ကေလးငယ္တို႕လိုအပ္ေသာခံစားမွဳပိုင္းဆိုင္ရာ

သူငယ္ဘဝတြင္ အေျခခံ ခံစားမႈပုိင္းဆုိင္ရာ ေက်နပ္မႈေတြလုိအပ္ပါသည္။ ဒါေတြမရွိလွ်င္ ႀကီးပ်င္းလာ ေသာအခါ သူ႔အတြက္အဆင္မေျပမႈေတြ ျဖစ္ပြားႏုိင္ပါသည္။

လုံျခံဳမႈ

ပထမဆုံးလုိအပ္ခ်က္မွာ "လုံျခံဳမႈ" ျဖစ္၏။ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး လုံျခံဳစိတ္ခ်ရေသာ အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္ မရွိဘဲႏွင့္ ကေလးငယ္သည္ ေလာကႀကီးကုိ ရင္မဆုိင္ႏုိင္ပါ။ လူဆင္းရဲပါေစ။ အိမ္စုတ္ျပတ္ပါေစ။ အခက္အခဲ အေႏွာက္အယွက္ေတြ ရွိပါေစ။ သူသည္ညီညြတ္စည္းလုံးေသာ မိသားစုဝင္တစ္ဦးျဖစ္ လွ်င္ သူ႔အတြက္ ဘာမွပူစရာမလုိပါ။ စည္းစည္းလုံးလုံးမရွိ၊ ရန္တက်က္က်က္ျဖစ္ေနေသာ အိမ္ေထာင္ စုတြင္ႀကီးျပင္းရေသာ ကေလးမွာကား မလုိအပ္ေသာ စုိးရိမ္ေၾကာင့္က်မႈေတြႏွင့္သာ မလုံမျခံဳႀကီးပ်င္း လာရပါသည္။

အိမ္ေထာင္ေရးၿပိဳကဲြတာေတြ၊ ကြာၾကရွင္းၾကတာေတြျဖစ္လွ်င္အထိ အနာဆုံးမွာ ရင္ေသြးငယ္ေလး ေတြသာ ျဖစ္ပါမည္။ မိဘေတြ အဆင္မေျပျဖစ္ၾကလွ်င္ အျပစ္မဲ့သားေကာင္ျဖစ္ေသာ ကေလးမ်ား၏ ဘဝမွာ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ျဖစ္ၾကရစၿမဲ။

ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါက (၉) ႏွစ္အရြယ္ ဖတဆုိးမိတဆုိးေလးတစ္ဦးႏွင့္ ေတြ႕၏။ သူတစ္လသားအရြယ္ တြင္ သူ႔မိခင္က စြန္႔ပစ္သြားသည္။ သူ႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး မိဘမဲ့ေဂဟာတြင္ ႀကီးပ်င္းလာခဲ့ရ၏။ သူ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္က ေမးၾကည့္သည္။ "သားေလး၊ အိမ္ဆိုတာဘာလဲကဲြ႕"။ "အိမ္ဆုိတာ လုံျခံဳစိတ္ခ် ရၿပီးေနလုိ႔ေကာင္းတဲ့ ေနရာလုိ႔ထင္ပါတယ္" ဟု ေျဖသည္။ သူ၏ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ထက္ပုိ၍ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေျပာႏုိင္ပါ။

ေလာကႀကီးကားတရစပ္ေျပာင္းလဲေန၏။႐ႈပ္ေထြးေပြလီလွ၏။ကေလးငယ္တစ္ဦးအတြက္ ေသခ်ာ ေသာ

ရပ္တည္စရာေနရာသည္ တစ္ခုတည္းသာရွိသည္။ အဲဒါကေတာ့အိမ္။ အိမ္ဆုိရာတြင္လည္း ေစာေစာက ကေလးေျပာျပသလုိပင္ လုံလဲလုံျခံဳ၊ ေနလုိ႔ေကာင္းတဲ့ ေနရာလည္း ျဖစ္ရပါမည္။ ခ်စ္တတ္ေသာ၊ ႐ုိးေျဖာင့္ေသာ၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးနားလည္မႈရွိေသာ လူေတြၾကားထဲတြင္ ေနရေသာ ကေလးအဖုိ႔ ထုိသီရိေဂဟာမ်ဳိးေလာက္ေနလုိ႔ ေကာင္းေသာေနရာ အျခားဘယ္မွာမွ မရွိႏုိင္ၿပီ။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ

ကေလးအတြက္ဒုတိယအေရးအႀကီးဆုံးမွာ"ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ"။ကေလးသည္အခ်စ္ခံရရန္အလြန္ အေရးႀကီး၏ ကေလးအားလုံးဤအခ်က္တြင္ ကံမေကာင္းႏုိင္ၾကပါ။

အေဖမေပၚေသာကေလးငယ္အဖုိ႔ေမြးကထဲကအမနာပေျပာစကားသံမ်ားႏွင့္မ်က္ရည္ၾကားတြင္ ႀကီးပ်င္းလာရမွာေသခ်ာသည္။သူ႔အတြက္မိခင္ကေတာ့ရွိမည္။သုိ႔ေသာ္ဖခင္မရွိသည့္အတြက္တစ္ျခမ္းပဲ့

ေမတၱာသာရမည္။

သားေယာက်္ားေလးလုိခ်င္ေနေသာမိဘမ်ားမွာသမီးေလးေမြးလာလွ်င္လည္းျပႆနာေပးတတ္၏။ သမီးႀကီးလာလွ်င္သူတုိ႔ကေျပာမည္။ငါတုိ႔လုိခ်င္တာကေယာက်္ားေလး၊ဘယ္ႏွယ့္မိန္းကေလးေမြး လာရတာလဲ။ 

တစ္ခါတစ္ခါအစြန္းေရာက္ၿပီးမိန္းကေလးကုိေယာက်္ားေလးနာမည္ေပး၊ေယာက်္ားေလးလုိဝတ္စားဆင္ယင္ေပး။ "က်မတုိ႔တကယ္လုိခ်င္တာကေယာက်္ားေလးရွင့္"ဟုသမီးေရွ႕တြင္အျခားသူေတြကုိေျပာ။ ဒါေတြကျပႆနာ။ဤကေလးမ်ဳိးမွာေက်ာင္းေရာက္လွ်င္ဝုိင္းအေလွာင္ခံရမည္။ကေလးကုိယ္တုိင္မွာ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြဝင္လာမည္။

ကေလးအတြက္ဤေလာကႀကီးသည္အသစ္စက္စက္။လူႀကီးေတြအတြက္ေတာ့႐ုိးေနၿပီ။ကေလးအတြက္

အရာရာသည္စိတ္ဝင္စားစရာ။လူႀကီးေတြအတြက္ေတာ့ဘာမွမဆန္း။ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးကေလးရေသာမိဘမ်ားအဖုိ႔သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ပင္နိဳ႔နံ႔မစင္ေသး၍ကေလးအေတြးႏွင့္ သူတုိ႔အေတြးသည္ သိပ္မကြာလွေပ။ ထုိ႔အတြက္ ျပႆနာမေပၚ။ 

အလယ္အလတ္အရြယ္မိဘမ်ားအဖုိ႔မူကေလးအေတြးအျမင္ကုိသေဘာေပါက္နားလည္ရန္ အထူးႀကိဳးစားရမည္။ေလးဆယ္ေက်ာ္လာၿပီဆုိလွ်င္ကားကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖုိ႔ေလာကႀကီးသည္ အေတာ္တည္ၿငိမ္ေနၿပီ။သိပ္စိတ္ကူးမယဥ္၊သိပ္စိတ္မလႈပ္ရွား။ထုိအခါမိမိကေလး၏ဘဝအျမင္ကုိ နားလည္ရန္ အေတာ္အားထုတ္မွရမည္။

မိဘငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ကကေလးေတြႏွင့္ၿပိဳင္ေဆာ့ႏုိင္၏။သဲေတြရႊံ႕ေတြႏွင့္လုိက္ကစား၍ရ၏။

 ေျပးဟယ္လႊားဟယ္လုပ္၍ရ၏။ကေလးႏွစ္ေယာက္ကုိေက်ာေပၚတင္ၿပီး ဖေအႀကီး ေလးဘက္ ေထာက္သြားကာ ဆင္စီးတမ္းကစား၍လည္းရ၏။

မိဘေတြက စည္းကမ္းေတြ တင္းၾကပ္စြာထုတ္၊ အျပစ္ေပးဒဏ္ေပးတာေတြ သိပ္လုပ္လွ်င္ ကေလးက သူ႔ကုိမခ်စ္လုိ႔ ဒီလုိလုပ္သည္ဟုပင္ ထင္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္စည္းစနစ္လည္း ေပးတန္ေပး၊ ယုယခ်စ္ခင္ မႈလည္း ျပတန္ျပမွ ေတာ္ကာက်မည္။

မိမိကုိယ္ကုိယုံၾကည္စိတ္

တတိယအေရးႀကီးသည္ကားကေလး၏မိမိကုိယ္ကုိမိမိယုံၾကည္စိတ္၊မေၾကာက္မ႐ြံ႕စိတ္ပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ခါကၾကံဳဖူးေသာဖခင္တစ္ဦးအေၾကာင္းေျပာပါဦးမည္။မုိးႀကိဳးေတြပစ္၊မုိးေတြခ်ိန္းေသာညကဖခင္သည္ သူကုိယ္တုိင္ေၾကာက္လာၿပီးသူ႔သားေလးလည္းသူ႔လုိပဲေၾကာက္မည္ဟုထင္ကာသားအိပ္ေနေသာအခန္းသုိ႔

သြားသည္။ 

သားေလးအခန္းဝသုိ႔ေရာက္ခ်ိန္တြင္ေစာေစာကထက္က်ယ္ေသာမုိးခ်ိမ္းသံႀကီးၾကားလုိက္ရသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူကသားေတာ့သိပ္ေၾကာက္ေနမွာပဲထင္၏။သုိ႔ေသာ္သား၏အသံကုိၾကားလုိက္ရေတာ့ သူအံ့ၾသသြားသည္။ "ဒီထက္က်ယ္က်ယ္ခ်ဳန္းလုိက္စမ္းပါ မုိးမင္းႀကီးရယ္" တဲ့။

အေဖကသာအခန္းထဲဝင္ေျပးကာ"သားေရမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္"ဟုေျပာကာေပြ႕ဖက္၏။ဖခင္ျဖစ္သူ ရင္ေတြခုန္ၿပီးေၾကာက္ေနတာကုိသားကသိသြားသည္။ခုနကေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းမသိေသာသားက ယခုေၾကာက္လာ၏။

မိဘတုိ႔၏ေၾကာက္စိတ္သည္ကေလးမ်ားထံကူးစက္တတ္၏။ အခ်ဳိ႕မိခင္ေတြက ပူပန္တတ္သည္။ "သားေရ၊ မတက္နဲ႔၊က်သြားမယ္ေနာ္"၊"ဓားကုိမကုိင္နဲ႔ရွလိမ့္မယ္"ဟုစုိးရိမ္စိတ္ျဖင့္သတိေပးတာ ေတြက ေၾကာက္စိတ္ကုိ ပုိပြားေစသည္။ 

မိမိကုိယ္မိမိယုံၾကည္စိတ္မရွိဘဲတုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္၍မေတာ္တဆထိခုိက္မႈပုိျဖစ္ႏုိင္သည္။ ဓားမရွေအာင္ကုိင္နည္း၊ေလွကားေပၚမွမက်ေအာင္ဆင္းနည္း၊တက္နည္းေတြကုိသင္ေပးသင့္သည္။ "ဓားမကုိင္နဲ႔ရွလိမ့္မယ္"ဆုိသည့္စုိးရိမ္သံပါေသာစကားအစား"ဓားမရွေအာင္ဒီလုိကုိင္ရတယ္" ဟုျပသသင့္သည္။ကေလးမ်ားမွာလ်င္ျမန္စြာအတုခုိးတတ္ရာတစ္ခါႏွစ္ခါျပ႐ုံႏွင့္စနစ္တက် လုပ္တတ္ကုိင္တတ္လာသည္။

လုံျခံဳစိတ္ခ်မႈဟူသည္ကေလးစိတ္တြင္းမွာရွိသကဲ့သုိ႔လုံျခံဳစိတ္ခ်ေသာပတ္ဝန္းက်င္မွလည္းဆင္းသက္လာႏုိင္ပါသည္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကေလးသည္ အျပစ္သိပ္ရွိသလုိ ခံစားတတ္၊ ေၾကာက္႐ြံ႕သလုိျဖစ္တတ္၏။ 

မိမိကုိယ္မိမိယုံၾကည္စိတ္သည္အစပထမေတာ့မရွိလွ။သူ႔ဖာသာသူမလုံမျခံဳျဖစ္ေနသည္။ သူ႔အေတြးသူ႔ခံစားမႈမ်ားကုိ သူျပန္ေၾကာက္ရသည္။ သုိ႔ျဖင့္ အလြန္အမင္း ရွက္တာ၊ အထီးက်န္တာ၊ မေပ်ာ္ရႊင္တာေတြ ျဖစ္လာမည္။ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ေၾကာက္တတ္လာလွ်င္ ဘဝႀကီးကုိယုံၾကည္မႈရွိစြာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ဖုိ႔ အရည္အေသြးေတြ ကင္းမဲ့လာေပ မည္။

မိဘမ်ားအေပၚယုံၾကည္မႈ

မိဘအေပၚကေလး၏ယုံၾကည္မႈသည္လည္းတကယ္ပင္အေရးပါသည္။ကေလးေပါက္စမ်ားသည္ မိဘေတြဘာလုပ္လုပ္မွန္မည္ထင္တတ္ၾက၏။ မိဘေတြကို အနႏၱတန္ခုိးရွင္ေတြဟု မွတ္ၾက၏။ မိဘေတြကုိ သိပ္အထင္ႀကီးသည္။ မိဘေတြေျပာတာမွန္သမွ် သံသယကင္းစြာ ယုံၾကည္ၾက၏။ မိဘအေပၚ လုံးဝဥႆုံ ယုံၾကည္မႈရွိသည္။

ၾကာလာေတာ့လည္းမိဘေတြ၏ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကုိသူတုိ႔သိလာ၏။မိဘေတြကေျပာေတာ့တစ္မ်ဳိး လုပ္ေတာ့တစ္မ်ဳိးက်င့္ၾကံတတ္ပုံေတြသိလာသည္။မိဘေတြ၏မ႐ုိးသားမႈေတြျမင္လာသည္။ 

 လူ႔သဘာဝအတုိင္းပင္ ထုိအခါ၌ မိဘအေပၚယုံၾကည္မႈေတြ ေလ်ာ့လာ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာအရက်န္းမာစြာႏွင့္႐ုိးသားဖုိ႔၊မွန္ကန္ဖုိ႔လုိသည္။ကေလး တစ္ေယာက္အဖုိ႔မိဘကလိန္တာညာတာကုိမွတ္ထားတတ္၏။အမွန္တရားအားဖုံးကြယ္မႈကုိ သူတုိ႔မႀကိဳက္။ ဤေနရာတြင္ လိန္ပညာေပးကလည္း အေရးပါ၏။

ကေလးေတြကသူတုိ႔ကုိဘယ္လုိေမြးလာသလဲဟုေမးတတ္ၾက၏။လူႀကီးေတြကလွည့္ပတ္ေျဖသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္ေက်ာင္းမွျပန္လာၿပီးအင္ဂ်င္စက္အေၾကာင္းသူ႔အေဖကုိေမးသည္။အေဖကစာရြက္ယူ၊ ခဲတံယူကာေသေသခ်ာခ်ာစိတ္ပါလက္ပါရွင္းျပတတ္မည္။ 

သုိ႔ေသာ္ထုိကေလးပင္အိမ္ေဘးကမိန္းမႀကီးဘာျဖစ္လုိ႔ကေလးေမြးတာလဲဟု ေမးလွ်င္ကား ေတာင္ေျပာ၊

 ေျမာက္ေျပာေလွ်ာက္ၿဖီးျဖန္းေျဖၾကမည္။ကေလးကအမွန္တရားကုိမသိ။သုိ႔ေသာ္ယုတၱိယုတၱာမရွိတာေတာ့ သူသိသည္။ 

အေဖေျပာတာအမွန္မဟုတ္တာ သူသိသည္။ ဤတြင္ အေဖ့အေပၚသူမယုံခ်င္ေတာ့။

ကေလးေမးတာတိတိက်က်ေျဖႏုိင္ရန္လိန္ပညာေရးကုိသိထားရန္လုိ၏။လိန္မႈကိစၥသည္ဘဝ၏ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းကေလးနားလည္ေအာင္ေျပာျပရမည္။ 

ထုိသုိ႔မွမဟုတ္လွ်င္ကေလးသည္လိန္ကိစၥကုိေၾကာက္စရာ၊႐ြံစရာ၊ရွက္စရာဟု ျမင္လာမည္။

 ေယာက်္ားကေလးကမိန္းကေလးကုိေၾကာက္၊မိန္းကေလးကေယာက်္ားေလးကုိေၾကာက္တာေတြ မလုိအပ္ဘဲ ျဖစ္လာမည္။ သုိ႔တည္း မဟုတ္မွားယြင္းေသာအသိျဖင့္ လိင္ကိစၥတြင္ အလြန္အကၽြံနစ္သြားခ်င္ နစ္သြားမည္။

မိသားစုယူနစ္

မိသားစုတြင္းညီညြတ္ေပ်ာ္ရႊင္ရန္အေရးႀကီးေၾကာင္းထပ္တလဲလဲေျပာၿပီးပါၿပီ။မိသားစုသည္အေျခခံလူမႈအေရး အဖဲြ႕အစည္းေလးျဖစ္၏။ကေလးငယ္သည္လည္းသူသည္ဤအဖဲြ႕အစည္းဝင္ေပါက္စေလးျဖစ္ေၾကာင္း သိထားရမည္။ 

အိမ္သည္ေဘာ္ဒါေဆာင္မဟုတ္။ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမဟုတ္။ပညာေရးျဖစ္စဥ္သည္အိမ္တြင္သာအမွန္အကန္ ျဖစ္ရမည္။ မိသားစုေတြေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႏွင့္စည္းစည္းလုံးလုံး၊႐ုိင္း႐ုိင္းပင္းပင္းရွိၾကရာ ေနထုိင္ေကာင္းေသာ ေနရာသည္ အိမ္ျဖစ္၏။ 

လူတုိင္းသူ႔တန္ဖုိးႏွင့္သူရွိေနေသာေနရာသည္အိမ္ျဖစ္၏။အိမ္သည္နံရံေလးဘက္ကာထားၿပီး

 ေရႊေဘာင္ကြပ္ထားေသာ၊ပန္းခ်ီကားေတြခ်ိတ္ဆဲြထားေသာေနရာမည္ကာမတၱမဟုတ္။ ေမတၱာေတြလႊမ္းျခံဳ မႊန္းထုံရာေနရာသည္သာအိမ္။ဓမၼစမ္းေရေသာက္သံုးနိဳင္ပါေစ။။။။။။။