“ ရွင္မဟာသီလ၀ံသ ဆံုးမစာ (၁)

၁။ တိေလာကဟု၊ မရႏွိဳင္းတူ 

    ဖက္မျပဴသည္၊ သံုးဆူရတနာ
    မာတာပိတ၊ ဆရာစ,သား
    အရွင္မ်ားကို၊ ျပစ္မွားမဆို
    ရိုေသၾကေစ၊ သာမေဏက
    သူငယ္စ,သား၊ တပည့္မ်ားကို
    မွတ္သားၾကပ္ၾကပ္၊ မျပတ္သို႔ပင္
   ဆံုးမသင္သည္၊ ၀မ္းတြင္းအၿမဲသြတ္။
၂။ ဂေယာက္ဂယက္၊ က်က္က်က္ေပ်ာက္ေပ်ာက္
   စားေသာက္အိပ္ေန၊ မရွိေစႏွင့္
   ေသေသသပ္သပ္၊ စိတ္ယူစြဲ၍၊ အၿမဲမွတ္။
၃။ ဆရာသမား၊ မိဘအားကို
   ႏိုးၾကားမပ်က္၊ မ်က္သစ္ဒန္ပူ
   လံု႔လကူသည္၊ ယူ၍မျပတ္၊ ေန႔တိုင္းကပ္။
၄။ ဘုရားေျခရင္း၊ ေက်ာင္းတလင္းတြင္
    ျမက္သစ္ပင္ကို၊ ျမင္လွ်င္မဖြယ္
   မတင့္တယ္ေသာ္၊ လွည္းဖယ္မျပတ္၊ တံျမက္ခတ္။
၅။ သံုးေဆာင္ေရႏွင့္၊ ေသာက္ေရအိုးတြင္
    ေရနည္းျမင္ေသာ္၊ ေခၚငင္ညီညြတ္၊ သြား၍ခပ္။
၆။ ေရခပ္သြားလည္း၊ ကစား၍သာ မေနႏွင့္
    ကစား၍သာ၊ ေရမွာၾကာေသာ္
   သဲဒဏ္ေရဒဏ္၊ ေပးရမွန္သည္
    ခံမည္သာႀကံေတာ့၊ မင္းတို႔ေက်ာ။
၇။ ေန႔ညဥ့္နံနက္၊ ကိန္းစက္ေမြ႕ရာ
   သင္ျဖဴးဖ်ာကို၊ ခင္းကာယူျငား၊ ေခါက္သြင္းထား။
၈။ သကၤန္းသပိတ္၊ ပရိကၡရာ
    ၾကြသြားခါေသာ္၊ ယူရာသည္မ်ား၊ ျပင္၍ထား။
၉။ ခရီးပန္းပင္၊ လာသည္ျမင္ေသာ္
    အလ်င္လွမ္းယူ၊ ၀တ္သကၤန္းကို
   ေခၽြးစြန္းမူကား၊ ေနပူျဖန္႔လႊား၊ သြင္းေခါက္ထား။
၁၀။ ေရခ်မ္းကပ္လ်က္၊ ေျခလက္ဆုပ္နယ္
     မွဳႀကီးငယ္ကို၊ လႊဲဖယ္မသြား
     ယပ္ေလခတ္၍၊ ေနထံပါး။
၁၁။ ကိုယ္လက္ဖိန္း၍၊ ကိန္းစက္ေသာခါ
      တစာစာႏွင့္၊ ျပာျပာေလာင္ေလာင္
       တေဖာင္ေဖာင္သည္၊ ေခါင္ေခါင္ၾကမ္းကို မနင္းႏွင့္။ဓမၼစမ္းေရေသာက္သံုးနိဳင္ပါေစ။။