ပိေတာက္ပန္း

မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႔
ႏွစ္ဆန္း ခါေတာ္မီမို႔
ဇေမၺာ္ရည္ ေျပေျပလိမ္းကာေပါ့
ခပ္သိမ္း နယ္စံုစံုသို႔
ပြင့္ငံုကို လင့္ကုန္ၾကေတာ့လို႔
ေခါင္းၾကြကာ ဆာေဝေဝနဲ႔
သူလဲေလ ေလာကီသားလိုပါ့
ၾကြားခ်င္လွ ေပလိမ့္မယ္။

တသိန္တင့္ပါဘိ
တိမ္ျမင့္ ရီျပာျပာက
ၾကည္သာသာ ပြင့္ေလအျဖဴးတြင္ျဖင့္
တီတာတာ ပြင့္ေ႐ႊဖူးငယ္တို႔
လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ့
သူတို႔လို ဘယ္သူျမဴးႏိုင္ပါ့
ထူးပါဘိတယ္။

တဝါဝါ ဆင္သကၤန္းရယ္က
ကမၻာမွာ ဘဝင္ခ်မ္းေစတဲ့
သာသနာ ႐ႊင္႐ႊင္လန္းေအာင္လို႔
တမင္မွန္းကာပါ့ သတိဆြယ္
ရည္႐ြယ္ေတာ့ သလား။

ခူးပါနဲ႔ကြယ္
ပြင့္ဖူးမွာ အဝါျခယ္၍
မာလာအလယ္မွာ ႏႊဲခ်င္တဲ့ ႏွလံုးရယ္ေၾကာင့္
ႏွစ္ဆံုးကုန္ အတာဝင္သို႔
မာန္အင္ကို ဉာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ့
အေရးအခါသာမွ
ခမ်ာမွာ တဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား ။  ။
                                                    (ဆရာ ေဇာ္ဂ်ီ )

                                                                      (ဓမၼစမ္းေရေသာက္သံုးနိဳင္ပါေစ။)