ၂၄ မိနစ္မွာ ဦးေခါင္းေဆးၾကရ
သည္။
(သမႏ ၱသၾကၤန္ျဖစ္က တနာရီလြန္မွ ဦးေခါင္းေဆးၾကရသည္ဟုလည္း ပညာရွင္တုိ့
ဆုိၾကပါ၏။) သၾကၤန္ အမ်ဳိးအစား ၁၂ မ်ဳိးဟုလည္း သုေတသနသရုပ္ျပအဘိဓာန္မွာ
ေတြ့ရ၏။
ေရွးျမန္မာတုိ့သည္
မိမိတုိ့၏ကုိယ္အဂၤါတြင္ အျမင့္ျမတ္ဆုံးျဖစ္ေသာ ဦးေခါင္းတြင္ ႏွစ္ေဟာင္းက
ကပ္ျငိစြဲက်န္ေနေသာ အညစ္အေၾကးမ်ား ႏွစ္သစ္သုိ့ ဆက္လက္မပါရွိေစရန္
ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာျပဳခ့ဲၾကသည္။ နိမိတ္ယူျခင္းျပဳခ့ဲၾကသည္။
ကုိယ္စိတ္သန့္ရွင္းမႈကုိ အက်ဳိးျပဳရာ ေရာက္သည္ဟု ယူဆခ့ဲၾကသည္။ ဆရာေမာင္ထင္ကသူ၏ ျမန္မာ
ဆယ့္ႏွစ္လမ်ားစာအုပ္တြင္
"သုိ့ေသာ္ လူၾကီးမ်ားကား သၾကၤန္ႏွစ္သစ္ကူးအခါေတာ္တြင္
ကုိယ္ႏုတ္ႏွလုံးသုံးပါးစုံစင္ၾကယ္ေစသည္ဟူေသာ အထိမ္းအမွတ္ျဖင့္ ဦးေခါင္းကုိ
ေဆးၾက
ေလွ်ာ္ၾကသည္။
ျမန္မာမင္းတုိ့လက္ထက္တြင္မူ ဘုရင္မင္းျမတ္တုိ့ကုိယ္တုိင္ ဦးေခါင္းေဆး
မဂၤလာကုုိ ၾကီးမႈး၍ က်င္းပသည္။ ထုိဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ လူငယ္တုိ့က လူၾကီး
တုိ့၏ ဦးေခါင္းကုိ တေရာ္ကင္ပြန္းတုိ့ျဖင့္ ေဆးေလွ်ာ္ေပး၍ ကုသုိလ္ယူၾကသည္။"ဟု ေရးသား
ခ့ဲသည္။ ေန့နံအလုိက္ ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာျပဳနည္းမ်ားကုိ သၾကၤန္စာတြင္ အေသးစိတ္ေလ့
လာႏုိင္ပါသည္။
ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာျပဳလုပ္ေသာေၾကာင့္ အက်ဳိးရပုံကုိ
သၾကၤန္စာတြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေဖာ္ျပထားသည္။
"ဦးေခါင္းေဆးရေသာအက်ဳိးကား---သကၤေႏ ၱ၊ သၾကၤန္ဟုေခၚဆုိအပ္ေသာတနဂၤေႏြျဂဳိဟ္မင္း
သည္။ ပုဏၰေမ၊ အံသာ(၃၆၀)ရသျဖင့္တဘဂဂဏျပည့္၍ မိန္ရာသီအ၀သာန္န၀င္းမွ မိႆ
ရာသီ အာဒိန၀င္းသုိ့ ေျပာင္းခ့ဲသည္ရွိေသာ္။ ကၠူဓ၊ ဤလူ့ျပည္၌။ မာဏ၀ါ၊ သတၱ၀ါဟုေခၚေ၀ၚ
အပ္ကုန္ေသာ။ မႏုဇာ၊ လူအေပါင္းတုိ့သည္။ သိရာ၊ ဦးေခါင္းေဆးကုန္ရာ၏။ ေတသံ၊ ထုိဦး
ေခါင္းေဆးကုန္ေသာသူတုိ့အား။ သတၱဘာဂီ၊ ခုႏွစ္ႏွစ္ကျဖစ္ကုန္ေသာ။ ေရာဂီ၊ အနာမ်ဳိးတုိ့
သည္။ ၀ိနာေသယ်ဴံ၊ ကင္းေပ်ာက္ကုန္ရာ၏။ သုခဘာဂီ၊ ခ်မ္းသာျခင္း၏အဘုိ့ျဖစ္ကုန္ေသာ။
သတသဟႆာနိ၊ တသိန္းေသာအက်ဳိးတုိ့သည္။ ဘေ၀ယ်ဴံ၊ ျဖစ္ကုန္ရာ၏။"
သၾကၤန္က်ျပီဆုိလွ်င္ ဘာေၾကာင့္ ေရကစားၾကသနည္း-----။ ေရွးေခတ္က ဘယ္လုိ ေရကစားၾကသနည္း------။
ေ၀ဒပညာရႈေထာင့္မွ ဤသုိ့ ဆုိၾကသည္။ သၾကၤန္က်ခ်ိန္သည္ အာေပါဓာတ္ မုိးနကၡတ္ ေရ
ရာသီ
ငါးၾကင္းရုပ္အမွတ္အသားရွိေသာ မိန္ရာသီမွ ဆိတ္ရုပ္သ႑ာန္ ပူေသာသေဘာရွိေသာ
မိႆရာသီသုိ့ တနဂၤေႏြျဂဳိဟ္မင္း ကူးေျပာင္း၀င္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ကူးေျပာင္းေသာရာသီအိမ္
အေလ်ာက္ သၾကၤန္ေရတုိ့ျဖင့္ ၾကဳိဆုိပက္ဖ်န္းၾကျခင္းျဖင့္ ေရွးအေခၚ "ေရဖ်န္းသဘင္"ျဖစ္ေပၚ
လာခ့ဲပါသည္။
ေရွးျမန္မာမင္းမ်ားလက္ထက္က ေရဖ်န္းသဘင္ကုိ နံနက္ ႏွင့္ ညေနအခ်ိန္မ်ားတြင္
သာ က်င္းပေစခ့ဲသည္။ ေငြဖလားတြင္ ေရၾကည္ေရေအး သုိ့မဟုတ္အေမြးန့ံသာထုံရည္မ်ားကုုိ
အျပည့္ျဖည့္၍ သေျပခက္ျဖင့္ ယဥ္ေက်းစြာ တဦးကုိ တဦးေရပက္ျခင္း၊ ေရကစားျခင္းျပဳခ့ဲၾက
သည္။ ဆရာေမာင္ထင္ကမူ ဂြမ္းဆြတ္၍ ေရေလာင္းၾကသည္ဟု ဆုိထားေပ၏။
"သၾကၤန္ေရက္ဖ်န္းျခင္းသည္ ေလးနက္မြန္ျမတ္ေသာ အဓိပၸါယ္ရွိသည္။ ေရသည္ ေမတၱာ
ဓာတ္ကုိ
တင္စားသည္။ ေရကစားၾကသည္မွာ ' ေရလုိေအး၍ ပန္းလုိလန္းပါေစ'ဟူေသာ
ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ ကစားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရွးက ဤအနက္အဓိပၸါယ္ကုိ
၀ိေသသထူးေစျခင္းငွါ
"ထုံသင္းန့ံသာ၊ ေရသီတာ၀ယ္၊ စမၸာကရမက္၊ ပန္းေပါင္းဖက္ေသာ" အေမႊးအၾကဳိင္တုိ့ကုိ ဖလားတြင္ထည့္၍ ဂြမ္းဆြတ္ျပီးလွ်င္ ေရေလာင္းၾကသည္။ " (ဆရာေမာင္ထင္)
ယေန့ေခတ္တြင္ သၾကၤန္ေရေလာင္းျခင္းကို ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာအတြက္ အေရးပါ
ေသာပြဲေတာ္တခု ျဖစ္ေလဟန္ ေဟာေျပာလာသည္ကုိ ေတြ့ရ၏။ "သၾကၤန္ေရထိလွ်င္ ျပဳထား
သမွ် အကုသုိလ္ေတြ ကင္းစင္သြားေၾကာင္း " အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ျမိဳ့ေတာ္တခုရွိ ျမန္မာဗုဒၶ
ဘာသာအသင္း၏ ဥကၠ႒အျဖစ္တာ၀န္ယူထားသူ ဆရာ၀န္တဦးက အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေဟာ
ေျပာသည္ကုိ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ၾကားနာရဖူး၏။ အမွန္အားျဖင့္ သၾကၤန္ပြဲသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာ
သာႏွင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိပါေခ်--------။ သၾကၤန္ပြဲလူစည္ကားေရးအတြက္
ဗုဒၶဘာသာကုိ ခုတုံးလုပ္အလြဲအသုံးခ်တာမ်ဳိး မလုပ္သင့္ေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ေပသည္။
ျမန္မာသမုိင္းတြင္
ပုဂံဘုရင္ နရသီဟပေတ့ ေခၚ တရုတ္ေျပးမင္းလက္ထက္ေအဒီ၁၃ ရာစုတြင္ က်င္းပခ့ဲေသာ
ေရဖ်န္းသဘင္မွာ ေရွးအက်ဆုံးျဖစ္သလုိ အၾကမ္းတမ္းဆုံးပဲြလည္း ျဖစ္ခ့ဲ၏။
ပုဂံဘုရင္နရသီဟပေတ့သည္ တရုတ္ဆြန္မင္းဆက္ဘုရင္တုိ့၏ ဟန္က်ဳိးနန္းေတာ္
တည္ေဆာက္ပုံႏွင့္ ေရခ်ဳိးကန္စီစဥ္ထားပုံကုိ အလြန္သေဘာက်သည္။ အခ်ိန္မေရြး ေရသ
ဘင္ပြဲဆင္ႏြဲႏိုင္ရန္ စက္ေတာ္ေခၚရာခန္းမေဆာင္မွ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းပါးရွိ ေရခ်ဳိးကန္အထိ
တုိက္ရုိက္သြားေရာက္ႏုိင္သည့္ လုံျခဳံေရးဥမင္တံတုိင္းကုိ တည္ေဆာက္ေစသည္။ ရွင္ဘုရင္
ျမဳိ့ျပင္ထြက္ေၾကာင္း လူသူေလးပါးတုိ့အၾကား သတင္းမေပါက္ၾကားေစရန္ ရည္ရြယ္ျပီး တည္
ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေနအပူျပင္းဆုံးအခ်ိန္ တန္ခူးလတြင္ ပုဂံဘုရင္သည္ ေရသဘင္ပြဲကို မိဖုရား၊ေမာင္းမမိ
ႆံအမ်ဳိးသမီးပရိသတ္မ်ားႏွင့္သာ တေပ်ာ္တပါး ဆင္ႏႊဲေလသည္။ ဘုရင္သည္ သူအလြန္ခ်စ္
ျမတ္ႏုိးေသာ မိဖုရားေစာလုံကုိ က်ီစယ္လုိေသာေၾကာင့္ မိဖုရား၏ဦးေခါင္းပါမက်န္တကုိယ္လုံး
ရႊဲရႊဲစုိေအာင္
ေရပက္ေစသည္။
ေရပက္ၾကမ္းေသာ ဘုရင္ကုိ မိဖုရားစိတ္ခုသည့္အတြက္ ပြဲေတာ္စာတြင္
အဆိပ္ထည့္ကာ လုပ္ၾကံေသာ္လည္း ကံေကာင္းေထာက္မျပီး ပြဲေတာ္မတည္မီအစာတြင္ အဆိပ္ထည့္ထားေၾကာင္း ဘုရင္သိသြားသည္။ လုပ္ၾကံသူမိဖုရားေစာလုံကုိ ဘုရင္က ေသဒဏ္ေပးသည္။ ဤသုိ့ျဖင့္ ပုဂံဘုရင္၏ ရႊင္ျမဴးဖြယ္ေရသဘင္ပြဲသည္ ၀မ္းနည္းပူေဆြးဖြယ္ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ နိဂုံးခ်ဳပ္ခ့ဲရသည္။
ပုဂံဘုရင္သည္ မိဖုရားေစာလုံေသဆုံးျပီးေနာက္ပုိင္း ေနာင္တရကာစိတ္ဓာတ္ေခ်ာက္
ျခားျပီး "ေစာလုံ လာလွည့္၊ ေစာလုံ ေစာင့္ခလွဲ့၊ ေစာလုံကုိ က်ဳပ္ေတာင္းပန္ရမယ္"ဟု မၾကာခဏ ျမည္တမ္းေယာင္ယမ္းသည္ဟူ၏။
"က်ီစားသန္၍ ရန္မ်ား"ခ့ဲရသည့္ ပုဂံဘုရင္ႏွင့္မိဖုရားေစာလုံျဖစ္ရပ္ကုိ ပမာျပဳ၍ ေရက
စားေသာအခါ တဦးႏွင့္တဦး အလြန္အကၽြံ ေျပာင္ေလွာင္က်ီစယ္ျခင္းမျပဳလုပ္ရန္၊ ယဥ္ေက်း
သိမ္ေမြ့စြာ ေရကစားၾကရန္ လူၾကီးမိဘမ်ားက သတိေပးဆုံးမၾကေလသည္။
သၾကၤန္တြက္ရုိးက်မ္းမ်ားအလုိ သၾကၤန္အခါအတြင္း မျပဳလုပ္ဘဲ ေရွာင္သင့္သည္မ်ား
ကုိ သၾကၤန္စာမ်ား၌ ေအာက္ပါအတုိင္း ေဖာ္ျပထားၾကေလသည္--------။
(၁) ငုိေၾကြးျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း။ (၂) လိင္ဆက္ဆံျခင္း။
(၃) သူတပါးအသက္သတ္ျဖတ္ျခင္း။ (၄) အရက္၊ မူးယစ္ေဆး၀ါး သုံးစြဲျခင္း။
(၅) စိတ္ဆုိးျခင္း၊ ခုိက္ရန္ျဖစ္ျခင္း။ (၆) ေသြးေဖာက္၊ ေသြးထုတ္ျခင္း။
(၇) ဆီလိမ္း၊ ေဆးလိမ္းျခင္း။ (၈) သစ္ပင္ခုတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ထင္းခုတ္ျခင္း။
(၉) ကုန္ပစၥည္း၀ယ္ယူသုိေလွာင္ျခင္း။ (၁၀) ကုန္ပစၥည္းေရာင္းခ်ျခင္း၊ ဆုိင္ထြက္ျခင္း။
သၾကၤန္ပြဲသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာဆုိင္ရာပြဲေတာ္မဟုတ္ေသာ္လည္း ရုံးပိတ္ရက္မ်ား
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာအလုပ္မ်ားကုိ ေဆာင္ထားရမည့္အရာအေနျဖင့္ သက္
ဆုိင္ရာဘာသာ၀င္မ်ား ျပဳလုပ္ၾကေပသည္။ "အခြင့္သာခုိက္ လု့ံလစုိက္"သည့္အေနျဖင့္ေဆာင္
သင့္သည္ကုိ ေဆာင္၊ ေရွာင္သင့္သည္ကုိ ေရွာင္၍ ဗုဒၶ၏မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္အညီ ျမန္မာ
ႏွစ္သစ္ဦးကုိ ၾကဳိဆုိေလ့ ျပဳျမဲျဖစ္ပါသည္။
ယခင္ႏွင့္
ယခုျမန္မာ့ရုိးရာမဟာသၾကၤန္၏ "အေရြ့"ကား အလြန္ျမန္ဆန္ေၾကာင္း
သၾကၤန္အေၾကာင္းေလ့လာရင္း ေတြ့ျမင္ရပါသည္။ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကား
အရွိန္ျပင္းျပင္း စီးဆင္းေနသည္။ မူလသၾကၤန္၏သေကၤတ၊ နိမိတ္ပုံတုိ့သည္ ယခုအခါ
ေရစီးေၾကာင္းထဲ ဘယ္
ေလာက္ ေမ်ာပါစီးဆင္းသြားခ့ဲျပီလဲ၊ ဘယ္ေလာက္က်န္ေနေသးသလဲ ဟုေလ့လာမိသေလာက္
ေစ့ငုဆန္းစစ္ေနမိပါသည္။ဓမၼစမ္းေရေသာက္သံုးနိဳင္ပါေစ။
0 comments:
Enregistrer un commentaire