ကိုယ္႕အတြက္အလွအပတခုသူတို႔အတြက္ဘ၀တခု

ငယ္ငယ္ကစာေရးသူေနခဲ႔ရေသာေသးငယ္ေသာသဲကုန္းျမိဳ႕မွာအျမဲလိုလိုျမင္ေတြ႕ေနရျပီး

ခုခ်ိန္ထိမေမ႕နိဳင္ေသာျမင္ကြင္းတခုကိုေအာက္ေမ႕မိလို႕ဒီေဆာင္ပါးေလးတခုျဖစ္လာတာပါ။

ရပ္ကြက္ကေလးတခုမွာေပါ႕စာေရးသူတို႕ေနတဲ႔ေက်ာင္းနဲ႔လဲေတာ္ေတာ္နီးတယ္

လူေနအိမ္တိုက္နဲ႔တြဲလ်ွက္တည္ေဆာက္ထားေသာဆန္စက္ၾကီးတခုအုတ္နံရံေတြနဲ႔ကာရံထားျပီး

အ၀င္ေပါက္တံခါးတိုင္ေတြနဲ႔ေပါ႕ေဘးဘက္မွာအျဖဴေရာင္မီးသီးၾကီးႏွစ္လံုးနဲ႔အေပၚကိုေမာ္ၾကည္႕လိုက္ရင္

အင္မတန္္လွပတဲ႔မီးလံုးေလးေတြနဲ႔အလွဆင္ထားေသာေရာင္စံုမီးေတြကိုျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။

အဲဒီတိုက္ၾကီးေဘးမွာအလုပ္သမားမိသားစုေနပါတယ္အိမ္ကေလးအေသးစားေလးသံုးေလးလံုးေလာက္ရွိပါတယ္

ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ရဲ႔စက္ရံုမွာအလုပ္လုပ္ၾကတဲ႔မိသားစုေလးေပါ႕သူတို႕ရဲ႔စား၀တ္ေနေရးဟာလဲဆန္စက္ပိုင္ရွင္ၾကီးကိုပဲမွီခိုေနရတယ္ေလ  အလုပ္သမားမိသားစုေလးမွာမီတာမရွိေတာ႕လ်က္စစ္ဆိုတာ ဘယ္ရွိမလဲ။

အလုပ္သမားေတြမွာေက်ာင္းေနအရြယ္အင္မတန္လိမၼာျပီးစာကိုၾကိဳးစားတဲ႔ကေလးသားေလးသံုးေလးေယာက္ေလာက္ရွိတယ္/

ေက်ာင္းဖြင္႕တဲ႔ရာသီမွာအလုပ္သမားမိသားစုရဲ႔သားသမီးေလးေတြဟာညညဆို၀ရံတာမွာထြက္ျပီး၀ရံမွာအလွဆင္ထားတဲ႔

မီးအလင္းေရာင္ေလးကိုအားျပဳကာစာၾကည္႕ေနၾကရတယ္။

တေန႕   စာေမးပြဲနီးျပီျဖစ္တဲ႔ ေဆာင္းတြင္းကာလေလးမွာဆိုကေလးသားေလးေတြဟာအလြန္ခ်မ္းလြန္းလို႕ အနားမွာရွိတဲ႔ သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးေတြကိုနဲ႕ အေမစုထားေသာ သစ္ကိုင္းေျခာက္ကေလးေတြကိုစုပံုကာ မီးရွိဳ႕ထားေသာမီးဖိုေလးကိုမီးလွဳံျပီးညညဆို(၁၂)နာရီထိစာၾကည္႕တတ္တဲ႔အက်င္႕ေလးေတြကိုစာေရးသူတို႕

႕ေက်ာင္းကအထင္းသားၾကီးေတြ႕ျမင္ရတယ္ေလ။

  ဒီျမင္ကြငး္ကိုေတြ႕ရတဲ႔ရဟန္းသံဃာေတြကေျပာၾကပါတယ္အင္း..ဆန္စက္ပိုင္၇ွင္ဟာကုသိုလ္မယူတတ္ဘူးတဲ႔  စာေရးသူကေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးေတာ႕ရဟန္းသံဃာေတြလိုမေတြးတတ္ဘူးေလသူတို႕ေျပာတာကိုၾကားေတာ႕ သိခ်င္လာတယ္ သိခ်င္ေတာ႕ဦး၀ဏၰသီရိဆိုေသာ ဦးဇင္းတပါးကိုမနက္က်ေတာ႕ေမးပါတယ္။

ဦးဇင္း   ညကဦးဇင္းတို႕ေျပာေနေသာဆန္စက္ပိုင္ရွင္ဟာ  ကုသိုလ္မယူတတ္ဘူးလို႕ေျပာသံၾကားတယ္ ဘာလို႕ေျပာတာလဲ? တပည္႕ေတာ္မသိလို႕ေျပာျပပါလားဆိုေတာ႕  ေအာ္ ညီေလးကလဲဆန္စက္ပိုင္ရွင္ၾကီးဟာ  သူတို႕အလွအပထြန္းညိွထားတဲ႔မိးလံုးေလးေတြထဲကတလံုးစာေလာက္ေလမ်ားစာၾကည္႕ေနတဲ႔ကေလးသားေလးေတြကို

မီးလံုးေလးတလံုးေလာက္ထြန္းညိွေပးရင္ဘယ္ေလာက္ျမန္းေကာင္းလိုက္မလဲ? 

ဆန္စက္ပိုင္၇ွင္ေတြအတြက္အလွအပသက္သက္သာျဖစ္တဲ႔ မီးလံုးတလံုးစာဟာစာၾကည္ကေနတဲ႔ကေလးသားေလးေတြအတြက္ေတာ႕ဘ၀တခုလို႕သတ္မွတ္လို႕ရတယ္ညီေလး

ကေလးသားေလးေတြရဲ႔အိမ္ထဲကိုမိးလံုးေလးတလံုးေလာက္ထြန္းေပးလိုက္ရင္ပညာဒါနျဖစ္တာေပါ႕ကြာ  ကေလးသားေလးေတြရဲ႔မိဘေတြဟာသူတို႕ရဲ႔အလုပ္သမားေတြပဲ ။

ဒါေၾကာင္႕မို႕  ညကရဟန္းေတြကေျပာတာပါကြာ။စာေရးသူကေတာ႕ဟုတ္တယ္ေနာ္လို႕ေျပာလိုက္မိေသးတယ္  ခုလဲအိႏၵိယမွာဆိုအျမဲေတြ႕ရတယ္၊စာေရးသူကဗာရာဏသီမွာသီတင္းသံုးပါတယ္။မီဂဒါ၀ုန္သြားျပိဆိုရင္ကုလားေလးေတြက ဂုရုၾကီးပိုက္ဆံပိုက္ဆံလို႕ေျပာျပီးလိုက္ကာေတာင္းရွာတယ္။

ကိုယ္႕အတြက္ေတာ႕ရူပီးငါးက်ပ္တဆယ္ဟာဘာမွမဟုတ္ေပမဲ႔သူတ႕ိုကေလးအတြက္ေတာ႕ဟုတ္မွာဘဲဟုအျမဲေတြးပါတယ္

တခါတံုးကမိဂဒါ၀ုန္ကိုစာေရးသူေျခလ်င္သြားပါတယ္သူငယ္ခ်င္းတပါးနဲ႔လမ္းေဘးမွာကုလားေလးေတြကဂုရုၾကီးပိုက္ဆံေပးပါတဲ႕

အသနားခံေနေသာကုလားသားေလးကိုစာေရးသူကသီခ်င္းဆိုခိုင္းပါတယ္ကုလားသားေလးကသီခ်င္းဆိုျပပါတယ္  စာေရးသူရူပီးတဆယ္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ပိုက္ဆံတဆယ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲကုလားသားေလးဟာတအားေပ်ာ္ရွြင္သြားတာေတြ႕ရတယ္ခုန္လို႕ေပါက္လို႕ေတာင္ေပ်ာ္လိုက္ေသးတယ္

 ျမန္မာျပည္မွာသိန္းတေထာင္ေပါက္တဲ႔သိန္းဆု၇ွင္ၾကီးလိုခုန္ေပါက္တာေပ်ာ္ရွြင္ေနေသာကုလားသားေလးကိုျမင္ေတြ႕ရလို႕..ေအာ.္..

ငါ႕အတြက္ရူပီးတဆယ္ဟာဘာမွမဟုတ္ေပးမဲ႔သူ႕အတြက္ေတာ႕ ဘ၀တခုလိုပါလားလို႕ေတြးမိျပိး ကုလားေလးေပ်ာ္လို႕စာေရးသူလဲေပ်ာ္ခဲ႔ရပါေသးတယ္။

မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေနတဲ႔ျဖစ္၇ပ္ေလးေတြဟာ  ( ေက်နပ္စရာဘဲျဖစ္ျဖစ္  မေက်နပ္စရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္မင္စရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မခင္မင္စရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမင္ခ်င္စရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မျမင္ခ်င္စရာဘဲျဖစ္ျဖစ္  ၾကင္နာစရာဘဲျဖစ္ျဖစ္မၾကင္နာစရာဘဲျဖစ္ျဖစ္)ေယာနိေသာမနသိကာရနွင္႕အသံုးခ်နိုင္မယ္ဆိုရင္

အေၾကာင္းတိုက္တိုက္ဆိုင္တဲ႔အခါ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳကိုအေထာက္အကူျဖစ္ေစပါတယ္။

ခုလဲ  ဆန္စက္ပိုင္၇ွင္ၾကီးအတြက္ အလွအပတခု  အလွအပတခုဆိုတာစကားလံုးလွေအာင္သံုးထားတာပါ  အလကားျဖစ္ေနတဲ႔မီးလံုးေလးေတြဟာကေလးသားေလးေတြအတြက္ဘ၀ျဖစ္ေနတယ္ေလ  စာေရးသူသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေျပာတယ(္ ကိုယ္႕အတြက္အလွအပတခုဟာ သူတို႕ေလးေတြအတြက္ ဘ၀တခုျဖစ္မယ္ဆို၇င္ဘာလို႕မစြန္႕လွြတ္နိဳင္၇မလဲ)တဲ႔  သိပ္ေကာင္းတဲ႔အေတြးေလးတခုပါ။

    ခုလဲ စာရွဳ႕သူတို႕ကိုယ္႕အတြက္အလွအပတခုဟာသူတို႕အတြက္ဘ၀တခုျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္စြန္႕နိဳင္မယ္ဆို၇င္

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးစြန္႕လိုက္ပါလို႕တိုက္တြန္းရင္း………….ဓမၼစမ္းေရေသာက္သံုးနိဳင္ပါေစ....